Θυμάμαι όταν έκλεινε τα πενήντα, είχαμε πάρει πενήντα κεράκια, όχι αριθμούς και άλλα τέτοια, είχα βάλει μουσική υπόκρουση τον “πενηντάρη” του Ζαμπέτα… και καρφώσαμε τα κεριά στο κουτί (μη σακατέψουμε την τούρτα…). Βάζουμε φωτιά στα κεριά αλλά αυτό που δεν είπαμε ήταν ότι δέκα από αυτά ήταν από αυτά που δεν σβήνουν… Και φυσικά καλέσαμε τον εορτάζοντα να τα σβήσει… αλλά έλα που δεν σβήνανε… Και φου και ξαναφού και τίποτα. Κάποια στιγμή άρχισε να εμφανίζεται ο κίνδυνος να πάρει φωτιά το κουτί. Εκεί πλέον ανάλαβε το νερό, και ρίξαμε το κουτί στον νεροχύτη και τα σβήσαμε όλα με το νερό. Αν τότε είχαμε αισθητήρες καπνού, μάλλον θα είχαμε βγάλει το σχολείο έξω…Ήταν 2005 (do the math).
Σήμερα λοιπόν είχαμε γενέθλια και όλο το σχολείο τραγούδησε “στον Αντωνάκη” το τραγούδι των γενεθλίων.
Στις δηλώσεις μας είπε ότι είναι συγκινημένος για τα τεσσαρακοστά όγδοα γενέθλια του… (ξεχνάει τι να κάνουμε…)
Εμείς να του ευχηθούμε και από εδώ. Πολύχρονος, ευτυχισμένος, να περνάει καλά και να χαίρεται τον παιδικό σταθμό που έχει στο σπίτι του (πέντε εγγόνια).
Είναι 2023 και ακόμα γιορτάζουμε τα γενέθλια…
