Η Ελίζα, απόφοιτος της Σχολής μας, αν και τελείωσε το μαθηματικό και έκανε μεταπτυχιακό στην Διατηρηση της βιοποικιλοτητας στο Montpellier, δεν εργάστηκε ποτέ σαν μαθηματικός ούτε στον τομέα της διατήρησης βιοποικιλοτητας διότι θεωρεί και τους δύο τομεις ανθρωποκεντρικους. Αντίθετα αφιέρωσε τον χρόνο της στην διάσωση και την φροντίδα τόσο άγριων όσο και εξημερωμένων ζώων. Προσπαθεί να ενημερώσει τον κόσμο  για το πρόβλημα του αντισπισισμου και τα δικαιώματα των ζώων αλλά και για θέματα περιβαλλοντικα  κι ανθρωπιστικά μέσα από την ιστοσελίδα της Ethos and Empathy.

Η Ελίζα δεν έμεινε στα λόγια αλλά προχώρησε ακόμα παραπέρα, και όπως μαθαίνουμε…

…ζει στην κεντρική Εύβοια σε ένα μικρό σπίτι μαζί με τους δύο σκύλους και την γάτα της. Πιο συγκεκριμένα, ζει σε ένα όχημα που έχει υποστεί ολική μετατροπή και βρίσκεται μέσα σε έναν ελαιώνα. Όσο ηλεκτρισμό χρησιμοποιεί, τον παράγει η ίδια με φωτοβολταϊκά. Το περισσότερο νερό που καταναλώνει, το μαζεύει η ίδια από τις βροχοπτώσεις ενώ η θέρμανση προέρχεται από ξυλεία. (Από συνέντευξη που παραχωρήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024 στο Travel.gr από όπου είναι και οι φωτογραφίες – της Ελίζας – και μερικά αποσπάσματα). Στόχος είναι να ζήσει χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον ή να το επιβαρύνει ελάχιστα συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην βιώσιμη συνύπαρξη με την φύση, μέσα από έναν ήπιο τρόπο ζωής.

Καλλιεργεί όσο μπορει τα δικά της τρόφιμα, χωρίς λιπάσματα ή κοπριά αλλά σε υπόστρωμα μανιταριού και φύκια για λιπασμα, όπως επίσης και με κομποστ που παραγει η ιδια, και φύτευσε δέντρα όπως ροδακινιές, κορομηλιές, μουσμουλιες, καρυδιά,μηλιά, αβοκάντο, ροδιά αλλά και αλλα δέντρα όπως ενα κυπαρίσσι και μια κουτσουπιά και φυσικά πολλα λουλούδια και πολυετή.

Έχει μελετήσει την τοπική χλωρίδα και έχει καταγράψει φυτά και βότανα, τα οποία αξιοποιεί τόσο η ίδια όσο και – αν χρειαστεί – στην φροντίδα των ζώων που έχει.

Ζώντας δυόμιση χρόνια στη περιοχή, έχει παρατηρήσει αλλαγή και στην πανίδα της περιοχής, μια και υπάρχουν πλέον αρκετά πουλάκια, που πριν σπανίζανε. Αυτό την χαροποιεί ιδιαίτερα μια και βλέπει επιστροφή των πουλιών που είχαν απομακρυνθεί από την περιοχή λόγω ξηρασίας και κυνηγιού. Αυτό το πέτυχε αξιοποιώντας την ηθική/συμπονετικη διατήρηση της βιοποικιλότητας, όπου μέσα από τις καλλιέργειες κατάφερε να προσελκύσει περισσότερα έντομα και αυτά με τη σειρά τους τα πουλιά.

Αυτά και πολλά άλλα μπορείτε να τα διαβάσετε στην ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ

Οι αλλαγές στο κλίμα και η κλιματολογική κατάρρευση που οδηγεί σε θλίψη και άγχος (eco grief, eco -anxiety) την έχουν απασχολήσει ασχολείται αυτόν τον καιρο με την επανασυνδεση και των ανθρώπων με σκοπό την συλλογικη δράση για ενα καλυτερο μελλον, όπως προτείνει η Joanna Macy. Μπορείτε να δείτε περισσότερα στον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ.

Αναζητείστε την Ελίζα για να μπορέσετε να δείτε τις δράσεις της σε διάφορα πεδία .Στο τέλος θα δώσω μερικούς συνδέσμους αν και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλοι.

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας αλλάζουν τον κόσμο.

ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

https://tinyurl.com/4fw2m779

https://tinyurl.com/yc5dhux4

https://tinyurl.com/3sxndabs

Σίγουρα μπορείτε να βρειτε και άλλους συνδέσμους.

Ο Αλέξης Γεωργακόπουλος, απόφοιτος της Σχολής μας είναι από το 2011 ο διευθυντής της Σχολής Τέχνης της Λωζάνης (δεν ξέρω το cantonale τι ακριβώς μετάφραση έχει…καντονική;;; Προφανώς έχει να κάνει με τα καντόνια της Ελβετίας αλλά δεν ξέρω ακριβώς…). Ψάχνοντας βρήκα δύο συνεντεύξεις του μια στα Αγγλικά (μεταφρασμένη από τον Αλέξανδρο Θεοδωρόπουλο) που μπορείτε να την ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ, και μια στα Ελληνικά – από όπου και η φωτογραφία – στο Archisearch την οποία μπορείτε να ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΔΩ. Από αυτή την συνέντευξη αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα….

Η Σχολή θεωρείται από τις κορυφαίες σχολές Τεχνών και design παγκοσμίως, (και ο Αλέξης) είναι ο πιο νέος διευθυντής πανεπιστημιακής σχολής στην ιστορία της Ελβετίας. «A beautiful mind» θα τον λέγαμε με όρους κινηματογραφικής ταινίας.

Μια μοναδική πορεία που φαίνεται στα παρακάτω αποσπάσματα…

Η Écal ιδρύθηκε το 1821 και έχει έδρα στη Λωζάνη. Στεγάζεται εδώ και μερικά χρόνια σε ένα παλιό εργοστάσιο, το οποίο έχει επανασχεδιαστεί από τον Bernard Tschumi, διαθέτει καθηγητές που αποτελούν την αφρόκρεμα του σύγχρονου ελβετικού design, ενώ ως προσκεκλημένοι καθηγητές έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Στην κεφαλή του ιδρύματος αυτού λοιπόν, από την 1η Ιανουαρίου του 2011 βρίσκεται ο Έλληνας βιομηχανικός σχεδιαστής και ακαδημαϊκός Αλέξις Γεωργακόπουλος. 

Η συνέντευξη δόθηκε τις 11 Μαΐου του 2020 – πριν τέσσερα χρόνια δηλαδή, εν μέσω πανδημίας, όπου μαθαίνουμε ότι…

«Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά ήρεμα θα έλεγα, η κυβέρνηση δεν έχει ζητήσει από τον κόσμο να κλειστεί στα σπίτια του τόσο αυστηρά όπως έχει γίνει στη Γαλλία. Ο καθένας όμως, παίρνει τα δικά του μέτρα. Φυσικά μας συνιστούν να μη βγαίνουμε ή να μην συναθροιζόμαστε αλλά πιστεύω ότι η Ελβετία έχει αυτό για το οποίο μπορεί να είναι και γνωστή: τη σύνεση.…

Όπως μας λέει ο Αλέξις…

 …Έχουμε βγει πια από την κατηγορία «μια σχολή που κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει» και είμαστε πλέον «φορέας καινοτομίας». Δηλαδή δε μας βλέπουν μόνο ως σχολή. Έχουμε περάσει πλέον στο επίπεδο του οργανισμού που ανοίγει καινούργιες πόρτες παγκοσμίως. Χαράζουμε νέες γραμμές και στη διδασκόμενη ύλη μας».

Και φτάνοντας στην διεύθυνση έχουμε την ερώτηση “Τι προσόντα κάνουν τον Διευθυντή;” έχουμε την απάντηση…

Το πόστο του διευθυντή της ECAL είχε μπει σε ανοιχτό διαγωνισμό, για τον οποίο ο Αλέξις Γεωργακόπουλος υπέβαλε την υποψηφιότητα του. Είναι μια κρατική σχολή, όπου η φοίτηση κοστίζει δύο χιλιάδες ευρώ το χρόνο ποσό ελάχιστο σε σύγκριση με αυτό που πληρώνεται σε αντίστοιχες σχολές της Αγγλίας, για παράδειγμα.… και συνεχίζει…

«Χρειάζεται μια συνεχής αναζήτηση του καινούργιου και να μην είμαστε ευχαριστημένοι απαραίτητα με την πρώτη ιδέα που θα έρθει και να τοποθετούμε τον πήχη ψηλά. Να αναζητούμε πάντα τη βελτίωση του εαυτού μας απαιτώντας πρώτα από εμάς και μετά από τους υπόλοιπους. Σε μια σχολή ειδικά σαν αυτή που διευθύνω, που ειδικεύεται στις Τέχνες και το design, χρειάζεται και μια συνεχής περιέργεια. Αυτό είναι ίσως και το πρώτο προσόν που χρειάζεται και όλα τα υπόλοιπα έρχονται μετά. Επίσης να προβλέπεις τις εξελίξεις πριν σε προλάβουν αυτές». Αυτό που βοήθησε τον Γαλλοέλληνα διευθυντή του κορυφαίου ανώτατου ιδρύματος ήταν η επιθυμία του να μαθαίνει και να εξελίσσεται συνεχώς .

Και πολλά άλλα γράφηκαν σε αυτές τις συνεντεύξεις. Πιστεύω να σας “εξιτάρισα” την περιέργεια. Οπότε μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τις συνεντεύξεις στους σχετικούς συνδέσμους.

Στην WIKIPEDIA υπάρχει ο ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ με αρκετές αναφορές στη δουλειά του και την πορεία του, για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες.

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας γράφουν την δική τους ιστορία στην τέχνη.

Αναρτήθηκε στην επίσημη σελίδα της Σχολής και την αναδημοσιεύω :

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ/ΤΡΙΑ ΧΗΜΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

Η Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος Ντελακρουά προτίθεται να προσλάβει καθηγητή/τρια Χημείας, με προϋπηρεσία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εμπειρία σε μαθήματα ομάδας προσανατολισμού και εργαστηριακά μαθήματα για αναπλήρωση συναδέλφου, πλήρους ωραρίου, από 01/09/2024 για το σχολικό έτος 2024-2025. Η γνώση γαλλικής γλώσσας θα εκτιμηθεί ιδιαιτέρως.

Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να αποστείλουν βιογραφικό στα γαλλικά και ελληνικά στις ακόλουθες ηλεκτρονικές διευθύνσεις : recrutements@lfh.gr ,dlyceegr@lfh.gr , dgymnase@lfh.gr έως 25 Μαΐου 2024 επισυνάπτοντας :

– Αίτηση πρόσληψης,

– Αντίγραφα πτυχίου, αναγνώριση τίτλων/πτυχίων, βεβαιώσεις σεμιναρίων κ.λπ

– Βεβαιώσεις εργασίας/προϋπηρεσίας

– Συστατικές επιστολές

– Αριθμούς ΑΦΜ & ΑΜΚΑ

–Εγγραφή στην επετηρίδα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

Είναι 2024 και αναζητούμε χημικό.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο Πάσχα. Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, η μέρα της Αποκαθήλωσης και του Επιτάφιου. Δεν ξέρω πόσοι περπατάμε τον Επιτάφιο, πλέον. Παλαιότερα ήταν από τις σημαντικές στιγμές της Μεγάλης Εβδομάδας. Μεγάλη Πέμπτη τα Δώδεκα Ευαγγέλια, Μεγάλη Παρασκευή ο Επιτάφιος και τέλος το Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση. Η πιο “σύντομη” από όλες τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας. Δηλαδή δεν είναι αλλά εμείς την κάναμε. Φτάνοντας ένα μισάωρο το πολύ πριν το Αγιο Φως, πιάναμε το “στασίδι μας” μια γωνιά προστατευμένη από τα βαρελότα (δηλαδή την πλάτη μας είχαμε προστατευμένη, γιατί το “πεδίο βολής” ήταν μπροστά μας, απλά ποντάραμε ότι θα το δούμε να έρχεται και κάτι θα κάναμε. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε ποτέ). Μετά το “Χριστός Ανέστη” επιστροφή στο σπίτι για να φάμε, ότι είχε προετοιμαστεί και ήταν πολλά, και μετά να μας πιάσει η κοιλιά μας… Γιατί άραγε;

Και την Κυριακή του Πάσχα η μοναχική πορεία του κατσικιού και του ψήστη… Αυτό το θαύμα να εμφανίζονται όλοι κατά τις δώδεκα που βγαίνουν τα λουκάνικα, μπιφτέκια κλπ ακόμα δεν μπορώ να το εξηγήσω… Πως αλλιώς όμως θα ήταν θαύμα αν το εξηγούσαμε. Κατά τη μια – μιάμιση μαζεύονται όλοι και αρχίζει το “παιγνίδι”. Συνήθως όταν κατέβει το κατσίκι κατά τις δύο, έχουμε όλοι φάει τόσα από τα περιφερειακά, που άντε να “φάμε καμιά πετσούλα” από το ψητό.

Είμαι σίγουρος ότι όλοι σας είδατε κάπου τον εαυτό σας στο παραπάνω κείμενο. Φέτος με το να είναι “τόσο πίσω” το Πάσχα, έχουμε για τα καλά μπει στην άνοιξη. Τα σχολεία έχουν τελειώσει ουσιαστικά. Το Λύκειο έχει τρεις με τέσσερις μέρες και μετά εξετάσεις. Το Γυμνάσιο έχει λίγο χρόνο ακόμα (δυο – τρεις βδομάδες). Όπως και να έχει το Πάσχα είναι οικογενειακή γιορτή. Για να βρισκόμαστε και να μιλάμε. Να ξεχάσουμε λίγο τα κινητά και τις οθόνες. Άλλωστε τώρα έχουμε την δυνατότητα να βρισκόμαστε σε ανοικτούς χώρους πολλοί μαζί χωρίς περιορισμούς… (το ζήσαμε και αυτό).

Να περάσετε όλοι καλά. Με υγεία, χαρά, κοντά σε φίλους και ανθρώπους που αγαπάτε. Χρησιμοποιείστε τα κινητά για να κανονίσετε πότε θα βρεθείτε με τους φίλους σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα, ή για να επικοινωνήσετε με ανθρώπους που είναι μακριά. Όχι μηνύματα, για να τους ακούσετε. Υπάρχει πιο όμορφη φράση από το “έτσι σε πήρα για να δω τι κάνεις”. Και μετά παρκάρετέ τα. Μην τα ελέγχετε κάθε τρεις και λίγο.

Είμαι σίγουρος ότι μιλάω για όλους τους συναδέλφους οπότε “Όλοι εμείς” από την Ελληνογαλλική Σχολή “Ευγένιος Ντελακρουά”, ευχόμαστε σε “‘Όλους εσάς” την μεγάλη οικογένεια της Σχολής μας…

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση

Ολοκληρώθηκε χθες η τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας στην Γαλλίά που οργανώνει φέτος τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι μαθητές μας επισκέφτηκαν το BELEM το πλοίο που θα μεταφέρει την Ολυμπιακή Φλόγα στη Μασσαλία για να ξεκινήσει την διαδρομή της στην Ευρώπη μέχρι την διεξαγωγή των Ολυμπιακών φέτος το καλοκαίρι.

Την επίσκεψη συνόδευαν η κ Δασκαλοπούλου και ο κ Μπουμπούκης – Διευθυντής του Γυμνασίου της Σχολής μας.

Η συμμετοχή της Σχολής μας στη τελετή παράδοσης ολοκληρώθηκε χθες στο Καλλιμάρμαρο όπου συμμετείχαν εκατό πενήντα μαθητές μας και χόρεψαν το πολιτιστικό – αθλητικό δρώμενο της Γαλλίας «Danse des Jeux by Mourad Merzouki»,

Μια εντυπωσιακή παρουσία των μαθητών μας όπως μπορείτε να δείτε στον σύνδεσμο ΕΔΩ. Ένα απόγευμα μοναδικό με πολύ προετοιμασία πίσω του και σίγουρα πολύ κούραση, μόνο που τα είδα στις ειδήσεις να παρακολουθούν την εκδήλωση, να τρέχουν στο μισό στάδιο για να πάνε στο χώρο της δράσης και τη δράση αυτή καθεαυτή, σίγουρα δεν ήταν περίπατος.

Να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, και στους καθηγητές που οργάνωσαν την εκδήλωση.

Είναι 2024 και η Σχολή μας συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι.

“ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ” : Από το ΝΕΤFLIX μπορείτε να δείτε όλη την εκδήλωση και από το 8.25 είναι τα παιδιά της Σχολής μας.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 25 Απριλίου ο Εργαστηριακός διαγωνισμός Φυσικής για τους μαθητές της Γ Γυμνασίου. Ακολουθεί φωτοογραφικό υλικό από τον διαγωνισμό.

Ο κ Κώστας Καμπούρης συνομιλεί με τους διαγωνιζόμενους.

Όλες οι ομάδες εγάζονται κάτω από το άγρυπνο βλέμα του κ Χρήστου Αγριόδημα. Οι εθελοντές μας με τα κόκκινα μπλουζάκια πάντα έτοιμοι να βοηθήσουν

Ο κ Χρήστος Αφριόδημας, δίνει οδηγίες στους μαθητές.

Η κ Άννα Τζίμα με τους διαγωνιζόμενους

Ο κ Αντώνης Λιβανός παρακολουθεί τους μαθητές – διαγωνιζόμενους να κάνουν τις ασκήσεις.

Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές πιθανότατα έχει ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός και έχουν γίνει και οι βραβεύσεις. Όπως και να έχει ένας ακόμα διαγωνισμός Φυσικής πέρασε στην ιστορία και…ετοιμαζόμαστε για τον επόμενο.

Είναι 2024 και πάντα προσπαθούμε να δίνουμε στους μαθητές τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Η Ήρα Παπαποστόλου, απόφοιτος της Σχολής μας είναι κριτικός και ιστορικός τέχνης και συγγραφέας. Έτσι μας προσκαλεί στην παρουσίαση της τελευταίας της δουλειάς την Δευτέρα 20 Μαΐου στην Κεντρική βιβλιοθήτη της Αγίας Παρσκευής.

Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από το βιογραφικό της που φιλοξενεί στην σελίδα της στο Facebook…

Η Ήρα Παπαποστόλου (το γένος Ραπίτου) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και σπούδασε Ιστορία Τέχνης και Αρχαιολογία στο Παρίσι (Paris X Nanterre, Paris I Sorbonne -με καθηγητή τον Ph. Dagen), με ειδίκευση στη Σύγχρονη Τέχνη και Φιλοσοφία-Αισθητική. Έχει διδαχτεί δημιουργική γραφή, θέατρο, κλασική κιθάρα και γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο. Έχει εργαστεί στη γκαλερί Βουρκαριανή στην Κέα, στη Galerie du Haut-Pave στο Παρίσι, στην Αίθουσα Τέχνης MIHALARIAS ART στην Κηφισιά, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) στο Θησείο και στο IANOS Art Shop στο Golden Hall στο Μαρούσι...

…Έχει γράψει τα βιβλία “Εικόνες του αιώνα Skoulakis Σύμβολα Παγκόσμιας Αποδοχής” (Εκδόσεις Αδάμ), “Τα 1000 πρόσωπα της πόλης και της πρωτεύουσας” (Εκδόσεις Οσελότος), “Σ΄ αγαπώ ακόμα και ξυπόλυτη” (Εκδόσεις Οσελότος), “Κόσμου πληγή τράγου ωδή αγάπης δρόμος” (Εκδόσεις Οσελότος), “Γυναίκα για Σπίτι” (Εκδόσεις Οσελότος), “Πέλυ” (Εκδόσεις Οσελότος), “Χαρακτήρες & Επαγγέλματα” (Εκδόσεις Περιτεχνών) , “Πάντα Αργά” (Εκδόσεις Οσελότος), “Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι” (Εκδόσεις Περιτεχνων) και “Αρμόιρα” (Εκδόσεις Κάκτος). Έχει βραβευτεί το διήγημά της με τίτλο “45 Μοίρες” στο διαγωνισμό της εφημερίδας Το Βήμα με θέμα Μια ιστορία για την κρίση.

Οργανώνει εκθέσεις, προλογίζει καταλόγους, ασχολείται με τη λογοτεχνία (ΟΣΔΕΛ) και τη συγγραφή στίχων (Αυτοδιαχείριση), ενώ αρθρογραφούσε για έναν χρόνο στο SLpress.gr και για 10 χρόνια στο Art22.gr. Είναι μελετήτρια του έργου του ζωγράφου Δημοσθένη Σκουλάκη, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (aica) και μέλος του Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Σωματείου PEN GREECE. Ζει στην Αγία Παρασκευή.

Περισσότερα για την Ήρα μπορείτε να βρείτε στην σελίδα της στο facebook. Μια ωραία ιδέα για την Δευτέρα 20 Μαΐου για να βρεθείτε και να τα πείτε…

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας αλλάουν σιγά σιγά το κόσμο με τις δημιοργίες τους.

Δυστυχώς με ενημέρωσαν οι συμμαθητές του, απόφοιτοι του 2001, ότι ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε πριν λίγο καιρό για το μεγάλο ταξίδι.

Η φωτογραφία από την επετηρίδα της χρονιάς τους.

Τον θυμόμαστε όλοι στις μουσικές εκδηλώσεις της Σχολής μας να παίζει φλάουτο. Καλλιτεχνική φύση όμως μου ανέφεραν οι συμμαθητές του. Οι συμμαθητές του όλοι είχαν να αναφέρουν για την καλλιτεχνική του φύση, την δυνατότητα του να βγάζει στιχάκια αλλά και να αναστατώνει τις πρόβες με τα αστεία του στις μουσικές βραδιές.

Δυστυχώς δεν έχω περισσότερες πληροφορίες για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έφυγε. Εμείς θα κρατήσουμε την μνήμη του και την παρουσία του στις μουσικές βραδιές και εκδηλώσεις της Σχολής μας.

Είναι 2024 και είναι μια δύσκολη χρονιά.