Η ιστορία της Ελληνογαλλικής Σχολής “Ευγένιος Ντελακρουά”.

Ένα σχολείο είναι ζωντανό. Μεγαλώνει, ζει, δημιουργεί και οι μαθητές του προχωράνε και φεύγουν χαράσσοντας την δική τους πορεία.

Από την πρώτη χρονιά που είχα έρθει, τότε το μακρινό ’90 πριν καλά καλά δημιουργηθεί το Ιντερνετ και όλα τα σύγχρονα ψηφιακά παιγνίδια, είχα πει στην κ Τσώνου, διευθυντρια του Λυκείου : “Το σχολείο μας τώρα ξεκινάει και νομίζω ότι θα πρέπει να καταγράφεται η ιστορία του. Καλό θα είναι να το ξεκινήσουμε από νωρίς, ίσως μια μόνιμη δημοσιογραφική ομάδα, κάτι σαν θεσμός, μια και κάνουμε τόσα πολλά.” Συμφώνησε με τον προλαλήσαντα και μάλιστα με την φωτογραφική ομάδα (μια καταπληκτική ομάδα, με τον Αντώνη τον Κωνσταντίνο, την Αριστέα, τη Ρεγγίνα, την Ινώ – εχω ξεχάσει δυο…) παραδώσαμε στο τέλος της χρονιάς στην κ Τσώνου ένα λεύκωμα με φωτογραφίες που είχαμε βγάλει και τυπώσει εμείς στην ομάδα με τις δράσεις του 1991 – νομίζω. Υπάρχει ακόμα στο γραφείο. Τη δεύτερη χρονιά ξεκινήσαμε αισιόδοξα, αλλά τελικά η ιδέα ατόνησε και τελικά δεν υπήρξε συνέχεια.

Το κουσούρι όμως έμεινε και η ψηφιακή εποχή έδωσε την λύση. Έτσι το 2006 γεννήθηκαν TΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH.

Στην πρώτη έκδοση από 6 Ιουλίου του 2006 μέχρι τις 25 Γενάρη του 2009. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ και να μελετήσετε τις δράσεις της εποχής.

Ακολούθησε η δεύτερη έκδοση, η μακροβιότερη, από 17 Νοέμβρη 2009 μέχρι 24 Γενάρη το 2019.

Έγραφα σε ένα από τα τελευταία άρθρα… Καθόλου άσχημα.

Και φτάσαμε στην τρίτη έκδοση, τη σημερινή, Ξεκίνησε το Γενάρη του 2019 σε “ιδιόκτητο” οικόπεδο, να μην έχουμε κανένα ανάγκη. Αντε να σας δώσω και εδώ σύνδεσμο αν και είστε ήδη ΕΔΩ.

Τελειώσαμε, όχι βέβαια… έτσι εύκολο είναι ;

Παράλληλα από τον Ιούνιο του 2007 μέχρι και τον Μάιο του 2009 είχαμε το “ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ στο LFH” ένα άλλο blog με λίγο διαφορετικό υλικό : ανακοινώσεις, δράσεις, εξαγγελίες. Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.

Και φυσικά υπήρξε και το σχολικό blog στο σχολικό δίκτυο. Ήταν το blog της τάξης. Είχα φτιάξει την δημοσιογραφική μου ομάδα και καταγράφαμε την ζωή μας στο σχολείο. Μέχρι και συνεντεύξεις μας πήραμε. Θα ειχε ενδιαφέρον να τις ξανακούσουμε να δούμε τι λέγαμε τότε (δεκα και χρόνια πριν) και πού είμαστε τώρα. Όλοι απαντήσαμε στις ίδιες δέκα ερωτήσεις. Ο τιτλος : ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΧΩΡΙΣ ΘΕΑ. Έζησε από τον Φεβρουάριο του 2011 μέχρι και τον Μάρτιο του 2015.

Δυστυχώς ο τίτλος του blog πραγματοποιήθηκε στη καραντίνα, όπου θα έλεγα ότι ήταν χειρότερο. Άδειο, ήσυχο, τεράστιο…με δυο λόγια κενό.

Και όπως λέει και η κ Τριανταφύλλου : Να βγάλουμε και κανένα βίντεο από την εκδήλωση.” Σιγά που δεν βγάζαμε βίντεο. Μια χαρα βγάζαμε και το ανεβάζαμε κιόλας, στο κανάλι στο YOUTUBE:

Κάποια βίντεο από το σχολείο μπορείτε να βρείτε και στο κανάλι μου. Θεώρησα όμως ότι δεν είναι σωστό να ανεβάζω υλικό του σχολείου σε εμένα, σταμάτησα και δημιούργησα το κανάλι αυτό. Λειτούργησε από τον Δεκέμβρη του 2011 μέχρι 23 Φεβρουαρίου 2019.

Τώρα για τα προηγούμενα χρόνια, δεν νομίζω να έχετε ψευδαισθήσεις ότι δεν υπάρχει κάτι…Όχι βέβαια. Υπάρχει υλικό και μάλιστα από το 1981. Εδώ πρεπει να ευχαριστήσω τους πρώτους μαθητές της Σχολής που μου παραχώρησαν την πρώτη επετηρίδα (ΑΙΣΩΠΟΣ), λεύκωμα (ναιιιιιι λεύκωμα κανονικό, με ψευδώνυμα και όλα τα καλά) και πολλές φωτογραφίες. Αυτά έχουν ψηφιοποιηθέι και έχουν παραδοθεί σε χρονολογική σειρά σε ένα σκληρό 2 ΤΒ στον υπεύθυνο επικοινωνίας της Σχολής, Αλέξανδρο Τσιπουρίδη. Κάποια κατά καιρούς έχουν ανέβει στο διαδίκτυο.

Ούτε φυσικά να νομίζετε ότι σταμάτησα να βιντεογραφώ και να φωτογραφίζω. Υπάρχει υλικό. Ας είναι καλά το κινητό… Περιττο να πω ότι το κριτήριο αγοράς είναι ένα : έχει καλή κάμερα? ( 🙂 )

Μετά τον κορωνοϊό, εννοείται ότι υπάρχει υλικό, αλλά είναι στο CLOUD μια και δεν βλεπόμασταν. Τέλος υπάρχουν 130 DVD πλήρη, με μενου, υπότιτλους, μουσική υπόκρουση, από όλα τα ταξίδια που συνόδευα και από δεκάδες εκδηλώσεις του σχολείου.

Αυτά τα όμορφα. Τριανταπέντε χρόνια ιστορία (από το 1990) που είμαι στο σχολείο. Η ιστορία της Σχολής ολόκληρη.

Είναι 2025, και “ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ”. ( Αυτό είναι το “μότο” μου για την αγάπη μου για την φωτογραφία και το βίντεο.)

Μία σκέψη στο “Η ιστορία της Ελληνογαλλικής Σχολής “Ευγένιος Ντελακρουά”.”

  1. Πως μπόρεσα… Ξέχασα την Χρυσούλα ( θα θυμηθώ και τον άλλο). Η Χρυσούλα είναι στον Καναδά με την οικογένειά της και ξεκινώντας από την φωτογραφία, ασχολείται πλέον με “Photography, Designer, Art Director”…και μέντει Οντάριο (Από το προφίλ της). Τυχαίο? Ίσως ναι ίσως όχι.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *