Αλήθεια, με έχει προβληματίσει πολύ πόσα πράγματα δεν αντιλαμβανόμαστε από τους μαθητές μας όταν το μόνο που ξέρουμε είναι πόσο καλοί είναι στη Χημεία. Και πόσο ευχάριστα μας εκπλήσσει το αποτέλεσμα κάθε φορά που τους αφήνουμε να εκφραστούν ελεύθερα και να δημιουργήσουν.
Κάπως έτσι ένα πρωινό του Νοέμβρη εμφανίζεται στο γραφείο η Μελίνα και μου ζητάει να πάρουμε μέρος στον μαθητικό διαγωνισμό με μια ταινία που θα φτιάξει. Εγώ το μόνο που γνώριζα ήταν ότι η Μελίνα είναι μαθήτρια της Β Λυκείου και ότι της αρέσει να βγάζει φωτογραφίες μια και σε αρκετές εκδηλώσεις του σχολείου κυκλοφορούσε με την δική της φωτογραφική μηχανή.
Και έτσι ξεκινήσαμε. Εγώ στα τυφλά ενώ η Μελίνα με ένα όραμα και μια ιδέα.
Ξεκινάμε από τις προθεσμίες και τις προϋποθέσεις. Κάνουμε την αίτηση συμμετοχής και άμεσα μας έρχεται η απάντηση αποδοχής με τα σχετικά αρχεία. Αρχίζουμε την μελέτη και βλέπουμε τι χρειάζεται.
Σε δύο μέρες οι δηλώσεις ήταν στο γραφείο μου…35 μαθητές θα συμμετείχαν. (!!!!). Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που δηλώσεις γονέων συγκεντρώνονται τόσο γρήγορα. Περνούσε ο καιρός και συχνά πυκνά εμφανιζόταν η Μελίνα και ζητούσε χρόνο…αν μπορούσε να λείψει από το μάθημα για το βίντεο. Κρατώντας τα προσχήματα – γκρινιάζοντας ότι δεν πρέπει να λείπει από το μάθημα κλπ κλπ κλπ – πάντα έπαιρνε την άδεια, φροντίζοντας πάντα να μη λείπει συνέχεια από το ΄ίδιο μάθημα.
Κάποια στιγμή ζήτησε να έρθει με ένα τμήμα ένα Σάββατο στο σχολείο(!!!). Τη βρήκαμε τη λύση και ο κ Παπαϊωάννου που επίσης συμμετέχει στο πρόγραμμα, αφιέρωσε ένα δίωρο Παρασκευής μετά το μάθημά του στα γυρίσματα… και έγινε και αυτό.
Μετά μου ζήτησε ένα πούλμαν με τον οδηγό για να τους βγάλει βόλτα στο τετράγωνο, γιατί ήθελε λήψεις μέσα από το πούλμαν. Τα συζητήσαμε και τελικά για λόγους ασφαλείας κόψαμε τη βόλτα με τους μαθητές όρθιους για τη λήψη αλλά το πούλμαν το πήρε στη ράμπα με τον οδηγό να τους ανοίξει τις πόρτες και να μπουν, να κάνουν κάποιες λήψεις που ήθελε και…πάει και αυτό…
Μετά μου ζήτησε Gimball…(!!!). Το βρήκαμε και το νοικιάσαμε και κάναμε τη δουλειά μας. Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι είναι χρήσιμο εργαλείο και αποκτήσαμε και στο σχολείο. Και φτάνουμε στο μοντάζ όπου στη βιβλιοθήκη ή CDI όπως το λέμε, (Κέντρο έρευνας και Τεκμηρίωσης… Φανταστικός τίτλος που δείχνει ακριβώς τι πρέπει να είναι μια βιβλιοθήκη). Ο κ Λαγός σταθερή αξία της Σχολής και πίσω από δεκάδες παραγωγές, καθοδήγησε τους μαθητές και δουλέψανε στο μοντάζ…
Το ημερολόγιο λέει 14 Μαρτίου και η καταληκτική ημερομηνία ήταν 15 Μαρτίου…
Το υλικοοοοοοο!!!!! Που είναι τι θα ανεβάσουμε; Η απάντηση : Δεν μπορούμε και στις 15 Μαρτίου να το ανεβάσουμε; Και εκεί άγχος. Μην έχω χρόνο αν γίνει καμία στραβή… Όοοοοοχι!!!! Όλα στο παρά ένα…
Και στις 15 φτάνει το υλικό… και άλλη έκπληξη. Συμμετέχουμε και στην αφίσα, και στην πρωτότυπη μουσική (!!!! Που ήταν κρυμμένοι όλοι οι δημιουργοί????).
Ορίστε και η αφίσα…
Και συνεχίζουμε…
Ανάρτηση στο φωτ΄΄οδενδρο… έτσι έλεγε. Να μη το δέχεται, λάθος το ένα , λείπει το άλλο, προσέξτε το τρίτο… και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι ανεβάζουν υλικό και αν πρέπει να είναι τόσο δύσκολο. Αν ξαναχρειαστεί ίσως τελικά να είναι πιο εύκολο. Πάντως παιδεύτηκα. Ψάχνω για σύνδεσμο… Δεν δίνει σύνδεσμο….(!!!) και τι θα στείλω στις υποψηφιότητες. Στέλνω όλα τα υπόλοιπα… και μου έρχεται η πληροφόρηση… Το φωτόδενδρο δεν δίνει σύνδεσμο μόνο έναν αριθμό ταυτότητας. (ΓΚΟΛΛΛ!!!!) Και εγώ τι θα στείλω… Ο κ Πούλιος – ο οποίος προφανώς ήταν υπεύθυνος συμμετοχών και πρέπει να πέρασε δύσκολα χθες – μου στέλνει τελεσίγραφο. Θέλω σύνδεσμο αλλιώς απορρίπτεται ή συμμετοχή…. Αυτογκόλ αυτή τη φορά. Η δουλειά των παιδιών στον αέρα…ότι μου έλειπε.
PLAN B : Σύνδεσμο θέλει σύνδεσμο θα έχει. Ανεβάζω στο κανάλι μου την ταινία σε φουλ υψηλή ανάλυση…Έκανε άπειρο χρόνο…Ελέγχει το ΥOU TUBE, περνάει όλους τους ελέγχους και δημοσιοποιείται… Είναι αυτό που βλέπετε. Και έχω και σύνδεσμο τον οποίο δηλώνω… 8.48 μμ έρχεται η απάντηση… Είμαστε εντάξει προωθώ την συμμετοχή σας. Επιτέλους… Το ΟΥΦ πρέπει να ακούστηκε από τον Βύρωνα στην Αγία Παρασκευή.
Η ομορφότερη φωτογραφία της ταινίας που κατατέθηκε και σαν THUMBNAIL της ταινίας.
Οι συμμετοχές πάρα πολλές, μαθητές, καθηγητές, άλλοι μπροστά άλλοι πίσω από την κάμερα… Όλοι είχαν τον ρόλο τους.
Αυτή είναι η ιστορία. Όλα τα άλλα είναι ταιν΄΄ια…
Είναι 2022 και οι μαθητές μας δημιουργούν. Απολαύστε.
Αντε ! Αυτα αξιζουν περισσοτερο απο ολα τα ” μαθηματα” μαζι!
Να ειστε παντα υπιστηρικτικοι, αξιαγαπητοι Δασκαλοι♥️
Προς όλη την κινηματογραφική ομάδα,
Πριν λίγο είδα την μικρού μήκους ταινίας σας και ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος. Δεν κρύβω ότι είμαι βαθιά συγκινημένη.
Είναι ευλογία να βλέπω τους μαθητές μας να δημιουργούν με τέτοια ποιότητα και συνέπεια ένα τόσο ολοκληρωμένο έργο.
Μου άρεσε πρώτα απ’ όλα το θέμα που επιλέξατε γιατί είναι προσωπικό και αληθινό και παράλληλα μια γροθιά στο παιδαγωγικό μας σύστημα και στην πολιτικό- κοινωνική συνθήκη της εποχής μας.
Συμμερίζομαι απόλυτα τις σκέψεις σας και χαίρομαι που τις δημοσιοποιείτε. Η τέχνη είναι μοίρασμα ιδεών και η ψυχή της είναι επαναστατική.
Θα ήθελα να συγχαρώ όλες και όλους γιατί η δημιουργία μιας ταινίας είναι κυρίως μια ομαδική δουλειά!
Ειδικότερα την Μελίνα για τις ικανότητες της ως σκηνοθέτη, σεναριογράφο, μοντέρ και οπερατέρ. Πολύ ωραία φωτογραφία, σταθερά πλανά και ωραία ποικιλία σε κοντινά και γενικά κάδρα και ενδιαφέρον εναλλαγές στις οπτικής γωνίες.
Μπράβο στην Ήλια, στην Χαρά και την Έφη για το σενάριο. Πολύ ξεκάθαρο, καλά χωρισμένο σε κεφάλαια σενάριο που κρατάει το ενδιαφέρον στον θεατή μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο 🙂
Μπράβο στον Νώντα και ξανά στην Μελίνα! τι φοβερό μοντάζ!! ωραία crop, και εναλλαγές στους χρόνους!
Για την Μουσική επίσης συγχαρητήρια σε Νικολίνα, Λίνα και Πέτρο!! ατμοσφαιρική κιθάρα, γκράντζ παράνοια και πιάνο & βιολί που σε αγγίζουν στην ψυχή…
Ήχος καθαρός και συγχρονισμένος!! Μπράβο Μαργαρίτα και Οδυσσέα, μου άρεσε πολύ η εναλλαγή στο 3:42 😉
Μπράβο μπράβο μπράβο σε όλους τους ηθοποιούς μας, και ειδικότερα στην Ευφροσύνη και τον Αλέξανδρο! Τι καλά, συγκεντρωμένοι στον ρόλο σας!
Και φυσικά συγχαρητήρια σε όσους σας βοηθήσαν 🙂
Εύχομαι το ταξίδι αυτό να το ευχαριστηθήκατε.
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν την εμπειρία. Με έκανε να νιώσω ευγνωμοσύνη, να νοιώσω ενοχές, να νιώσω τυχερή, να νιώσω περήφανη και τέλος να νοιώσω ελπίδα.
Υ.Γ. Λείπουν τα ονόματα 2 υπάρξεων που εμφανίστηκαν πολύ ενθουσιασμένα σε μια σκηνή σας…. Στην θέση σας θα τα έβαζα τουλάχιστον στις ευχαριστίες 😋
Καλό σας βράδυ.
Με εκτίμηση,
Μαργαρίτα Caillaux
Μια υπέροχη παραγωγή θα έλεγα. Θα μπορούσανε να την δούμε και σε μεγάλο διαγωνισμό στο εξωτερικό. Ένα πολύ μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά.
Να σημειώσουμε ότι το gimbal έκανε δουλειά 👍. Και για μένα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι κάθε δημιουργίας είτε είναι φωτογραφία είστε είναι βίντεο.
Όσο δε για την σκηνοθεσία, απλά πολύ έξυπνη με πολλές ώρες ιδέες και σωστά εκτελεσμένες. Δεν είναι απλά μία ποιοτική δουλειά, αλλά και μία διαχρονικά φορτισμένη μίνι ταινία που θα αφήσει το στίγμα της τόσο στον διαδικτυακό χώρο, τόσο και σε όσους την είδαν, καθώς χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι μάσκες. Αυτό επιτρέπει την ταύτιση με το σήμερα αλλά και την υπενθύμιση του αύριο ή την ενημέρωση για τους νεόφερτους.
Το θέμα της ταινίας είναι πραγματικό, αληθινό και φαίνεται στην κάμερα. Τέλος, πως γίνεται να μην σχολιάσουμε την ενορχήστρωση που όντως το βιολί της Νικολίνας σου χαϊδεύει τα αυτιά παραδείγματος χάρη.
Τέλος κλείνει η ταινία με την χαρακτηριστική φωνή του κ. Παπαϊωάννου «Καλημέρα παιδιά, ας ξεκινήσουμε».
Πολλά συγχαρητήρια!
Μια μικρού μήκους ταινία με μεγάλο μήνυμα! Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά για την δημιουργικότητα και το πάθος τους, συγχαρητήρια κ στους εκπαιδευτικούς για την στήριξη!
Πριν 11 χρόνια – το 2011 – έγραφα για τη επέτειο του Πολυτεχνείου και το πως έγινε. Μπορείτε να το δείτε εδώ για να μπορέσετε να αναγνωρίσετε τις ομοιότητες.
http://alisavakis.gr/?p=2022