Blog

Πραγματοποιήθηκαν χθες τα ΑΤΕΛΙΕ ή αλλιώς OPEN DAY όπως συνηθίζουμε να τα λέμε. Μια μοναδική μέρα, όπου δεχτήκαμε μικρούς μαθητές Ε και Σ Δημοτικού στο σχολείο μας, σε μια μεγάλη ομάδα δράσεων για κάθε “γούστο” όπως θα λέγαμε.

Η εκδήλωση είχε απ’όλα. Ομιλίες για τους γονείς από διακεκριμένους επιστήμονες σε θέματα που αφορούν τους μικρούς μαθητές και το πέρασμά τους από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Όσο οι γονείς παρακολουθούσαν τις ομιλίες οι μικροί μαθητές συμμετείχαν σε ατελιέ ανάλογα με την επιλογή τους. Είχαμε μια μεγάλη ποικιλία από δράσεις που μπορείτε να τις δείτε ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ. Οι εθελοντές μας, μαθητές κυρίως Γ Γυμνασίου και Α και Β Λυκείου κάνανε καταπληκτική δουλειά, συνδεύοντας τους φιλοξενούμενούς μας – μικρούς και μεγάλους – στις μετακινήσεις τους και απαντώντας σε όποια απορία είχαν.

Εγώ πραγματοποίησα την δέκατη ΚΟΥΖΙΝΟΧΗΜΕΙΑ. Οι μικροί μαθητές είδαν στο κοκκινολάχανο τα οξέα και τις βάσεις. Παρατήρησαν τις αλλαγές στα χρώματα και είδαν την εξουδετέρωση, με το πέρασμα από την όξινη στη βασική περιοχή, μέσα από το ξύδι, το υγρό καθαρισμού τζαμιών, το αποφρακτικό και τα αντιόξινα χαπάκια…μέσα σε πλαστικά “σφηνοποτηράκια”.

Η χρωμαστική “παλέττα” με το κοκκινολάχανο.

Στο τέλος με “άγνωστα” διαλύματα, δοκίμασαν να βρούνε αν έχουν οξύ ή βάση. Τους έδειξα και ένα μπουκάλι “Ακουαφόρτε” ή Υδροχλωρικό οξύ και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τα σύμβολα ασφαλείας πάνω στα μπουκάλια.

Με τον κατάλληλο διάκοσμο από τους μαθητές – βοηθούς μου που ευχαριστώ και από εδώ, τη Βασιλική, τον Θωμά και τον Χρήστο, περάσαμε στο επόμενο πείραμα…

…τη χρωματογραφία.

Μετά από μια σύντομη επίδειξη για το πως γίνεται οι μαθητές μου φτιάξανε τα δικά τους…

… και προχώρησαν στο πείραμα…

Μετά “παίξαμε με τα λεμόνια…” όπου βγάλαμε ηλεκτρικό ρεύμα απλά καρφώνοντας ένα χάλκινο καρφάκι και ένα από ψευδάργυρο.

Μετά ακολούθησε “διαγωνισμός” παραγωγής ρεύματος…

…για να δούμε ποιανού το λεμόνι είναι πιο ζουμερό…

Είναι φανερό ότι περάσαμε καλά…

…μια και όλοι οι μικροί μαθητές πήραν το αστέρι του βοηθού, και την βεβαίωση συμμετοχής τους…αφού όλοι βοήθησαν…

Μετά είχαμε και την απόθεση χαλκού σε σιδερένιο καρφί το οποίο έγινε με μορφή επίδειξης λόγω περιορισμένου χρόνου.

Στο τέλος παραλάβανε τις βεβαιώσεις τους…

… και αποχώρησαν.

Θέλω να πιστεύω ότι σε κάποια χρόνια που θα ακούσουν τα ίδια πράγματα στο λύκειο και μιλήσουν για δείκτες, αλλαγή χρώματος, απλές αντικαταστάσεις ή οξειδοαναγωγή, κάπου θα τους κάνει “κλικ” και θα θυμηθούνε ότι κάπου τα έχουν ξανακούσει αυτά.

Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε και η κουζινοχημεία 2024 όπου όμως σίγουρα άφησε το “ίχνος της”

Μετά την ολοκλήρωση των εργαστηρίων “βγήκα στον κόσμο” όπου με περίμεναν παλιοί μου μαθητές, που φέρανε τα παιδάκια τους για να δούνε το σχολείο του μπαμπά ή της μαμάς. Η Ελένη Μαρκουλή, οι αδελφές Μοσκαχλαϊδή, ο Νίκος Στράνζιας, ο Χρήστος Γεωργίου, ο Διονύσης Σκαμνάκης, όλοι μαθητές αγαπημένοι που πλέον είναι φίλοι. Μιλήσαμε για όλα, και φυσικά οι αναμνήσεις ήταν πολλές. Από την τάξη, τα ταξίδια…από όλα. Περιττό να πω ότι η συγκίνηση περίσσευε.

Είναι 2024 και ακόμα μας αρέσει να “παίζουμε” με την Χημεία και να συμπαρασύρουμε τους μικρούς μαθητές…

Ο Μιχάλης σήμερα στις εννιά το πρωί, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι. Σίγουρα θα μας λείψει.

Με τον Μιχάλη γνωριστήκαμε το 1988 στον Μπαρμπίκα, όταν εγώ ξεκινούσα ενώ αυτός είχε ήδη αρκετά χρόνια εμπειρία. Θυμάμαι την χαρακτηριστική βαθιά φωνή του αλλά και την πραότητα του χαρακτήρα του. Υπήρξε μέντοράς μου σε εκείνα τα δύσκολα για εμένα χρόνια που προσπαθούσα να βρω τα πατήματά μου. Πάρα πολλές φορές συζητάγαμε διάφορα θέματα, όχι πάντα εκπαιδευτικά και ο λόγος του ήταν πάντα ενθαρρυντικός. Με πήρε κάτω από την προστασία του θα έλεγα, και βρεθήκαμε μαζί και στην Ελληνογαλλική Σχολή, για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις που εμένα με πιάνανε τα νεύρα μου, ο Μιχάλης ήταν εκεί να με ηρεμήσει, να τα συζητήσουμε. Ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς. Μπορώ να αναφέρω δεκάδες περιστατικά με τον Μιχάλη από την κοινή μας πορεία στο σχολείο αλλά και μετά την συνταξιοδότησή του. Θα σταθώ σε τρία περιστατικά που έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου, που δείχνουν όμως τον Μιχάλη.

1992 στην πρώτη πενθήμερη με τους πρώτους μας απόφοιτους. Η εκδρομή αυτή είχε πολύ άγχος γιατί δεν είχαμε την εμπειρία, και έπρεπε να πετύχει γιατί θα δημιουργούσε το προηγούμενο για όλες τις επόμενες. Επειδή δεν είχαμε και την εμπειρία την έκανε ακόμα πιο δύσκολη. Κρήτη λοιπόν , έξω από το Ηράκλειο στο ξενοδοχείο και ξεκινάμε την προτελευταία ημέρα για την περιήγησή μας. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο προορισμός. Θυμάμαι όμως ότι “ένα δωμάτιο” έλειπε. Τρία αγόρια. Άσε λέει ο Μιχάλης θα πάω εγώ… και πάει. Και φυσικά σε λίγο έρχονται και οι τρεις αγουροξυπνημένοι, σχεδόν τρέχοντας, μπαίνουν και φεύγουμε…

Κάποια στιγμή ο Μιχάληςμου λέει χαμηλόφωνα…Τα παλιόπαιδα με συγχίσανε και είπα πράγματα που δεν έπρεπε…Τι είπες βρε Μιχάλη; ρωτάω εγώ…Ότι στην βραδυνή έξοδο δεν θα βγουν και θα μείνουν στο ξενοδοχείο… Εντάξει λέω εγώ (αχάμπαρος…)… Ναι αλλά μου λέει δεν είναι σωστό… Είναι η τελευταία βραδιά της πενθήμερης. Δεν είναι σωστό να μείνουν μέσα και οι άλλοι να διασκεδάζουν…Εντάξει ξαναλέω εγώ (πάλι αχάμπαρος). Ναι αλλά δεν μπορώ να το πάρω πίσω… (κν κωλοτούμπα). Άκου τι θα γίνει… και μου λέει… Θα πω ότι είμαι άρρωστος, και δεν θα έρθω, και εσείς θα πάρετε τα παιδιά σαν να μην τρέχει τίποτα… Το βράδυ θα σας περιμένω να γυρίσετε να βοηθήσω στην τακτοποίηση των παιδιών. Τελικά κάποιος έχασε την βραδυνή έξοδο αλλά δεν ήταν τα παιδιά.

Τα πρώτα χρόνια των πενθήμερων εκδρομών, οι καθηγητές κοιμόμασταν σε δίκλινα. Και δεν θυμάμαι σε ποια πενθήμερη – μπορεί να ήταν στο ίδιο ταξίδι – εγώ ήμουν με τον Μιχάλη. Εκεί που κάποια φάση πέσαμε να κοιμηθούμε, εγώ ξεράθηκα – κατα το κοινώς λεγόμενο – και ξυπνώντας το πρωί, βλέπω το κρεβάτι του σχεδόν στρωμένο, και την εφημερίδα του δίπλα στην καρέκλα φύλλο και φτερό που λένε. Αμέσως κατάλαβα αν και δεν το παραδέχτηκε ποτέ… Ροχάλιζα το βράδυ και δεν έκλεισε μάτι… Δεν ήθελε όμως να με στεναχωρήσει. Περιττό να πω ότι από τους υπέρμαχους του μονόκλινου δωματίου για τους καθηγητές ήμουν και εγώ.

Και πάμε πάλι σε πενθήμερη, στα Γιάννενα αυτή τη φορά “επί κωξάκι”, όπου γίνεται ένας χαμός, σε περίοδο που όλα τα σχολεία ήταν σε εκδρομές : ακυρώσεις, άμεσες επιστροφές, ένας πανικός. Το υπουργείο έδωσε οδηγίες ” να μην συγχρωτίζονται οι μαθητές κατά την διάρκεια των εκδρομών”. Μάλλον είχαν ξεχάσει στο Υπουργείο τι σημαίνει πενθήμερη εκδρομή. Η τότε διευθύντρια μας ρώτησε αν μπορούμε να βρούμε κάποιες λύσεις, αλλιώς να γυρίσουμε πίσω. Ο Μιχάλης αρχηγός τότε το πήρε προσωπικά και πήγαμε να βρούμε τι μπορούμε να κάνουμε…Βρήκαμε τότε στην Αβέρωφ ένα μπαρ, κλαμπ, με μουσική… Όλα μαζί και τίποτα. Αφού παζάρεψε την τιμή και κανονίσαμε ότι το θέλουμε όλο δικό μας (εντάξει ήταν περίπου 60-70 παιδιά σε καθημερινή…δεν θα είχε τόση κίνηση και είχαμε διαπραγματευτικό ατού), και το θέμα των ποτών, όχι αλκοόλ…πήγαμε και τότε ακούστηκε το τραγούδι...Kyrie από τους Mr Mister, όπου στο ρεφραίν ακούγεται το Κύριε Ελέησον… οπότε ακούω τον Μιχάλη να λέει μόλις το άκουσε…Εντάξει τώρα τα έχουμε όλα. Δεν μπορεί να μας πει κανείς τίποτα. Το μαγαζί είναι “εκκλησία”.

Κάπου εδώ θα σταματήσω… Ο Μιχάλης με την βαθιά του γνώση, την ηρεμία του και την χαρακτηριστική φωνή του είναι σίγουρο, ότι πολύ σύντομα θα βρει κόσμο να ανοίξει συζητήσεις “εκεί πάνω”. Εμείς θα κρατήσουμε την εικόνα του βαθιά μέσα στην καρδιά μας, τις νουθεσίες του, τις κουβέντες μας και είναι σίγουρο ότι θα μας λείψει.

Καλό ταξίδι Μιχάλη

Είναι 2024 και δυστυχώς είμαστε ένας λιγότεροι.

ΥΓ Από το προφίλ του Πάνου (γιού του Μιχάλη)

Η νεκρώσιμη ακολουθία του πατέρα μου Μιχαήλ Καλλαρά θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29 Μαρτίου και ώρα 12:00 στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κλένια Κορινθίας.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προ των πυλών. Φέτος θα πραγματοποιηθούν στο Παρίσι στην Γαλλία, και γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά της Γαλλίας οι Ολυμπιακοί αυτοί Αγνώνες να έχουν το ελάχιστο οικολογικό ίχνος και την ελάχιστη επιβάρυνση στον πλανήτη.

Εμείς είπαμε να προσεγγίσουμε τους Ολυμπιακούς από μια άλλη σκοπιά. Από την σκοπιά της επιστήμης. Τι κρύβεται πίσω από την κατασκευή μιας μπάλλας; Γιατί είνα έτσι φτιαγμένα τα γήπεδα; Τι το ιδιαίτερο έχουν οι φόρμες των κολυμβητών; Τι είναι τα αναβολικά και τι κάνουν; Πως είνα φτιαγμένα τα αμαξίδια για τους παραολυμπιακούς του μπάσκετ; Αυτά και πολλά άλλα ήταν τα ερωτήματα που βάλαμε. Και ψάξαμε να βρούμε τις απαντήσεις.

“Κατεβήκανε” δεκαεπτά εργασίες από επτά σχολεία και του δικού μας συμπεριλαμβανομένου. Η μία καλύτερη από την άλλη. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει την ημερίδα (είναι τεσσερισήμισυ ώρες ) μπορεί ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ.

Την εκδήλωση άνοιξε η κ Σαββινίδου, διευθύντρια του Λυκείου της Σχολής μας.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η κ. Βούξινου Ανδριανή, Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φυσικής Αγωγής, στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β΄ Αθήνας και Συντονίστρια του 2ου ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Αττικής και η κ. Λεονταρίδου Ντόρα, Σύμβουλος Εκπαίδευσης στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β΄ Αθήνας οι οποίες επίσης χαιρέτησαν την εκδήλωση. Τέλος ο κ Τσόνιας Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φυσικής Αγωγής στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής, παρουσίασε εισήγηση με τίτλο: «Course du Marathon- l’idée derrière le mythe».

Την εκδήλωση χαιρέτησε και ο διευθυντής του ΣΕΓΑΣ κος Κυρανάκος Σωτήρης, όπως και η αθλήτρια των 400μ Μπελιμπασάκη Μαρία, η οποία μας μετέφερε την εμπειρία του αθλητή που παίρνει μέρος σε τέτοιες μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις.

Την Οργάνωση της ημερίδας ανέλαβαν οι καθηγητές της Σχολής (αλφαβητικά) Εμμανουήλ Αλισαβάκης, Χημικός, Γεώργιος Γεωργαντάς, Μαθηματικός, Σοφία Καραβιώτη, Βιολόγος, Λεωνίδας Μπίνος, Καθηγητής Πληροφορικής, Κων/νος Μπουμπούκης, Διευθυντής του Γυμνασίου της Ελληνογαλλικής Σχολής Ευγένιος Ντελακρουά, Παναγιώτης Μπουρλής, Βιολόγος, Κλεοπάτρα Σιάκκα, Μαθηματικός, Άννα Τζίμα, Φυσικός.

Συμμετείχε ο κ Αθανάσιος Φαλούκας, Φυσικός-Ραδιοηλεκτρολόγος, πρώην Διευθυντής ΔΔΕ Β ́ Αθήνας.

Είναι 2024 και οι μαθητές μας βλέπουν “πίσω” από τα Ολυμπιακά αθλήματα.

Άνοιξε η πλατφόρμα για την κεντρική εκδήλωση της Σχολής μας ΅Το παιδί πάει γυμνάσιο!” Μια εκδήλωση για την Πέμπτη και Έκτη δημοτικού που τα έχει όλα.

Το Σάββατο 30 του Μάρτη λοιπόν το σχολείο μας θα είναι ανοικτό και θα σας περιμένει με τα παιδάκια σας. Θα έχουμε ένα μεγάλο αριθμό δραστηριοτήτων για όλους τους μικρούς μαθητές. Μπορείτε να δείτε αναλυτικά όλα τα εργαστήρια το περιεχόμενό τους ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ, όπου υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες για την εκδήλωση.

Για να δηλώσετε συμμετοχή θα χρησιμοποιήσετε ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ.

Σας περιμένουμε να σας γνωρίσουμε από κοντά και να μας γνωρίσετε. Προσοχή όμως υπάρχει καταληκτική ημερομηνία από 15 Μαρτίου έως και 28 Μαρτίου πρέπει να γίνει η αίτηση.

Είναι 2024 και η Σχολή μας για μια ακόμα φορά ανοίγει τις πόρτες της στον κόσμο.

Φιλοξενήσαμε σήμερα στη Σχολή μας τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, φυσικό με ειδίκευση στην εκπαιδευτική ψυχολογία και στην ψηφιακή μάθηση. Μίλησε στους μαθητές της Α Λυκείου.

Οι μαθητές μας παρακολούθησαν την παρουσίαση και με την χρήση των κινητών τους μέσα από συγκεκριμένες ερωτήσεις συνέβαλαν, εξέλιξή της.

Στη κατάμεστη βιβλιοθήκη, η κ Καρατζά, παρουσίασε τον ομιλητή στους μαθητές.

Με τον Γιώργο γνωριζόμαστε εδώ και πάνω από 25 χρόνια, και δεν μπορέσαμε να μην θυμηθούμε τα “πρώτα μας βήματα” όταν γύρω στο 2000 στήσαμε το πρώτο μας webinar για τους εκπαιδευτικούς, τότε που δεν ξέρω ποιοι και πόσοι γνώριζαν τον όρο. Αρωγός μας σε αυτή την προσπάθεια ο Γιάννης Βλάχος, σχολικός σύμβουλος ΠΕ04 τότε, με μεγάλη εμπειρία στην αξιολόγηση και κάναμε τέσσερα σεμινάρια με μεγάλη επιτυχία, πάνω σε αυτό το αντικείμενο. Άλλες εποχές. Για να μπορέσουμε να το κάνουμε, βρήκαμε από μια πολυεθνική εταιρεία, την πλατφόρμα των διαδικτυακών συνεδριάσεών της και μας παραχωρήθηκε προσωρινός κωδικός για να μπορέσουμε να κάνουμε το σεμινάριο. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα, για να αποδώσω τις πιστώσεις… Πόσος καιρός πέρασε αλήθεια. Και που να το φανταστούμε τότε, ότι μετά από 20 χρόνια περίπου η εκπαίδευση από απόσταση, θα γινόταν υποχρεωτική, λόγω κορωνοϊού.

Ο Γιώργος πάντα ανήσυχο πνεύμα, προχώρησε με τις μεταπτυχιακές σπουδές του. Πρέπει να ομολογήσω ότι σε μεγάλο βαθμό υπήρξε και για εμένα παράδειγμα για να ξεκινήσω και ολοκληρώσω και εγώ τις μεταπτυχιακές μου σπουδές…στα εξήντα μου περίπου…

Όσες φορές ακούω τις παρουσιάσεις του, πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον να μάθω. Πόσο μάλλον οι μαθητές μας. Το θέμα της σημερινής παρουσίασης και συζήτησης, είχε να κάνει με τις πρακτικές που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας μαθητής για να μπορέσει να μελετήσει αποδοτικά ένα δύσκολο μάθημα. Σημαντική δεξιότητα, όχι μόνο για τους μαθητές της Α Λυκείου, που πρέπει να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Λυκείου αλλά για όλους, προκειμένου να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε, στις καθημερινές απαιτήσεις μελέτης.

Είναι 2024 και οι μαθητές μας προετοιμάζονται αποκτώντας πολύτιμες δεξιότητες για το μέλλον.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα, με ιδανικές συνθήκες θα έλεγα, ο ετήσιος αγώνας ανωμάλου δρόμου GRANDE COURSE της Ελληνογαλλικής Σχολής “Ευγένιος Ντελακρουά”. Χωρίς πολύ ζέστη με αρκετά διαστήματα σκιάςοι αθλητές αγωνίστηκαν σε δύο πίστες. Την μικρή με 4.800 μέτρα σε άσφαλτο και χώμα και την μεγάλη με 11.000 μέτρα σε άσφαλτο, χώμα και βουνό.

Στο τέλος του αγώνα οι νικητές πήραν τα μετάλλιά τους από τον Γενικό Διευθυντή της Σχολής μας κ Ganier:

Όλοι οι συμμετέχοντες πήραν ένα αναμνηστικό μετάλλιο συμμετοχής.

Έτσι ο ετήσιος αγώνας μας πέρασε στην ιστορία, και καιρός να αρχίσουμε να ετοιμάζουμε τον επόμενο… (καλά έχουμε λίγο χρόνο ακόμα…)

Είναι 2024 και πήραμε τα βουνά, με τον αγώνα δρόμου μας…

Η μουσική βραδιά πέρασε στην ιστορία. Σε δύο παραστάσεις την Τετάρτη 21 και την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου στο σχολείο μας, οαρουσιάστηκαν οι ΦΥΣΙΟΠΛΗΞΙΕΣ.

Με κεντρικό άξονα τη φύση και τραγούδια σχετικά με την φύση. Καταπληκτικά θεατρικά και χορευτικά από τους ΟΡΝΙΘΕΣ, από την ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, ήταν μια υπέροχη βραδιά.

Οι εκφωνητές μας.

Ακολουθουν φωτογραφίες από διάφορες στιγμές της μουσικής βραδιάς.

Η ορχήστρα, οι σολίστ και οι χορωδία μας.

Ήταν μια υπέροχη βραδιά με τους μαθητές μας να μας ταξιδεύουν μέσα από τη μουσική.

Το πρόγραμμα της βραδιάς…

και φυσικά οι συντελεστές της βραδιάς…

Η Μουσική βραδιά του 2024 πέρασε στην ιστορία. Και φυσικά περιμένουμε στην επόμενη. Κάπου στις αρχές του νέου χρόνου, θα είναι έτοιμο και το βίντεο, το οποίο όταν κυκλοφορήσει θασ σας ενημερώσω.

Είναι 2024 και οι μουσικές μας βραδιές γράφουν ιστορία.

Μερικές εγγραφές είναι δύσκολες, πολύ δύσκολες. Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που η Κωνσταντίνα εντελώς απροσδόκητα ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι. Και κάθε φορά που πλησιάζει ο καιρός τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.

Από την οικογένειά της μας ζητήθηκε να κοινοποιήσουμε τα παρακάτω :

Χρησιμοποίησα αντιγραφή από την αφίσα όπως μας την έστειλε η μητέρα της. Την επισυνάπτω και ολόκληρη.

Μπορείτε να την κοινοποιήσετε όπου και όσο θέλετε. Όσο περισσότερο την δουν τόσο περισσότεροι θα ανταποκριθούν.

Είναι 2024 και κάποιες εγγραφές είναι πιο δύσκολες από άλλες.

Και ξαφνικά το χολ γέμισε εφευρέτες, καλλιτέχνες και επιστήμονες από άλλες εποχές. Ένα πολύ ωραίο “παιγνίδι” όπου κάποιοι μικροί μαθητές, παρουσίαζαν σύντομα την ιστορία “τους” στους συμμαθητές τους. Είχαν μπροστά τους ένα σύντομο βιογραφικό και φορούσαν τα κατάλληλα ρούχα εποχής ( η εποχή προσφέρεται λόγω αποκριάς και μασκαράδων ) και όποιος ήθελε πήγαινε μπροστά από το συγκεκριμένο άτομο και ζητούσε να μάθει την ιστορία του.

Φυσικά υπήρχαν και “μεγάλοι” που ζητούσαν πληροφορίες, αλλά και τμήματα ολόκληρα…

Πολύ απλή σαν ιδέα αλλά ταυτόχρονα και πολύ όμορφη. Θα μπορούσε να γίνει και θεματική. Δηλαδή να αναλάβουν κάποια παιδιά τις εφευρέσεις….

Εδώ ο Louis Braille λέει την ιστορία του με κλειστά μάτια ψηλαφώντας ένα κείμενο σε μπράιγ. (καλό)

Δίπλα ο Thomas Edison έχοντας το κιτρινισμένο βιβλίο μπροστά του (με τις σημειώσεις του για τις εφευρέσεις του) παρουσιάζει το έργο του. (Όμορφο)

H Mary Smith δίπλα γράφει την αυτοβιογραφία της. Ήταν η πρώτη γυναίκα σκλάβα που έγραψε για τη ζωή της σαν σκλάβα, κάνοντας γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο τι σημαίνει να είσαι σκλάβος. (Εδώ φαίνεται να γράφει μέχρι να την διακόψει κάποιος για να του πει την ιστορία της. Λεπτομέρεια : το πρόσωπο του παιδιού ήταν μαύρο προφανώς με αποκριάτικά χρώματα).

Έτσι εύκολα, γρήγορα, βιωματικά οι μικροί μαθητές μαθαίνουν για πρόσωπα της ιστορίας.

Είναι 2024 και κάνουμε το μάθημα πιο ενδιαφέρον μέσα από ένα “ζωντανό μουσείο”.