Ετικέτα: ΚΑΛΛΙΙΤΕΧΝΕΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ

Μας προσκαλεί στην τελευταία της δουλειά με τίτλο Horse me στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Αντιγράφω από άρθρο της “Culture Now που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη ΕΔΩ

Χορός, εικαστική τέχνη και μουσική συνυφαίνονται σε μια παράσταση με επίκεντρο το άλογο. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα παρεξηγημένου ερωτισμού, ανατρέπονται οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ σωμάτων που καβαλούν και καβαλικεύονται, επαναπροσδιορίζοντας τα όρια της απόλαυσης και της υποταγής.

Χλιμιντρίσματα, καλπασμοί, πτώσεις, σαδιστικοί δεσμοί, βασανισμός, λατρεία. Το άλογο στέκει ως σύμβολο κοινωνικού στάτους, ομορφιάς και ελευθερίας, αλλά και ως πρότυπο εξημέρωσης και «αφομοίωσής» του από τον άνθρωπο. Το “Horse Me” είναι το αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής συνεργασίας της χορογράφου Σοφίας Μαυραγάνη και της εικαστικού Τζάνις Ράφα. Ο σαρκαστικός, πολιτικός κόσμος της χορογράφου ενώνεται με το πολυδιάστατο και ζωώδες σύμπαν της εικαστικού.

Είναι προϊόν συνεργασίας της Σοφίας με την εικαστικό Τζανις Ραφα.

Ένα σύντομο βιογραφικό της Σοφίας :

Η Σοφία Μαυραγάνη είναι χορογράφος και σκηνοθέτις. Σπούδασε οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων/marketing στo Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα χορογραφία/dance making στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο Τεχνών ArtEZ του Άρνεμ (ΒΑ in Dance Making). Δουλεύοντας ως χορογράφος, εκπαιδεύτρια και concept designer, γνωστή για τον κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα του έργου…

Να δώσω και την ταυτότητα της εκδήλωσης :

Όλες τις πληροφορίες για την εκδήλωση μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.

Φροντίστε τις υποχρεώσεις σας, κρατείστε θέση και φροντίστε να είστε εκεί. Και φυσικά αναζητείστε την Σοφία και δώστε της χαιρετίσματα.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας, μας προσκαλούν να παρακολουθήσουμε τις δημιουργίες τους.

Χθες βρέθηκα στην έκθεση του Στέφανου, στα εγκαίνεια στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη στο Κολωνάκι. Και φυσικά γινόταν χαμός.

Ίσα που κατάφερα να “ξεμοναχιάσω” δύο λεπτά τον Στέφανο και να του πω ότι θα περάσω κάποια άλλη μέρα να μπορέσω να τον δω, γιατί σήμερα ήταν “μια δύσκολη μέρα” και όλοι θέλανε να τον δούνε και να του μιλήσουν.

Φυσικά δεν παρέλειψα να αναζητήσω τον μπαμπά, Κυριάκο, και τη μαμά, Ρουμπίνα για μια καλησπέρα και ευχές, άνθρωποι της νιότης μου που βλεπόμαστε σπάνια αλλά κάθε φορά που τους βλέπω, έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι με δικούς μου ανθρώπους. Φυσικά ήταν και ο Δημήτρης εκεί.

Ανάμεσα στο πλήθος της έκθεσης “ξετρύπωσα” την Στεφανια, τον Αλέξανδρο και την Έλλη, παλιούς μου μαθητές, συμμαθητές του Στέφανου. Αφού τα είπαμε λίγο, μέσα στο μέτρο του δυνατού με τόσο κόσμο, είπα να βγω έξω.

Και βγαίνω έξω και οφείλω να ομολογήσω ότι είχα την ομορφότερη “έκπληξη”. Όχι ότι δεν το περίμενα, το περίμενα. Πάντα ο Στέφανος, είναι ένας καλός λόγος να βρεθούμε. Ήταν όλοι οι συμμαθητές του εκεί : η Μαίρη, η Τζούλη, η Έλια, η Τάνια, η Σοφία, η Μαργαρίτα, ο Φίλιππος, ο Δημήτρης, ο Αντώνης, ο Σταύρος, η Χρύσα, μερικοί “οικογενειακά”, άλλοι μόνοι τους. Ελπίζω να μην ξέχασα να αναφέρω κάποιον. (μου λέτε στα σχόλια, αν μου ξέφυγε κανείς).

Θα προσπαθήσω να περιγράψω τα συναισθήματά μου, αλλά πριν από αυτό, θα σας πω ένα παλιό περιστατικό…πριν πολλά χρονια. Με είχαν ρωτήσει τι σημαίνει πετυχημένος καθηγητής. Και είχα πει ότι : Όταν μετά από πολλά χρόνια δεις παλιούς σου μαθητές, να τρέξουν να σε χαιρετήσουν και να μην αλλάξουν πεζοδρόμιο. Εκεί έχεις πετύχει.

Βρέθηκα χθες λοιπόν περιτριγυρισμένος από όμορφους ανθρώπους, γελαστούς που θέλανε να μιλήσουμε, να μάθουν νέα μου και εγώ τα δικά τους. Τι ομορφότερο. Έλυσα και μερικά μυστήρια…Όπως πχ γιατί ο Αντώνης βρίσκεται συνέχεια σε όλο το κόσμο και σε περίεργα μέρη. Παντού όμως… (μη περιμένετε δεν αποκαλύπτω μυστικά). Τι δουλειά κάνει επιτέλους ο Φίλιππος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. (…είπαμε, δεν λέμε). Ήταν όμορφα, πολύ όμορφα. Έτσι λοιπόν τα είπαμε, γελάσαμε, είπαμε και μερικά από τα μυστικά της εκδρομής μας στο Μεσολόγγι, (μετά από τριάντα χρόνια, ουπς μου ξέφυγε…, αίρεται το απόρρητο των πληροφοριών) και το διασκεδάσαμε.

Ήταν ένα υπέροχο απόγευμα και σας ευχαριστώ όλους. Εύχομαι να περάσατε τόσο καλά όσο και εγώ. Αν και από ότι κατάλαβα οι σχέσεις μεταξύ σας είναι δυνατές. Εγώ σας βλέπω μια στις τόσες που λένε, αλλά εσείς είστε κοντά. Και αυτό επίσης είναι πολυ σημαντικό. Και να μην το χάσετε (σταματάω…με έπιασε το καθηγητικό πάλι).

Είναι 2025, και οι παλιοί μας μαθητές βρίσκονται σε κάθε ευκαιρία, και περνάνε καλά.

Η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, ηθοποιός απόφοιτος της Σχολής μας, μας καλεί στην παράσταση “Ήταν η κακιά η (Χ)ώρα”. Μια έκφραση που ακούμε πολύ συχνά όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι έγινε τυχαία, και δεν μπορούσαμε να το ελέγξουμε, απλά έτυχε. “Ήταν η κακιά η ώρα” λέμε.

Όπως διαβάζουμε από την παρουσίαση της παράστασης από το all4fun.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, η επιβατική αμαξοστοιχία Intercity 62 συγκρούεται μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503, αφήνοντας πίσω της 57 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

Δύο χρόνια μετά, με την ανάληψη ευθυνών να παραμένει σε εκκρεμότητα και τις οικογένειες να ζητούν δικαιοσύνη για τους αγαπημένους τους, μια ομάδα νέων ηθοποιών, ύστερα από πολύμηνη έρευνα συζητήσεων με συγγενείς των θυμάτων και επιζώντες, επιχειρεί να επικοινωνήσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα εκείνων που έμειναν πίσω και να εξετάσει τα αναπάντητα ερωτήματα που γεννήθηκαν εκείνο το μοιραίο βράδυ.

Όλη την αναφορά μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ.

Μας λέει η Θαλασσινή, σε συνέντευξη που έδωσε ΅

Το «Ήταν η κακιά η (X)ώρα» είναι μια περίεργη συνθήκη αυτή που ήρθε με την παράσταση αυτή. Θα ήθελα να μην είχαμε λόγο να την κάνουμε. Αλλά έχουμε και θα την κάνουμε κι ευτυχώς με άξιους ανθρώπους και συντελεστές. Θα πρότεινα να την δουν οι θεατές για να μην ξεχάσουμε. Θα πρότεινα να την δουν για να συνεχίσει αυτή η ροή τέτοιων δράσεων μέχρι να έρθει μια δικαίωση.

Την συνέντευξη μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ.

Στην συνέντευξη αυτή μιλάει τόσο για την συγκεκριμένη παράσταση όσο και για τα σχέδια της για το μέλλον. Η παράσταση ξεκίνησε χθες 16 Μαρτίου και θα παρουσιαστεί για τέσσερις παραστάσεις ακόμα. Η ταυτότητα της παράστασης είναι παρακάτω :

Η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί στις 16 Μαρτίου στο Θέατρο 104, στο Γκάζι κάθε Κυριακή και για 5 μόνο παραστάσεις.
Ώρα έναρξης 21:15

Η προπώληση θα πραγματοποιηθεί μέσω του more.gr από τις 27/2 και στο ταμείο του θεάτρου.
Link προπώλησης: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/itan-i-kakia-i-chora

Συντελεστές
Σύνθεση κειμένου – Δραματουργική επεξεργασία: Κέλλυ Παπαδοπούλου
Υπεύθυνος διεξαγωγής έρευνας: Νίκος Τσιαμασιώτης
Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης
Σκηνικά: Έλλη Σπένδου
Σύμβουλος Σκηνογραφίας : Βασίλης Αποστολάτος
Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική: Billie Kark
Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Αντώνη & Πηνελόπη Μπουρλή
Επί σκηνής: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Αιμιλία Κεφαλά, Περικλής Σιούντας, Ειρήνη Χαιρετάκη
Παραγωγή: Nuvole Α.Μ.Κ.Ε
Βασισμένο σε μαρτυρίες συγγενών θυμάτων και επιζώντων.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας ζούν στο σήμερα, και φροντίζουν να μη ξεχνάμε.

Να πάμε να δούμε την έκθεσή του “50.000.000 τόνοι τοπίων”. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα της Γκαλερί Ζουμπουλάκη, που φιλοξενεί την έκθεσή του :

Ο Στέφανος Ρόκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Από το 1995 έως το 2000 σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο τον Τ. Πατρασκίδη. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Γ. Μήλιου. Το 2002 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη χαρακτική από το Wimbledon School of Art του Λονδίνου, όπου φοίτησε με υποτροφία του ιδρύματος Προποντίς. Από το 2005 έως το 2007 ήταν υπότροφος του ΙΚΥ για την εκτέλεση καλλιτεχνικού έργου. Το 2010 παρουσίασε το μουσικό/εικαστικό project “Horror & Romance.

Από ότι βλέπετε μάλλον είναι μικρό το βιογραφικό και θέλει ανανέωση, μια και σταματάει στο 2010.

Στο προφίλ του στο INSTAGRAM μπορείτε να δείτε τη δουλειά του Στέφανου αλλά και φωτογραφίες από την καθημερινότητά του.

Αντιγράφω από το δελτίο τύπου για την έκθεση :

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Στέφανου Ρόκου με τίτλο «50.000.000 τόνοι τοπίων», από τις 20 Μαρτίου έως τις 17 Απριλίου 2025. Θα παρουσιαστούν έργα μεικτής τεχνικής σε καμβά ή χαρτί, τρία γλυπτά και ένα animation.

Τον Φεβρουάριο του 2025, ο Jim Sclavunos και ο Nick Cave ηχογράφησαν το μουσικό έργο “Landscape”, ως πρωτότυπο soundtrack για το Animation “50,000,000 Tons Of Landscape”, σε σκηνοθεσία/ιδέα/σχέδια του Στέφανου Ρόκου και animation mentoring/ editing/ post-production του Φωκίωνα Ξένου.

Στη σελίδα της εκδήλωσης αναφέρει ο Στέφανος :

«Στην καινούργια ενότητα των έργων μου οι 50.000.000 τόνοι τοπίων είναι ένας αφελής και λανθασμένος προσδιορισμός του όγκου, της έκτασης, του βάρους, της επιβλητικότητας και της δύναμης των τοπίων — κυρίως συγκριτικά με τις σύντομες ιστορίες των ανθρώπων, οι οποίες στέκουν άνισες μπροστά σε ένα τεράστιο βουνό ή έναν θορυβώδη ορμητικό καταρράκτη».

Πολλές αναφορές και σχόλια για την έκθεση μπορείτε να διαβάσετε στη ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΔΩ

Όσοι βρεθείτε στην έκθεση, αναζητείστε τον Στέφανο και δώστε του χαιρετίσματα.

Να δώσουμε και τις χρηστικές πληροφορίες για την έκθεση :

Διάρκεια έκθεσης: 20 Μαρτίου – 17 Απριλίου 2025
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή, 11.00 -20.00
Τετάρτη & Σάββατο, 11.00 –15.00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά

Μια ωραία ιδέα για την Πέμπτη 20 του Μάρτη και μια καλή αφορμή για να συναντηθείτε.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας βλέπουν τον κόσμο μέσα από την δική τους καλλιτεχνική ματιά.

Ο Νίκος Μερτζάνος, απόφοιτος της Σχολής μας είναι τραγουδιστής και συνθέτης ή αντίστροφα ότι εσείς θέλετε. Έχει μακρόχρονη παρουσία στο χώρο της μουσικής. Έχει δώσει μια συνέντευξη παλιότερα για τη δουλειά του και τα σχέδια του, την οποία μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

Τώρα μας καλεί στον ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

(Φωτό από ATHENS VOICE)

Δουλειά του Νίκου μπορείτε να ακούσετε ΕΔΩ

Τώρα για τις 10 Μαρτίου έχουμε ένα LIVE όπως λέγεται. Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε ΕΔΩ. Είναι για την Δευτέρα στις 9.00 το βράδυ.

Μια ωραία πρόταση για μια βραδυνή έξοδο με ωραία μουσική. Όσοι πάτε αναζητείστε τον Νϊκο και δώστε του χαιρετίσματα.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας φροντίζουν για να περνάμε καλά.

Το Ωδείο Αθηνών μας καλεί σε Master Class. Ειδικότερα…

Το “Λιντ” είναι ένας όρος που έχει καθιερωθεί για να καλύψει το ρεπερτόριο που είναι ειδικά γραμμένο για φωνή και πιάνο. Το 5^ο Αφιέρωμα στο Λιντ θα είναι ανοιχτό σε όλα τα είδη και εποχές με έμφαση στο Γερμανικό, Γαλλικό, Αγγλικό και Ρώσικο τραγούδι. To master class απευθύνεται σε σπουδαστές/σπουδάστριες και απόφοιτους των σχολών μονωδίας και πιάνου, που βρίσκονται σε κατάλληλο επίπεδο προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των έργων ως ενεργά συμμετέχοντες και σε ακροατές σπουδαστές και φιλόμουσους που επιθυμούν να παρακολουθήσουν από κοντά την συναρπαστική διαδικασία της εκμάθησης αυτού του μοναδικού ρεπερτορίου. (αντιγραφω από την ιστοσελίδα του Ωδείου Αθηνών. – Ολόκληρο το δελτίο τύπου του Ωδείου, μπορείτε να το ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ. Στο σύνδεσμο υπάρχουν και όλες οι χρηστικές πληροφορίες για την εκδήλωση).

Η Μυρσίνη Μαργαρίτη – Σοπράνο που έχει την Καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης, μας λέει σχετικά :

Στο φετινό Αφιέρωμα στο Λίντ, το οποίο θα επικεντρωθεί στο γερμανικό, γαλλικό, αγγλικό Κ ρώσικο τραγούδι έχουμε την χαρά να έχουμε μια εξαιρετική συνάδελφο ως καθηγήτρια:

Η Λένια Ζαφειροπούλου είναι λυρική τραγουδίστρια, ποιήτρια και μεταφράστρια.

Έχει συνεργαστεί με τις ορχήστρες Philharmonia Orchestra, Welsh National Opera, Royal Ballet Sinfonia, Συμφωνική Ορχήστρα της Κύπρου,  Sofia Sinfonietta και με όλες τις ελληνικές ορχήστρες... (όλη την αναφορά στη Λένια και στην εκδήλωση μπορείτε να διαβάσετε στο προφίλ της κ Μαργαρίτη

Μια ενδιαφέρουσα ιδέα για αυτούς που ενδιαφέρονται για το κλασσικό ρεπερτόριο, και όπως αναφέρεται είστε σπουδαστές/σπουδάστριες και απόφοιτους των σχολών μονωδίας και πιάνου, που βρίσκονται σε κατάλληλο επίπεδο προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των έργων.

Στους δύο συνδέσμους υπάρχουν όλες εκείνες οι πληροφορίες που είναι απαραίτητες γι ατην εκδήλωση και την συμμετοχή σας.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας, μας προσκαλούν σε master class

Η Ήρα – Παρασκευή Παπαποστόλου είναι Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης – Συγγραφέας. Όμως επιμελείται και εκθέσεις.

Έτσι μας προσκαλεί στηντελευταία της δουλειά. Μια καλή ευκαιρία να βρεθούμε. Αλλά το θέμα…Διαχρονικό και πάντα επίκαιρο…

Ο Έρωτας…ναι αλλά “ό Έρωτας στην τέχνη”. Δεν είναι εύκολο να πλησιάσει ο ένας τον άλλο…

Μας λέει η Ήρα…

Τι είναι, όμως, ο έρωτας;

Πρόκειται για ένα ερώτημα το οποίο μας απασχολεί όλους σε κάποιες στιγμές στη ζωή μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πολλές φορές το μπερδεύουμε με την αγάπη και αυτό είναι λάθος. Οι αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν αυτό και το είχαν ξεχωρίσει. Η ελληνική γλώσσα έχει την πιο ξεκάθαρη διάκριση: το “αγαπώ” και το “είμαι ερωτευμένος”. Μια παρόμοια διαφορά υπάρχει και στα αγγλικά. Λένε: “ I love» και “I’ m in love”.…

Έτσι η έκθεση μας “βάζει στον έρωτα”…

Μέσα από τα έργα βλέπουμε τον ερωτοχτυπημένο, ή την ανάγκη για έρωτα…

που είναι ανάγκη για όλους μας…

Ενδεικτικά απο κάποια έργα έτσι κάποιες ιδέες όπως μου ήρθαν, βλέποντάς τα.

Λοιπόν να μια ωραία ιδέα για τις 14 Φεβρουαρίου… ΤΙ!!!!! 14 Φεβρουαρίου????? Ημέρα των ερωτευμένων!!!!! Τυχαίο… Δεν νομίζω. Λοιπόν μια καλή ευκαιρεία να δούμε τον έρωτα…καλλιτεχνικά.

Είναι 2025 και η Ήρα μας προσκαλεί να δούμε των έρωτα, μέσα από τα μάτια των καλλιτεχνών.

Η Ροδούλα Γαϊτάνου είναι σκηνοθέτις κλασσικού ρεπερτορίου. Έχει φιλοξενηθεί ξανά στις σελίδες των ΝΕΩΝ πριν πέντε περίπου χρόνια…ΕΔΩ

Αντιγράφω από μια παρουσίαση παλιότερη (2013) για την Ροδούλα. .

“Η Ροδούλα Γαϊτάνου είναι σκηνοθέτρια όπερας της νεότερης γενιάς και δουλειές της έχουν παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Linbury Studio), στις Όπερες του Γκαίτεμποργκ, του Όσλο, της Τεργέστης, της Λιέγης, του Μπέργκεν, της Λισαβόνας, σε φεστιβάλ όπως της Σαβονλίννας, του Σπολέτο, του Ουέξφορντ, καθώς και σε λυρικά θέατρα της Αμερικής και της Ασίας.“

Τότε μιλούσαμε για την “Σταχτοπούτα”, που ήταν η πρώτη συνεργασία της Ροδούλας με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Ακολούθησαν και άλλα έργα όπως το “Έτσι κάνουν όλες” (2014) (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΔΩ).

Υπάρχει μια εκτενής παρουσίαση της καινούργιας δουλειάς της Ροδούλας, στην Εθνική Λυρική Σκηνή που μπορείτε να δείτε εδώ.

Στην συνέντευξη αυτή η Ροδούλα αναφέρεται σε όλη την πορεία της και στο ξεκίνημά της.

Η πρεμιέρα είναι αύριο, οπότε κανονίστε τις δουλειές σας…Σας δίνω την ταυτότητα της παράστασης…

Πληροφορίες για την παρασταση, τόσο για την υπόθεση όσο και χρηστικές πληροφορίες μπορείτε να ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ.

Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από το Δελτίο τύπου της παράστασης:

Η Ροδούλα Γαϊτάνου επιστρέφει στην ΕΛΣ δέκα χρόνια μετά τις δύο επιτυχημένες σκηνοθεσίες που είχε παρουσιάσει στο Θέατρο Ολύμπια το 2013 και το 2014 (Σταχτοπούτα και Έτσι κάνουν όλες). Θεωρείται μια από τις πιο εμπνευσμένες σκηνοθέτριες όπερας της νεότερης γενιάς και δουλειές της έχουν παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Linbury Studio), στις Όπερες του Γκαίτεμποργκ, του Όσλο, της Τεργέστης, της Λιέγης, του Μπέργκεν, της Λισαβόνας, σε φεστιβάλ όπως της Σαβονλίννας, του Σπολέτο, του Ουέξφορντ, καθώς και σε λυρικά θέατρα της Αμερικής και της Ασίας.

Κανονίστε τις δουλειές σας και δείτε το πρόγραμμα για το πότε έχει παραστάσεις. Και όσοι παρακολουθήσετε κάποια από αυτές, μη ξεχάσετε να αναζητήσετε την Ροδούλα και να της δώσετε χαιρετίσματα.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας δίνουν την δική τους οπτική στην όπερα.

Πως σας φαινεται σαν ιδέα; Ο Κώστας όπως μας έχει ήδη πει ξεκίνησε πριν δύο χρόνια (Γενάρης του 23) την δημιουργία μιας χορωδίας. Όχι μονο την ξεκίνησε αλλά προχωρήσανε και είχανε σημαντική παρουσία τις δύο προηγούμενες χρονιές.

Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα τους όπου μπορείτε να βρείτε και την φόρμα συμπλήρωσης για συμμετοχή.

ΑΝ σας αρέσει να τραγουδάτε είναι ευκαιρία να το δείξετε σε όλο τον κόσμο. Προσοχή όμως. Όχι για να γεμίσουμε τα απογεύματά μας άντε να πάμε και από εκεί…Από ότι μπορείτε να δείτε υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις. Άλλωστε αυτή είναι η λογική της ομάδας και του συνόλου. Οπότε αν είστε έτοιμοι, προχωρείστε.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας, μας δίνουν διέξοδο στις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.

Η Δάφνη Καφετζή, απόφοιτος της Σχολής μας είναι μουσικός, ηθοποιός και ψυχολόγος, με πλούσια εμπειρία σε παραστάσεις θεάτρου για παιδιά και ενήλικες καθώς και πολύχρονη εμπειρία στο θέατρο στην εκπαίδευση. (όπως μας λέει η ίδια στο δελτίο τύπου). Μαζί με την Βίκυ Καλπάκα (ηθοποιό – θεατροπαιδαγωγό) ιδρύσαν την Θεατρική Ομάδα ΒιΔα.

Μετά από πολλές παιδικές παραστάσεις (κάποιες έχουν φιλοξενηθεί και στην εφημερίδα μας), εγκαινιάζει στο Θέατρο Τζένη Καρέζη την Βρεφική Σκηνή (ναι καλά διαβάσατε, βρεφική σκηνή για παιδάκια από 12 μηνών μέχρι 3 ετών) γιατί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει “κάτω” ηλικιακό όριο για να μπορέσει κανείς να παρακολουθήσει θέατρο.

Αντιγράφω από το δελτίο τύπου…

…και ένα βράδυ,το παιδί στριφογυρίζει στο κρεβάτι του. Δεν βρίσκει το ΝτοΝτό! Ψάχνει από δω ψάχνει από κει, πουθενά! Τα κάνει όλα πάνω κάτω, για να τον βρει. Γίνεται αστροναύτης και πάει στον πιο μακρινό άγνωστο πλανήτη. Δεν είναι εκεί.. Παίρνει την πιο βαθιά ανάσα και βουτάει μέσα στο βυθό! Ούτε εκεί… Ψάχνει ανάμεσα στα δέντρα και τα πουλιά, πάλι τίποτα. Και εκεί που νομίζει πως δεν θα τον ξαναβρεί ποτέ, τότε…!

Το δωμάτιο μου είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Ήχοι, χρώματα και σχήματα με καλούν να τα κάνω. Το δωμάτιο μεταμορφώνεται και μαζί του κι εγώ! Γίνομαι αστέρι, ψάρι, λουλούδι, γίνομαι μουσική! Το δωμάτιο μου είναι η φαντασία μου. Είμαι εγώ. (Όλο το δελτίο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ)

Οι παραστάσεις είναι από 11 Γενάρη μέχρι 8 Φλεβάρη αλλά όχι κάθε μέρα, τα Σάββατα. Μπορείτε να δείτε τις μέρες και ώρες στον παραπάνω σύνδεσμο. Μια καλή ιδέα για θεατρική έξοδο με τα παιδιά…

Ισχύουν τα γνωστά… Όποιος πάει θα αναζητήσει την Δάφνη και θα της δώσει χαιρετίσματα.

Είναι 2025 και οι απόφοιτοί μας κατεβάζουν τα όρια ηλικίας στο θέατρο.