Μια θλιβερή επέτειος μπορεί να αποτελέσει αφορμή για ουσιαστική βοήθεια και συμπαράσταση σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Διευκρινίζω και ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ από ένα κολυμβητικό site :
Σε μια τεράστια κίνηση προχωράει η οικογένεια του Στέλιου Αργυρόπουλου – Κανακάκη, η οποία ζει το δικό της δράμα μιας κι εδώ και τέσσερα χρόνια έχει χάσει σε ηλικία μόλις 24 ετών την Κωνσταντίνα.
Η αδερφή ενός εκ των καλυτέρων υδατοσφαιριστών της χώρας που αγωνίζεται στην ουγγρική Φερεντσβάρος στέλνει τη δική της βοήθεια στο ίδρυμα «φίλων παιδιών με καρκίνο Ελπίδα», προκειμένου να κρατήσει τη μνήμη της Κωνσταντίνας ζωντανή και να βοηθήσει παιδιά που παλεύουν με την επάρατο νόσο.
Από σήμερα (13/2) μέχρι και τις 5 μαρτίου 2023, όταν και η Κωνσταντίνα έχασε την άνιση μάχη που έδινε η οικογένεια ζητάει από τον κόσμο να κάνει δωρεές και να δώσουν τη δική τους Ελπίδα στα παιδιά.
Εγώ δεν θα μιλήσω σε τρίτο πρόσωπο για την Κωνσταντίνα, θα μιλήσω για την παλιά μας μαθήτρια όπως την θυμόμαστε εμείς, αεικίνητη και γελαστή να κινείται στους διαδρόμους της Σχολής μας. Σαν μια ελάχιστη συνεισφορά αναδημοσιεύω την εικόνα όπως την ανέβασε η μητέρα της.
Είναι αυτό που πάντα λέω, η μικρή συνεισφορά του καθενός μας δίνει ένα μεγάλο τελικό συνολικό αποτέλεσμα. Λοιπόν…
Είναι 2023 και η Σχολή θυμάται πάντα τους παλιούς της μαθητές.