Τι κάνουν οι απόφοιτοί μας σήμερα; Αλέξις Γεωργακόπουλος : διευθυντής του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος  École cantonale d’art de Lausanne (ECAL)

Ο Αλέξης Γεωργακόπουλος, απόφοιτος της Σχολής μας είναι από το 2011 ο διευθυντής της Σχολής Τέχνης της Λωζάνης (δεν ξέρω το cantonale τι ακριβώς μετάφραση έχει…καντονική;;; Προφανώς έχει να κάνει με τα καντόνια της Ελβετίας αλλά δεν ξέρω ακριβώς…). Ψάχνοντας βρήκα δύο συνεντεύξεις του μια στα Αγγλικά (μεταφρασμένη από τον Αλέξανδρο Θεοδωρόπουλο) που μπορείτε να την ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ, και μια στα Ελληνικά – από όπου και η φωτογραφία – στο Archisearch την οποία μπορείτε να ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΔΩ. Από αυτή την συνέντευξη αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα….

Η Σχολή θεωρείται από τις κορυφαίες σχολές Τεχνών και design παγκοσμίως, (και ο Αλέξης) είναι ο πιο νέος διευθυντής πανεπιστημιακής σχολής στην ιστορία της Ελβετίας. «A beautiful mind» θα τον λέγαμε με όρους κινηματογραφικής ταινίας.

Μια μοναδική πορεία που φαίνεται στα παρακάτω αποσπάσματα…

Η Écal ιδρύθηκε το 1821 και έχει έδρα στη Λωζάνη. Στεγάζεται εδώ και μερικά χρόνια σε ένα παλιό εργοστάσιο, το οποίο έχει επανασχεδιαστεί από τον Bernard Tschumi, διαθέτει καθηγητές που αποτελούν την αφρόκρεμα του σύγχρονου ελβετικού design, ενώ ως προσκεκλημένοι καθηγητές έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Στην κεφαλή του ιδρύματος αυτού λοιπόν, από την 1η Ιανουαρίου του 2011 βρίσκεται ο Έλληνας βιομηχανικός σχεδιαστής και ακαδημαϊκός Αλέξις Γεωργακόπουλος. 

Η συνέντευξη δόθηκε τις 11 Μαΐου του 2020 – πριν τέσσερα χρόνια δηλαδή, εν μέσω πανδημίας, όπου μαθαίνουμε ότι…

«Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά ήρεμα θα έλεγα, η κυβέρνηση δεν έχει ζητήσει από τον κόσμο να κλειστεί στα σπίτια του τόσο αυστηρά όπως έχει γίνει στη Γαλλία. Ο καθένας όμως, παίρνει τα δικά του μέτρα. Φυσικά μας συνιστούν να μη βγαίνουμε ή να μην συναθροιζόμαστε αλλά πιστεύω ότι η Ελβετία έχει αυτό για το οποίο μπορεί να είναι και γνωστή: τη σύνεση.

Όπως μας λέει ο Αλέξις…

 …Έχουμε βγει πια από την κατηγορία «μια σχολή που κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει» και είμαστε πλέον «φορέας καινοτομίας». Δηλαδή δε μας βλέπουν μόνο ως σχολή. Έχουμε περάσει πλέον στο επίπεδο του οργανισμού που ανοίγει καινούργιες πόρτες παγκοσμίως. Χαράζουμε νέες γραμμές και στη διδασκόμενη ύλη μας».

Και φτάνοντας στην διεύθυνση έχουμε την ερώτηση “Τι προσόντα κάνουν τον Διευθυντή;” έχουμε την απάντηση…

Το πόστο του διευθυντή της ECAL είχε μπει σε ανοιχτό διαγωνισμό, για τον οποίο ο Αλέξις Γεωργακόπουλος υπέβαλε την υποψηφιότητα του. Είναι μια κρατική σχολή, όπου η φοίτηση κοστίζει δύο χιλιάδες ευρώ το χρόνο ποσό ελάχιστο σε σύγκριση με αυτό που πληρώνεται σε αντίστοιχες σχολές της Αγγλίας, για παράδειγμα.… και συνεχίζει…

«Χρειάζεται μια συνεχής αναζήτηση του καινούργιου και να μην είμαστε ευχαριστημένοι απαραίτητα με την πρώτη ιδέα που θα έρθει και να τοποθετούμε τον πήχη ψηλά. Να αναζητούμε πάντα τη βελτίωση του εαυτού μας απαιτώντας πρώτα από εμάς και μετά από τους υπόλοιπους. Σε μια σχολή ειδικά σαν αυτή που διευθύνω, που ειδικεύεται στις Τέχνες και το design, χρειάζεται και μια συνεχής περιέργεια. Αυτό είναι ίσως και το πρώτο προσόν που χρειάζεται και όλα τα υπόλοιπα έρχονται μετά. Επίσης να προβλέπεις τις εξελίξεις πριν σε προλάβουν αυτές». Αυτό που βοήθησε τον Γαλλοέλληνα διευθυντή του κορυφαίου ανώτατου ιδρύματος ήταν η επιθυμία του να μαθαίνει και να εξελίσσεται συνεχώς .

Και πολλά άλλα γράφηκαν σε αυτές τις συνεντεύξεις. Πιστεύω να σας “εξιτάρισα” την περιέργεια. Οπότε μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τις συνεντεύξεις στους σχετικούς συνδέσμους.

Στην WIKIPEDIA υπάρχει ο ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ με αρκετές αναφορές στη δουλειά του και την πορεία του, για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες.

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας γράφουν την δική τους ιστορία στην τέχνη.