Η Λένια Ζαφειροπούλου, απόφοιτος της Σχολής μας, λυρική τραγουδίστρια ποιήτρια και μεταφράστρια, τραγουδάει ένα παραδοσιακό νανούρισμα.

Είναι από το site “με τα λόγια γίνεται” όπου ζητήθηκε να τους δώσουν γνωστοί καλλιτέχνες τις ευχές τους για τα δεκατρία χρόνια.

Είναι ένα νανούρισμα του Τσαϊκόφσκι. Γράφω και τους στίχους στα Ελληνικά (από την παραπάνω σελίδα).

“Να μου το πάρεις, Ύπνε μου, τρεις βίγλες θα του βάλω,τρεις βίγλες, τρεις βιγλάτορες, κι οι τρεις αντρειωμένοι.

Βάλλω τον Ήλιο στα βουνά, τον αετό στους κάμπους,τον κυρ Βοριά το δροσερό ανάμεσα πελάγου.

O Ήλιος εβασίλεψεν, ο αϊτός αποκοιμήθη,κι ο κυρ Βοριάς ο δροσερός στης μάνας του πηγαίνει.

«Γιε μ’, πού ‘σουν χτες, πού ‘σουν προχτές, πού ‘σουν την άλλη νύχτα;

Μήνα με τ’ άστρι μάλωνες, μήνα με το φεγγάρι,μήνα με τον αυγερινό, που ‘μαστ’ αγαπημένοι;

– Μήτε με τ’ άστρι μάλωνα, μήτε με το φεγγάρι,μήτε με τον αυγερινό, οπού ‘στ’ αγαπημένοι· χρυσόν υγιόν εβίγλιζα στην αργυρή του κούνια».”

Απολαύστε την :

Αν θέλετε να την ακούσετε ζωντανά μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τις παραστάσεις της ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗΣ στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής. Από 20-23 Δεκεμβρίου. Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

Η αφίσα της εκδήλωσης :

Το βιογραφικό της Λένιας μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Είναι 2023 – ακόμα – και οι απόφοιτοί μας φροντίζουν να έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτό.

Ο Πέτρος, απόφοιτος της Σχολής μας μετά από μια μακρόχρονη απουσία στο εξωτερικό, είναι πλέον στην Ελλάδα και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα… σκηνοθετεί.

Δίνει μια συνέντευξη στο FLIX όπου παρουσιάζει την νέα του δουλειά “Παράλληλοι Αυτοσχεδιασμοί”. Η δουλειά του αυτή παρουσιάζεται σήμερα στις 9 Δεκέμβρη (δυστυχώς η καθημερινότητα δεν μου επέτρεψε να σας ενημερώσω τουλάχιστον μια δυο μέρες πριν). Η δουλειά του αυτή χαρακτηρίζεται : ντοκιμαντέρ, υπαξιακό, λαογραφικό και ανθρωπιστικό.

Ο Πέτρος

Αντιγράφω από την παρουσίαση…

Το ποιητικό ντοκιμαντέρ του Πέτρου Κολοτούρου, «Παράλληλοι αυτοσχεδιασμοί (Improvisations in Parallel Mode)», θα προβληθεί για το κοινό, μετά την πρεμιέρα του στο τελευταίο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το γύρο του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και την πρόσφατη βράβευσή του στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.

Σχετικά με τον Πέτρο αναφέρεται…

Οπτικοακουστικός δημιουργός, με πολλά μουσικά κλιπ, video dance και video art έργα στο ενεργητικό του, αλλά υπογράφοντας και τη φωτογραφία στο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ «Εγώ και ο ίσκιος μου» για τον Νίκο Παπάζογλου, ο Κολοτούρος είναι ένας από αυτούς τους δημιουργούς που τραβούν με αυτάρκεια το δικό τους μονοπάτι, καταφέρνοντας, στην πορεία, να προσελκύσουν το ενδιαφέρον όχι μόνο των άλλων καλλιτεχνών, αλλά και του κοινού.

Η αφίσα του ντοκυμαντέρ

Και το teaser για να δείτε και δείγμα δουλειάς.

Αν θελετε να διαβάσετε όλη την συνέντευξη, διαβάστε την ΕΔΩ, έχει πράγματι πολύ ενδιαφέρον.

Είναι 2023 – ακόμα – και οι απόφοιτοί μας καταγράφουν το παρόν, δημιουργώντας τις μνήμες του μέλλοντος.

ΥΓ. Είμαι σίγουρος ότι κάπου θα “ανέβει” το ντοκυμαντέρ, οπότε έχετε το νου σας

Μια χορταστική συνέντευξη της Σοφίας Μαυραγάνη στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ για την νέα της δουλειά που παρουσιάζεται στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου. ΟΛΗ την συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε ΕΔΩ. Εγώ θε ματαφέρω μερικά αποσπάσματα ίσα για να σας “ανοίξει η όρεξη” και να πάτε να δείτε την Σοφία. Πάντως εγώ που είχα δει δουλειά της στο Θέατρο ΝΤΑΝΚΑΝ μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ και – πρέπει να ομολογήσω – ότι ο χορός δεν είναι στα θέματα ενδιαφέροντός μου.

Η Σοφία…

Αντιγράφω από την εισαγωγή της συνέντευξης :

Έχει λοιπόν πολύ ενδιαφέρον που η καλλιτεχνική υπεύθυνη της Πειραματικής Σκηνής Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου για τη φετινή σεζόν Κατερίνα Γιαννοπούλου επέλεξε για το πρόγραμμα τη νέα δουλειά της Μαυραγάνη, μιας χορογράφου που φέρνει τον θεωρητικό λόγο στη σκηνή με έναν απρόσμενα σωματικό και συν-αισθηματικό τρόπο διευρυνώντας τα όρια του κειμένου αλλά και της επιτέλεσης. Ειδικότερα, μια που στην παράσταση “ΧΟΡΟΣ: We are prepared for tragedy”, η οποία κάνει πρεμιέρα στις 2 Δεκεμβρίου, η Μαυραγάνη δουλεύει και πάλι σε συνεργασία με τη φιλόσοφο Έλενα Τζελέπη.

Από ότι βλέπεται η παράσταση “παίζει” αρα δεν έχουμε πολύ χρόνο. Για την παράσταση διαβάζουμε…

Σε αυτή την υβριδική παράσταση η Σοφία Μαυραγάνη ξεκινά από τους χορούς των αρχαίων τραγωδιών  για να θέσει σύγχρονους προβληματισμούς γύρω από τη συλλογική δράση και τη δυνατότητά της να διαμορφώνει κριτικές παρεμβάσεις, να διεκδικεί την κοινωνική αλλαγή και να απαιτεί το αδύνατο. Σε συνεργασία με την ομάδα των περφόρμερ – Αντώνης Αντωνόπουλος, Μαρία Βούρου, Νέγρος του Μοριά-Kevin Ansong, Μαρία Τσιμά, Αντιγόνη Φρυδά, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Larry Gus (Παναγιώτης Μελίδης) και υπό τους ήχους της μουσικής του Larry Gus στήνει έναν αιρετικό χορό για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία πάνω σε ένα ένα συλλογικό κείμενο. 

Σε κάποια στιγμή η Σοφία αναφέρει για την σχέση της με το κείμενο…

Έχω μεγάλη δυσκολία να κατανοήσω ένα κείμενο αν δε το δω. Η δυσκολία αυτή με οδηγεί/αναγκάζει σε εναλλακτικούς τρόπους επεξεργασίας των κειμένων. Τα αντιμετωπίζω χορογραφικά. Για να καταλάβω το νόημα μια φράσης πρέπει να συνδεθώ με τον ήχο και την κίνησή της. Για μένα, μόνο όταν επιτυγχάνεται η ακριβής ισορροπία ήχου και κίνησης μπορεί ένα κείμενο να ξεφύγει, να γίνει εμπειρία. Δεν ξέρω αν υπάρχει μεθοδολογία. Υπάρχει ένστικτο και εμπιστοσύνη σε αυτό που υπάρχει πίσω από το νόημα. Δεν πιστεύω στις λέξεις δηλαδή, δεν μου λένε τίποτα σκέτες.

Και ευτυχώς όπως λεει ακριβώς και στο κείμενο. Γιατί αυτή η “αδυναμία” της Σοφίας είναι η αρχή της δημιουργικής της σκέψης.

Αρκετά με την αντιγραφή. Να πάτε να δείτε την εκδήλωση, και να δώσετε χαιρετίσματα στην Σοφία. Στη χειρότερη περίπτωση, διαβάστε το άρθρο ( και τότε θα πάτε σίγουρα).

Είναι 2023 – ακόμα – και οι απόφοιτοί μας δημιουργούν μέσα από τον χορό.

Σήμερα ήταν γιορτή για το σχολείο. Μια μέρα μονάδική γεμάτη συγκινήσεις, αγκαλιές, χαμόγελα, πειράγματα αλλά και ενημέρωση. Ήταν η ημέρα καριέρας, μια ημέρα αφιερωμένη στην ενημέρωση των μαθητών μας για τα επαγγέλματα, και τις τυπικές αλλά και τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που απαιτούν πολλά επαγγέλματα. Και τι το καταπληκτικό έχει μια τέτοια μέρα; Πολλά, πάρα πολλά…

Όταν από τους τριάντα και πλέον ομιλητές τα τρία τέταρτα είναι παλιοί μαθητές του σχολείου μας, η προσμονή για την εκδήλωση και η συγκίνηση όταν βλέπουμε τους παλιούς μας μαθητές χτυπάει κόκκινο. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…

Αρχικά με την Γ Λυκείου είχαμε μια συζήτηση – διάλεξη πάνω στην διαχείριση του άγχους από τον κ Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, φυσικό γνωστό από τα πολύ καλά βιβλία του αλλά και από τις διαλέξεις του πάνω στην διαχείριση του άγχους, στην μελέτη και στους τρόπους εκμάθησης.

Ο κ Παναγιωτακόπουλος με τους μαθητές μας της Γ Λυκείου στη Βιβλιοθήκη της Σχολής μας.

Η συζήτηση είχε σαν αντικείμενο την διαχείριση του άγχους, όπου ο κ Παναγιωτακόπουλος αλληλεπιδρώντας με τους μαθητές μέσα από ένα διαδικτυακό ερωτηματολόγιο μπόρεσε να κατευθύνει την συζήτηση στα σημεία ενδιαφέροντος των μαθητών.

Από τις απαντήσεις των μαθητών γίνεται φανερό ότι σαφώς η διάλεξη είχε λόγο να γίνει…

Πάνω από 77 % οι αγχωμένοι μαθητές.

Η συνέχεια καθορίζεται από τα αποτελέσματα.

Περιμένοντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.

Και πάμε στην ημερίδα…Το έχω γράψει δεκάδες φορές σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου στην εκπαίδευση : Τι είναι αυτό που δεν κοστίζει αλλά αξίζει όσο δεν φαντάζεστε; Αυτό μόνο ένας εκπαιδευτικός μπορεί να το απαντήσει.

Να σας δώσω την απάντηση, μια και δεν είναι σίγουρο ότι μπορείτε να βρείτε την απάντηση… Το να περπατάς στον διάδρομο και να ακούς… “ΑΑΑΑ!!! ο κ Αλισαβάκης” και με το που γυρνάς, να βλέπεις ένα γελαστό πρόσωπο, να σε καλωσορίζει, μια αγκαλιά, μια ζεστή χειραψία, ενός παλιού σου μαθητή. Οι πρώτοι μου μαθητές τώρα είναι πενήντα χρονών και από το συγκεκριμένο σχολείο, λίγο μικρότεροι. Αν αυτό δεν είναι ευτυχία τότε τι είναι. Αισθάνεσαι ότι το πέρασμά σου από αυτόν το πλανήτη έχει αφήσει ένα ίχνος. Υπερβολή… ίσως αλλά εγώ σήμερα το καταευχαριστήθηκα αλλά και συγκινήθηκα πολύ. Κάποιους από αυτούς τους παλιούς μαθητές είχα να τους δω δεκάδες χρόνια. Το παιγνίδι – που πάντα διασκεδάζω – του πως θα μου απευθύνουν τον λόγο, στον ενικό ή τον πληθυντικό έχει πάντα πλάκα. Το να τους απευθύνονται οι μαθητές στον πληθυντικό επίσης έχει πλάκα… Τους προκαλεί μια κάποια αμηχανία. Βλέπετε είναι ο χώρος που περάσαν και αυτοί σαν μαθητές, και τώρα τον βλέπουν από την πλευρά της έδρας…

Τελικά ποια είναι η απάντηση; Μα στα πρόσωπα των παλιών σου μαθητών να βλέπεις τα πρόσωπα φίλων. Πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά και συγκίνηση. Σήμερα ήταν μια μοναδική μέρα. Ποιον να πρωτοθυμηθώ…

Τον Βασίλη που ήρθε από την Δανία επι τούτου, εκμεταλλευόμενος τα Χριστούγενα, την Εύα που κανόνισε το πρόγραμμά της από τον Οκτώβρη στο Παρίσι για να είναι εδώ, τον Βασίλη, που με ρωτούσε ξανά και ξανά για την ημερομηνία για να κανονίσει να κλείσει εισιτήριο… Αλλά και όλους τους άλλους που ήρθαν “από δίπλα” αφήνοντας δουλειές , παιδιά, υποχρεώσεις, προγράμματα υπηρεσιών, παίρνοντας άδεια από την δουλειά τους, περνώντας την ελεύθερη μέρα τους μαζί μας…Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο παρά

ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Μπορεί να ακούγεται πολύ προσωπικό αλλά έτσι το αισθάνομαι. Ο λόγος απλός. Ο κόσμος των παλιών μας μαθητών είναι πάντα δίπλα στο σχολείο, στα καλά αλλά και στα άσχημα. Και η υπερηφάνεια και το καμάρωμα όταν τους βλέπουμε να προχωράνε και να προοδεύουν είναι μεγάλη.

Κάποτε με είχαν ρωτήσει σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό που είχαμε πάει για επίσκεψη, πως αισθάνομαι για τους μαθητές μου και είχα απαντήσει : Να σας πω έχω 170 παιδιά, τα τρία από αυτά είναι τα δικά μου… Νομίζω ότι αυτό εξηγεί λίγο το καμάρι. Αλλά και πάλι… είμαι σίγουρος ότι μόνο ένας εκπαιδευτικός μπορεί να καταλάβει. Και μάλιστα ένας εκπαιδευτικός που μετράει τον χρόνο σε δεκαετίες και μπορεί να “κοιτάξει λίγο πίσω”.

Θέλω να ανεβάσω φωτό αλλά έχω ένα πρόβλημα. Είναι πάρα πολλές. Οπότε θα κάνω ένα κολλάζ με τους περισσότερους από τους ομιλητές, απόφοιτους και μη, όσους μπόρεσα να καταγράψω στις αίθουσες. Είναι κάποιοι που δεν τους πρόλαβα, αλλά και κάποιοι που έφυγα πριν έρθουν… Δεν πειράζει… θα διορθώσω του χρόνου…

Οι περισσότεροι από τους ομιλητές μας

Μια υπέροχη μέρα σήμερα. Πίσω από αυτή την μέρα ήταν η Γρανέτα Καρατζά και ο Νίκος Κουτσοκώστας, καθηγητές της Σχολής μας που είχαν αναλάβει την οργάνωση όλου του εγχειρήματος.

Και μια και μιλάμε για απόφοιτους δεν θα πρέπει να παραλείψουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα των περυσινών αποφοίτων που είχαν αναλάβει την εναλλαγή των ομιλητών στις αίθουσες αλλά και την τήρηση του προγραμματισμού. Βλέπετε η ημερίδα αφορούσε Γ Γυμνασίου, Α και Β Λυκείου και η Γ Λυκείου είχε την διάλεξη για το άγχος. Και ποιος θα βοηθούσε; Έτσι για μια ακόμα φορά οι απόφοιτοί μας ήταν εκεί πρόθυμοι να βοηθήσουν. Και όπως πολύ συχνά λέει η κ Σαββινίδου – Διευθύντρια της Σχολής μας – “Το σχολείο δεν είναι οι τοίχοι αλλά οι άνθρωποι”, μικροί μεγάλοι, συμπληρώνω εγώ που κάθε φορά δίνουν έμπρακτα το παρόν.

Είναι 2023 – για λίγο ακόμα – και στο σχολείο είχαμε full house, γυρίσανε τα παιδιά μας να τα δούμε και να χαρούμε για την πορεία τους.

ΥΓ Το full house σε αντιδιαστολή με το “σύνδρομο της άδειας φωλιάς” που βιώνουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους φεύγουν από το σπίτι για να ανοίξουν τα φτερά τους στους δικούς τους δρόμους.

Οι απόφοιτοί μας χαράζουν τους δικούς τους δρόμους. Έτσι και η Μαριζέλα.

Σε ερώτησή μου τι ακριβώς σπούδασε και τι κάνει, η Μαριζέλα μου απάντησε και μεταφέρω αποσπάσματα από την απάντηση, που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε…

Σπουδασα αρχιτεκτονικη στο Λονδινο αν κ ηθελα καλων τεχνων…

…..εκει ειδα πολλα κ διαφορα , μ αρεσε παντα το ραψιμο οποτε οταν δε σχεδιαζα κ διαβαζα ,για να ξελαγραρω απο τα μαθηματα ζωγραφιζα, βρηκα βιβλια κ αρχισα να ραβω κουστουμια εποχης , κατασκευαζα διαφορα αντικειμενα εκανα μικρογλυπτα … οταν γυρισα δουλεψα σαν αρχιτεκτονας για μια 10ετια (ενω παραλληλα ολο κ συνεχιζα να φτιαχνω διαφορα )

_ οταν αρχισε η κριση κ η οικοδομη εκανε στοπ.. πηγα σχολη Σταυρακου για σπουδες σκηνογραφιας ενδυματολογιας_ δουλεψα θεατρο σινεμα τηλεοραση

_ οταν ηρθε το παιδι με καποιο τροπο βρεθηκε στη ζωη μου αυτη η τεχνη _ reborning _ λεγεται κ ετσι μπορω να δουλευω σπο το σπιτι κ να εχω κ τη μικρη μιας κ δεν υπαρχει βοηθεια απο αλλου…

Ψάχνοντας είδα ότι το reborning είναι μια τέχνη όπου από μια “γυμνή κούκλα” με την βοήθεια καλλιτέχνη, δημιουργούνται κούκλες που μοιάζουν με μωρά πραγματικά.

Η Μαριζέλα φτιάχνει μωρά…έργα τέχνης, μωρά πρωταγωνιστές αλλά και μωρά πρωτότυπα.

Η δουλειά της είναι πολύπλοκη αλλά τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Και μερικά από τα αποτελέσματα…

Η Jennie, είναι ένα μωρό ξωτικό.

Αν θέλετε να δείτε από κοντά αυτά τα έργα τέχνης έχετε μια μοναδική ευκαιρία, μια η Μαριζέλα, εκθέτει δυο μωρά της στο Delirium Athens gallery, για όλο τον Δεκέμβρη. Δεν ξέρω αν θα είναι και η Μαριζέλα, αλλά σίγουρα θα δείτε δυο εντυπωσιακά μωρά.

Είναι 2023 και οι απόφοιτοί μας χαράζουν τους δικούς τους δρόμους.

Ο Αλέξανδρος, απόφοιτος της Σχολής μας, είναι Πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, μια θέση πλήρους απασχόλησης με πολλές απαιτήσεις μια και συχνά ονομάζεται ο τουρισμός “η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας”. Κατά καιρούς έχει βραβευθεί για την δουλειά του, όπως τον Ιανουάριο του 2023 απότο Υπουργείο Τουρισμού.

Η τελευταία του βράβευση έγινε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μάλτας κ Τζορτζ Βέλλα

Αντιγράφω από το προφίλ του Αλέξανδρου στο FACEBOOK

Χθες ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή, μοναδική μέρα. Η ενασχόληση με τα κοινά συνεπάγεται άγχος και μεγάλη ευθύνη αλλά και επένδυση χρόνου που λείπει από την οικογένειά μας και τη δουλειά μας. Όμως στιγμές όπως αυτή της τιμητικής βράβευσής μου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μάλτας Τζορτζ Βέλλα, είναι αυτές που συγκινούν και αποζημιώνουν.

Είναι 2023 και οι απόφοιτοί μας αλλάζουν τον κόσμο και αναγνωρίζεται.

Αντιγράφω από την επίσημη ιστοσελίδα του σχολείου

Η Γ’ Λυκείου μάς θύμισε τη θεμελίωση της Γ’ ελληνικής Δημοκρατίας μέσα από την επετειακή γιορτή για το Πολυτεχνείο.

Οι μαθητές της φετινής Γ’ Λυκείου απέδειξαν τη δημιουργικότητά τους και τη βαθιά τους ενσυναίσθηση ζωντανεύοντας στιγμές του Πολυτεχνείου μέσα από συγκλονιστικές μαρτυρίες και ωραία θεατρικά δρώμενα. Η συγκίνηση ήταν διάχυτη σε όλους για αυτά που παρουσίασαν τα παιδιά και για όσα έδειξαν ότι μπορούν να κάνουν.

Είναι φανερό ότι ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και οι μαθητές καταχειροκροτήθηκαν.

Η κ Σαββινίδου – Διευθύντρια της Σχολής – συγχαίρει και ευχαριστεί τους μαθητές της Γ Λυκείου για την γιορτή που παρουσίασαν.

Είναι 2023 και οι μαθητές μας κρατάνε ζωντανές τις μνήμες.

Κανονίστε τις δουλειές σας και ελάτε το τέταρτο Αθλητικό τουρνουά που οργανώνουν οι απόφοιτοι της Σχολής μας . Όπως κάθε χρόνο από τις 12.00 έως τις 16.00 οι απόφοιτοί μας θα σας περιμένουν στο σχολείο και τις αθλητικές εγκαταστάσεις της Σχολής μας για ένα τετράωρο με αθλητικές δραστηριότητες για όλους.

“Θα παίξουμε όλοι μαζί απόφοιτοι, φίλοι, καθηγητές και τελειόφοιτοι”

Η είσοδος θα γίνειαπό την οδό Δροσίνη πίσω από την αίθουσα Polyvalante (το μεγάλο οίκημα στον χώρο του Handball)

Εγγραφή μπορείτε να κάνετε στον σύνδεσμο εδώ :

https://forms.gle/gSN3uRCgLB6JUDhj6

Σας περιμένουμε όλους

Είναι 2023 και πάντα ψάχνουμε να βρούμε λόγους να βρεθούμε…

Η Έλενα Λυμπέρη απόφοιτος της σχολής μας, κατέβηκε στις φετεινές εκλογές, και δεν έδωσε το παρόν στις σελίδες της εφημερίδας μας. Της ζήτησα το καρνέ και πριν βάλω επίπληξη μου είπε να μου στείλει ένα βιογραφικό για την πορεία της και να ανεβάσω αυτό… Τι να κάνω δέχτηκα…

Η Έλενα

Αντιγράφω το κείμενο όπως το έστειλε.

Μετά την Ελληνο-γαλλική Σχολή, σπούδασα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στη συνέχεια η ζωή στην Ευρώπη ξεκίνησε στο Παρίσι, φοιτώντας στο SciencesPo οπου κι απέκτησα Master in International Public Management.

Εχω κανει πρακτική άσκηση στη Βουλή των Ελλήνων και στην Υπηρεσία της ΕΕ για τη Ναυτιλια (EMSA) στην Λισαβώνα.

Μετά το τέλος των σπουδών μου, ξεκίνησα να εργάζομαι σε μερικές από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές νεοφυείς επιχειρήσεις (startup), και έκτοτε ασχολούμαι με τη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και τις προσλήψεις (HR και Recruiting) αναζητώντας και προσελκύοντας τους κατάλληλους υπαλλήλους για τις εκάστοτε θέσεις.

Από το 2021 είμαι υπάλληλος της ΕΕ και σήμερα εργάζομαι ως υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού στην υπηρεσία συνεργασίας αστυνομικών αρχών της ΕΕ (EUROPOL) στη Χάγη. Έχω επιτελέσει 2 θητείες ως μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής.

Συμπληρώνω από το βιογραφικό της στο φατσοβιβλίο

Η εμπειρία της στην τοπική αυτοδιοίκηση ξεκινά με την εκλογή της ως Περιφερειακή Σύμβουλος το 2011 – 2014 με Περιφερειάρχη το Γιάννη Σγουρό. Είναι μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου με την Παράταξη Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής από το 2019.

Στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της ως Περιφερειακή Σύμβουλος έχει αναλάβει Εντεταλμένη Σύμβουλος Διεθνών Θεμάτων για την εκπροσώπηση της Περιφέρειας Αττικής στην ΕΕ, Εθνική Συντονίστρια της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή των Περιφερειών της ΕΕ, Μέλος της Επιτροπής διά βίου Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Τουρισμού και Αθλητισμού της Περιφέρειας Αττικής την περίοδο 2011 – 2014 και της Επιτροπής Πολιτισμού και Αθλητισμού την περίοδο 2019 – 2024.

Νομίζω ότι τελικά δεν θα πάρω το καρνέ. Τι να πω.

Είναι 2023 και οι απόφοιτοί μας είναι παντού και με διάθεση να προσφέρουν στο σύνολο.