Μήνας: Ιούνιος 2024

Ο Αντώνης Λιβανός, φυσικός της Σχολής μας, φέτος αποχωρεί από την ενεργό δράση, και συνταξιοδοτείται. Στην γιορτή του προσωπικού που σηματοδοτεί την λήξη της σχολικής χρονιάς, έγινε η σχετική αναφορά, και μου είπαν να πω δυο λόγια. Η αλήθεια είναι ότι βρήκα ευκαιρία, να ξεκαθαρίσω κάποια θέματα…

Κρίνοντας από τον αριθμό των προβολών μάλλον το έχετε δει.

Προχθές που ήταν η μέρα των αποφοίτων μου ζητήθηκε να φτιάξω ένα βίντεο για να προβληθεί… Ήταν πολύ δύσκολο να χωρέσεις 33 χρόνια σε ένα βίντεο που έπρεπε να έχει και περιορισμένη σχετικά διάρκεια. Έτσι οι μαθητές τίμησαν τον κ Λιβανό προσφέροντας για μια ακόμα φορά τούρτα…

Και μετά είδαμε το βίντεο… Το βίντεο έχει ανέβει σε κομμάτια γιατί δεν επιτρέπεται να ανεβεί ολόκληρο λόγω μεγέθους.

Έχει μειωθεί και αρκετά η ανάλυσή του.

Κλείνοντας χθες στην καταλητική συνεδρίαση, ηταν η σειρά του κλάδου και των συναδέλφων να χαιρετήσουμε τον κ Λιβανό… Έτσι όλος ο κλάδος σε συνεννόηση με τους συναδέλφους, του προσφέραμε το δώρο του…

Και κλείνοντας του προσφέραμε το δώρο από τους συναδέλφους του κλάδου, δύο μπλουζάκια με το σήμα του Ολυμπιακού…

Και τέλος φυσικά η ομαδική…

Κάπως έτσι κλείνει ο ένας κύκλος και ανοίγει ο καινούργιος. Να ευχηθούμε και από εδώ, καλοφάγωτη η σύνταξη και να περνάει καλά.

Είναι 2024, η χρονιά που ο Κ Λιβανός βγήκε στη σύνταξη.

Η Βερόνικά μας, το πρόσωπο που μας υποδέχτηκε όλους στο σχολείο, όταν ήρθαμε, είτε σαν μαθητές είτε σαν καθηγητές ή σαν γονείς να ρωτήσουμε για το παιδί μας, δεν είναι πια μαζί μας.

Μαχήτρια, έδωσε πολλές μάχες με την επάρατο και κέρδισε πολλές από αυτές, δυστυχώς δεν κέρδισε τον πόλεμο. Και έτσι σήμερα το πρωί ξεκίνησε… Όλο αυτό το καιρό, στο γραφείο το χαμόγελο δεν έλειψε από το πρόσωπο της, η διάθεση να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει ήταν πάντα εκεί, και η ευγένεια ήταν παρούσα.

Ήξερε το σχολείο “σαν την πίσω μεριά του χεριού της” και πάντα στις εβδομαδιαίες συναντήσεις μας – στο χρόνια που ήμουν διευθυντής – για να “δούμε τι έχουμε”, πάντα είχαμε ενημέρωση για το τί πρέπει να κάνουμε και πότε, και τι να μην κάνουμε- γιατί υπήρχαν και αυτά. Μας θύμιζε για τις γιορτές και τα γενέθλια “του γραφείου” για να “κάνουμε κάτι”, όπως έλεγε και φυσικά ήταν μέσα σε όλα. Μας “κυνηγούσε” για τα πρακτικά, τις προθεσμίες, τις επικοινωνίες, τα πάντα. Και φυσικά το περίφημο “σύστημα αρχειοθέτησης Βερόνικα” όπως το έλεγα. Ποτέ δεν εμαθα τι ήταν, αλλά όποτε θέλαμε κάτι από παλιά η απάντηση ήταν…”κάπου εδώ το έχω…” και τσουπ εμφανιζόταν. Είναι τόσα πολλά. Πάρα πολλά. Το παράδειγμά της μοναδικό.

Και τώρα, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι. Σίγουρα θα βρεθεί “μια γραμματεία εκεί πάνω” για να την οργανώσει. Με τον τρόπο που μόνο αυτή ξέρει. Για εμένα πάντα ήταν υπερδιευθύντρια και όχι απλά μια γραμματέας. Το λέγαμε για πλάκα αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν έτσι. Μάλλον ομολογούσαμε μια αληθεια. Σίγουρα μια φίλη και ο άνθρωπος που ήξερε να ακούει και να δίνει συμβουλές… ένας “παλιοδίδυμος”, όπως πειραζόμασταν μεταξύ μας αλλά και ένα σημείο αναφοράς.

Είναι τόσα πολλά…

Είναι 2024 και η Βερόνικα Δελόγλου δεν είναι πια μαζί μας. Καλό ταξίδι Βερονικάκι…

Από το μαθητικό συνέδριο ξεκινησε σαν ιδέα πριν τρία χρόνια…

…και φτάσαμε εδώ. Από το μοντέλο σε κλίμακα σε ένα πλήρως λειτουργικό καρτ, το οποίο χρησιμοποιεί υβριδική τεχνολογία.

Εδώ οι μαθητές μας εξηγούν στον Γενικό Διευθυντή κ Ganier και στη διευθύντρια του Λυκείου κ Σαββινίδου τον τρόπο λειτουργίας του αυτοκινήτου.

Τελικά είναι σημαντικό να σκέφτεσαι “outside the box” και φυσικά ακόμα καλύτερα είναι να βλέπεις την ιδέα σου να αποκτά “σάρκα και οστά”.

Οι μαθητές μας παίρνανε το βραβείο καινοτομίας κάθε χρόνο από το μαθητικό συνέδριο και κάθε φορά ανεβαίνανε επίπεδο και μέγεθος… από την αρχική σκέψη και ιδέα, στο τηλεκατευθυνόμενο και τώρα στο λειτουργικό όχημα.

Η ομάδα των μαθητών

Εμείς τι να πούμε… Να πούμε ένα μεγάλο μπράβο και να καμαρώσουμε για τους μαθητές μας. Φέτος φτάνοντας στην Γ λυκείου, δύσκολα θα έχουν χρονο να το προχωρήσουνε παραπέρα. Αν και δεν ξέρουμε…. θα δειξει.

Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΔΩ

Είναι 2024 και μπορούμε να βλέπουμε πιο μακριά στο μέλλον, μέσα από τα μάτια των μαθητών μας.