Με αφορμή την παράσταση που δόθηκε τον Μάιο και είχε σαν θέμα την Μαρίκα Νίνου ο Γιάννος Περλέγκας δίνει μια συνέντευξη στις “Κασσέτες” του Μελωδία.
Στην παράσταση συμμετείχε η ομάδα των Ραστ Χιτζατζ αλλά και η Πίνα Κούλογλου (ή Μαρία Κούλογλου όπως την λέγαμε στο σχολείο) σαν βοηθός σκηνοθέτη.
Να δούμε δυο λόγια για την παράσταση όπως εμφανιζόταν στην παρουσίαση :
Η αρμένικης καταγωγής Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε εκατό χρόνια πριν, το 1922, πάνω σε ένα καράβι με το οποίο φυγαδεύτηκαν πρόσφυγες από την καιόμενη Σμύρνη. Πέθανε μόλις το 1957. Μετά τον Εμφύλιο, σε μια Ελλάδα που αναζητούσε ταυτότητα αλλά και εκτόνωση, η Μαρίκα Νίνου υπήρξε μια από τις λίγες γυναίκες που διεκδίκησαν και κατέκτησαν τη θέση τους στο ανδροκρατούμενο ρεμπέτικο πάλκο.
Μέσα στα επτά χρόνια της καριέρας της ως λαϊκής τραγουδίστριας, η Νίνου πρόλαβε όχι μόνο να συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες και να πει αξέχαστα τραγούδια -από τα «Καβουράκια» και την «Ταμπακιέρα» μέχρι το «Τί σήμερα τί αύριο τί τώρα» – αλλά και να δημιουργήσει έναν ολόκληρο μύθο γύρω από την ερμηνευτική ικανότητα και τη μνημειώδη σκηνική της παρουσία, που ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού της εποχής. Όμως και η συνεργασία της με τον Βασίλη Τσιτσάνη μυθοποιήθηκε όσο καμμιά άλλη, συμβάλλοντας στη γέννηση ενός πρώιμου “star system” που χτίστηκε σιγά-σιγά μέσα από τις ρεκλάμες, τις ειδήσεις και τις φήμες στις «κοσμικές» στήλες των εφημερίδων, τις μαρκίζες έξω από τις κοσμικές ταβέρνες. Η ελληνική κοινωνία άλλαζε και μαζί άλλαζαν και οι κανόνες του παιχνιδιού στο πάλκο, στη δισκογραφία, στο ίδιο το λαϊκό τραγούδι.
Μπορείτε να ακούσετε την όλη την συνέντευξη εδώ :
Είναι ωραίο να βλέπεις ότι οι παλιοί σου μαθητές εξακολουθούνε να βρίσκονται και να συνεργάζονται δίνοντας όμορφα αποτελέσματα, τιμώντας μορφές της τέχνης που άφησαν το ανεξίτηλο ίχνος τους. Εμείς για μια ακόμα φορά θα κάνουμε διακριτικά στο πλάι, καμαρώνοντας και περιμένοντας την επόμενη κίνησή τους.
Είναι 2022 και οι απόφοιτοί μας τιμούν τους ανθρώπους της τέχνης.