Μια χορταστική συνέντευξη της Σοφίας Μαυραγάνη στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ για την νέα της δουλειά που παρουσιάζεται στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου. ΟΛΗ την συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε ΕΔΩ. Εγώ θε ματαφέρω μερικά αποσπάσματα ίσα για να σας “ανοίξει η όρεξη” και να πάτε να δείτε την Σοφία. Πάντως εγώ που είχα δει δουλειά της στο Θέατρο ΝΤΑΝΚΑΝ μπορώ να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ και – πρέπει να ομολογήσω – ότι ο χορός δεν είναι στα θέματα ενδιαφέροντός μου.
Η Σοφία…
Αντιγράφω από την εισαγωγή της συνέντευξης :
Έχει λοιπόν πολύ ενδιαφέρον που η καλλιτεχνική υπεύθυνη της Πειραματικής Σκηνής Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου για τη φετινή σεζόν Κατερίνα Γιαννοπούλου επέλεξε για το πρόγραμμα τη νέα δουλειά της Μαυραγάνη, μιας χορογράφου που φέρνει τον θεωρητικό λόγο στη σκηνή με έναν απρόσμενα σωματικό και συν-αισθηματικό τρόπο διευρυνώντας τα όρια του κειμένου αλλά και της επιτέλεσης. Ειδικότερα, μια που στην παράσταση “ΧΟΡΟΣ: We are prepared for tragedy”, η οποία κάνει πρεμιέρα στις 2 Δεκεμβρίου, η Μαυραγάνη δουλεύει και πάλι σε συνεργασία με τη φιλόσοφο Έλενα Τζελέπη.
Από ότι βλέπεται η παράσταση “παίζει” αρα δεν έχουμε πολύ χρόνο. Για την παράσταση διαβάζουμε…
Σε αυτή την υβριδική παράσταση η Σοφία Μαυραγάνη ξεκινά από τους χορούς των αρχαίων τραγωδιών για να θέσει σύγχρονους προβληματισμούς γύρω από τη συλλογική δράση και τη δυνατότητά της να διαμορφώνει κριτικές παρεμβάσεις, να διεκδικεί την κοινωνική αλλαγή και να απαιτεί το αδύνατο. Σε συνεργασία με την ομάδα των περφόρμερ – Αντώνης Αντωνόπουλος, Μαρία Βούρου, Νέγρος του Μοριά-Kevin Ansong, Μαρία Τσιμά, Αντιγόνη Φρυδά, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Larry Gus (Παναγιώτης Μελίδης) και υπό τους ήχους της μουσικής του Larry Gus στήνει έναν αιρετικό χορό για τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία πάνω σε ένα ένα συλλογικό κείμενο.
Σε κάποια στιγμή η Σοφία αναφέρει για την σχέση της με το κείμενο…
Έχω μεγάλη δυσκολία να κατανοήσω ένα κείμενο αν δε το δω. Η δυσκολία αυτή με οδηγεί/αναγκάζει σε εναλλακτικούς τρόπους επεξεργασίας των κειμένων. Τα αντιμετωπίζω χορογραφικά. Για να καταλάβω το νόημα μια φράσης πρέπει να συνδεθώ με τον ήχο και την κίνησή της. Για μένα, μόνο όταν επιτυγχάνεται η ακριβής ισορροπία ήχου και κίνησης μπορεί ένα κείμενο να ξεφύγει, να γίνει εμπειρία. Δεν ξέρω αν υπάρχει μεθοδολογία. Υπάρχει ένστικτο και εμπιστοσύνη σε αυτό που υπάρχει πίσω από το νόημα. Δεν πιστεύω στις λέξεις δηλαδή, δεν μου λένε τίποτα σκέτες.
Και ευτυχώς όπως λεει ακριβώς και στο κείμενο. Γιατί αυτή η “αδυναμία” της Σοφίας είναι η αρχή της δημιουργικής της σκέψης.
Αρκετά με την αντιγραφή. Να πάτε να δείτε την εκδήλωση, και να δώσετε χαιρετίσματα στην Σοφία. Στη χειρότερη περίπτωση, διαβάστε το άρθρο ( και τότε θα πάτε σίγουρα).
Είναι 2023 – ακόμα – και οι απόφοιτοί μας δημιουργούν μέσα από τον χορό.