Ο Αντώνης Λιβανός, φυσικός της Σχολής μας, φέτος αποχωρεί από την ενεργό δράση, και συνταξιοδοτείται. Στην γιορτή του προσωπικού που σηματοδοτεί την λήξη της σχολικής χρονιάς, έγινε η σχετική αναφορά, και μου είπαν να πω δυο λόγια. Η αλήθεια είναι ότι βρήκα ευκαιρία, να ξεκαθαρίσω κάποια θέματα…

Κρίνοντας από τον αριθμό των προβολών μάλλον το έχετε δει.

Προχθές που ήταν η μέρα των αποφοίτων μου ζητήθηκε να φτιάξω ένα βίντεο για να προβληθεί… Ήταν πολύ δύσκολο να χωρέσεις 33 χρόνια σε ένα βίντεο που έπρεπε να έχει και περιορισμένη σχετικά διάρκεια. Έτσι οι μαθητές τίμησαν τον κ Λιβανό προσφέροντας για μια ακόμα φορά τούρτα…

Και μετά είδαμε το βίντεο… Το βίντεο έχει ανέβει σε κομμάτια γιατί δεν επιτρέπεται να ανεβεί ολόκληρο λόγω μεγέθους.

Έχει μειωθεί και αρκετά η ανάλυσή του.

Κλείνοντας χθες στην καταλητική συνεδρίαση, ηταν η σειρά του κλάδου και των συναδέλφων να χαιρετήσουμε τον κ Λιβανό… Έτσι όλος ο κλάδος σε συνεννόηση με τους συναδέλφους, του προσφέραμε το δώρο του…

Και κλείνοντας του προσφέραμε το δώρο από τους συναδέλφους του κλάδου, δύο μπλουζάκια με το σήμα του Ολυμπιακού…

Και τέλος φυσικά η ομαδική…

Κάπως έτσι κλείνει ο ένας κύκλος και ανοίγει ο καινούργιος. Να ευχηθούμε και από εδώ, καλοφάγωτη η σύνταξη και να περνάει καλά.

Είναι 2024, η χρονιά που ο Κ Λιβανός βγήκε στη σύνταξη.

Η Βερόνικά μας, το πρόσωπο που μας υποδέχτηκε όλους στο σχολείο, όταν ήρθαμε, είτε σαν μαθητές είτε σαν καθηγητές ή σαν γονείς να ρωτήσουμε για το παιδί μας, δεν είναι πια μαζί μας.

Μαχήτρια, έδωσε πολλές μάχες με την επάρατο και κέρδισε πολλές από αυτές, δυστυχώς δεν κέρδισε τον πόλεμο. Και έτσι σήμερα το πρωί ξεκίνησε… Όλο αυτό το καιρό, στο γραφείο το χαμόγελο δεν έλειψε από το πρόσωπο της, η διάθεση να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει ήταν πάντα εκεί, και η ευγένεια ήταν παρούσα.

Ήξερε το σχολείο “σαν την πίσω μεριά του χεριού της” και πάντα στις εβδομαδιαίες συναντήσεις μας – στο χρόνια που ήμουν διευθυντής – για να “δούμε τι έχουμε”, πάντα είχαμε ενημέρωση για το τί πρέπει να κάνουμε και πότε, και τι να μην κάνουμε- γιατί υπήρχαν και αυτά. Μας θύμιζε για τις γιορτές και τα γενέθλια “του γραφείου” για να “κάνουμε κάτι”, όπως έλεγε και φυσικά ήταν μέσα σε όλα. Μας “κυνηγούσε” για τα πρακτικά, τις προθεσμίες, τις επικοινωνίες, τα πάντα. Και φυσικά το περίφημο “σύστημα αρχειοθέτησης Βερόνικα” όπως το έλεγα. Ποτέ δεν εμαθα τι ήταν, αλλά όποτε θέλαμε κάτι από παλιά η απάντηση ήταν…”κάπου εδώ το έχω…” και τσουπ εμφανιζόταν. Είναι τόσα πολλά. Πάρα πολλά. Το παράδειγμά της μοναδικό.

Και τώρα, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι. Σίγουρα θα βρεθεί “μια γραμματεία εκεί πάνω” για να την οργανώσει. Με τον τρόπο που μόνο αυτή ξέρει. Για εμένα πάντα ήταν υπερδιευθύντρια και όχι απλά μια γραμματέας. Το λέγαμε για πλάκα αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν έτσι. Μάλλον ομολογούσαμε μια αληθεια. Σίγουρα μια φίλη και ο άνθρωπος που ήξερε να ακούει και να δίνει συμβουλές… ένας “παλιοδίδυμος”, όπως πειραζόμασταν μεταξύ μας αλλά και ένα σημείο αναφοράς.

Είναι τόσα πολλά…

Είναι 2024 και η Βερόνικα Δελόγλου δεν είναι πια μαζί μας. Καλό ταξίδι Βερονικάκι…

Από το μαθητικό συνέδριο ξεκινησε σαν ιδέα πριν τρία χρόνια…

…και φτάσαμε εδώ. Από το μοντέλο σε κλίμακα σε ένα πλήρως λειτουργικό καρτ, το οποίο χρησιμοποιεί υβριδική τεχνολογία.

Εδώ οι μαθητές μας εξηγούν στον Γενικό Διευθυντή κ Ganier και στη διευθύντρια του Λυκείου κ Σαββινίδου τον τρόπο λειτουργίας του αυτοκινήτου.

Τελικά είναι σημαντικό να σκέφτεσαι “outside the box” και φυσικά ακόμα καλύτερα είναι να βλέπεις την ιδέα σου να αποκτά “σάρκα και οστά”.

Οι μαθητές μας παίρνανε το βραβείο καινοτομίας κάθε χρόνο από το μαθητικό συνέδριο και κάθε φορά ανεβαίνανε επίπεδο και μέγεθος… από την αρχική σκέψη και ιδέα, στο τηλεκατευθυνόμενο και τώρα στο λειτουργικό όχημα.

Η ομάδα των μαθητών

Εμείς τι να πούμε… Να πούμε ένα μεγάλο μπράβο και να καμαρώσουμε για τους μαθητές μας. Φέτος φτάνοντας στην Γ λυκείου, δύσκολα θα έχουν χρονο να το προχωρήσουνε παραπέρα. Αν και δεν ξέρουμε…. θα δειξει.

Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΔΩ

Είναι 2024 και μπορούμε να βλέπουμε πιο μακριά στο μέλλον, μέσα από τα μάτια των μαθητών μας.

Οι Διεθνείς Αγώνες Νέων δημιουργήθηκαν το 2011. Είναι η συνάντηση νέων από όλο τον κόσμο σε μυθικές πόλεις – σύμβολα, γύρω από μια ισχυρή ταυτότητα: τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και την κληρονομιά.

Από τη Νίκαια στη Σιγκαπούρη, μέσω Ραμπάτ και Μασσαλίας, το JIJ αλλάζει πόλη και χώρα κάθε χρόνο.

Οργανωμένοι από νέους, για νέους και συνοδευόμενοι από καταξιωμένους πρεσβευτές, οι Διεθνείς Αγώνες Νέων αντιπροσωπεύουν ένα μοναδικό αθλητικό και πολιτιστικό γεγονός που τοποθετεί την παγκόσμια νεολαία στο επίκεντρο του κόσμου. Η συνάντηση, η ανταλλαγή, ο πολιτισμός και η κληρονομιά αποτελούν το DNA κάθε έκδοσης των Διεθνών Αγώνων Νέων.

Φέτος έχουμε την μοναδική τιμή να φιλοξενούνται οι Διεθνείς αγώνες Νέων από το σχολείο μας.

Ένα βίντεο γνωριμίας της Αθήνας από τη Σχολή μας

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με μια μοναδική εκδήλωση έναρξης στο Καλλιμάρμαρο.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την τελετή έναρξης…

Υλικό από την εκδήλωση μπορείτε να δείτε ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ, όπως επίσης από την ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ και την ΑΦΙΞΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Συνεχή ενημέρωση μπορεί΄τε να έχετε παρακολουθώντας την σελίδα στο FACEBOOK.

Είναιο 2024 και η Σχολή μας φιλοξενεί τους Διεθνείς Αγώνες Νέων.

Παρασκευή 14 Ιουνίου στην ταράτσα του σχολείου. Μια μοναδική ευκαιρία να βρεθείτε και να γνωριστείτε. Ο σύλλογος μεγαλώνει αλλά τα “στεγανά” μεταξύ των χρονιών αποφοίτησης, εξακολουθούν να υπάρχουν. Ελάτε να βρεθείτε, να δείτε ποιοι είστε. Να βρείτε παλιούς συμμαθητές… Είναι ωραία φάση.

Εμείς ετοιμάζουμε μάζωξη για τα σαρανταπέντε χρόνια αποφοίτησης, και μάλλον θα βγάλει πολύ γέλιο. Για εσάς το ετοιμάσαν άλλοι.

Πάρτε την παρέα, και ελάτε να πιούμε ένα κρασάκι στην ταράτσα, να θυμηθείτε την νιότη σας, και τις “νεανικές τρέλλες σας”.

Περισσότερες ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΔΩ αλλά αν έχετε συγκεκριμένα θέματα που θα θέλατε να ρωτήσετε, απλά ρωτείστε…

Για να δούμε ποιους θα δούμε?

Είναι 2024 και οι παλιοί μας μαθητές επιστρέφουν… στο σχολείο. Λοιπόν?

Ο Διονύσης απόφοιτος της Σχολής μας και φοιτητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης στη Σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος, εξειδικεύεται σε δραστηριότητες με θέμα την κυκλική οικονομία. Από όσο μπορώ να καταλάβω και απο τα λίγα που ξέρω η βάσική αρχή είναι ότι τίποτα δεν είναι άχρηστο. Αυτό που μέχρι χθες φαινόταν άχρηστο σήμερα μέσα από μια ειδική επεξεργασία, μπορεί να αποτελέσει την βάση για μια σειρά προϊόντα και εφαρμογές εξοικονομώντας με αυτό τον τρόπο φυσικούς πόρους και ενέργεια.

Ο Διονύσης συμμετείχε σε Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που έγινε πέρυσι με τίτλο EUTeens4Green…

…που έχει θέμα την συμπεριληπτική πράσινη μετάβαση, και η πρότασή του βραβεύτηκε μαζί με άλλες δύο προτάσεις του Πολυτεχνείου Κρήτης…

…αλλά και άλλες προτάσεις που κατατέθηκαν. Έτσι βρέθηκαν στις Βρυξέλλες για την τελική φάση του προγράμματος,

..όπου ο Διονύσης παρουσίασε την πρότασή του…

Το θέμα της πρότασης του είναι “Βιοκάρβουνο για τεχνητούς υγροβιότοπους”. Καλό έτσι; Αν καταλαβαίναμε και τι έλεγε θα ήταν καλύτερο.

Θα προσπαθήσω, αντιγράφοντας κάποια πράγματα από την πλήρη παρουσίαση που μπορείτε να ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ να εξηγήσω κάποια πολύ βασικά, ( όσο μπορώ και εγώ να καταλάβω).

…Το βιοεξανθράκωμα (biochar) όπως ονομάζεται το ελαφρύ μαύρο υπόλειμμα από άνθρακα και στάχτη (παρόμοιο με τον ξυλάνθρακα) που παραμένει μετά την πυρόλυση της βιομάζας είναι ένα υλικό πλούσιο σε άνθρακα με πολλαπλές γεωργικές και περιβαλλοντικές εφαρμογές…

Ωραία και τι σημαίνει αυτό για εμάς…Ας θυμηθούμε εκείνες τις διαφημίσεις με τον ενεργό άνθρακα και το φιλτράρισμα του νερού κλπ κλπ κλπ. Ε μια απλοϊκή προσέγγιση είναι να φτιάξουμε βιοεξανθράκωμα πχ καίγοντας τα κλαδέματα από το μάζεμα της ελιάς και αυτό να το χρησιμοποιούμε στον βιολογικό καθαρισμό και στο φιλτράρισμα του νερού, και το υπόλοιπο να χρισιμοποιείται στο έδαφος για ενίσχυση σε κάλιο – που έχει η στάχτη. Έτσι για παράδειγμα δεν καίμε τα κλαδέματα απλά για να τα ξεφορτωθούμε αλλά τα χρησιμοποιούμε στον βιολογικό καθαρισμό λυμάτων, και εξοικονομούμε νερό για τις καλλιέργειές μας. Στο σχετικό άρθρο μπορείτε να διαβάσετε πολλά περισσότερα όπως και για πιλοτικές εφαρμογές και σχέδια για το μέλλον, όπως και για το διεθνές ενδιαφέρον που υπάρχει σε χώρες που έχουν πρόβλημα με το νερό (βλ Ομάν).

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας προηγούνται της εποχής τους και σχεδιάζουν τις πρακτικές του μέλλοντος.

Η Ελίζα, απόφοιτος της Σχολής μας, αν και τελείωσε το μαθηματικό και έκανε μεταπτυχιακό στην Διατηρηση της βιοποικιλοτητας στο Montpellier, δεν εργάστηκε ποτέ σαν μαθηματικός ούτε στον τομέα της διατήρησης βιοποικιλοτητας διότι θεωρεί και τους δύο τομεις ανθρωποκεντρικους. Αντίθετα αφιέρωσε τον χρόνο της στην διάσωση και την φροντίδα τόσο άγριων όσο και εξημερωμένων ζώων. Προσπαθεί να ενημερώσει τον κόσμο  για το πρόβλημα του σπισισμου και τα δικαιώματα των ζώων αλλά και για θέματα περιβαλλοντικα  κι ανθρωπιστικά μέσα από την ιστοσελίδα της Ethos and Empathy.

Η Ελίζα δεν έμεινε στα λόγια αλλά προχώρησε ακόμα παραπέρα, και όπως μαθαίνουμε…

…ζει στην κεντρική Εύβοια σε ένα μικρό σπίτι μαζί με τους δύο σκύλους και την γάτα της. Πιο συγκεκριμένα, ζει σε ένα όχημα που έχει υποστεί ολική μετατροπή και βρίσκεται μέσα σε έναν ελαιώνα. Όσο ηλεκτρισμό χρησιμοποιεί, τον παράγει η ίδια με φωτοβολταϊκά. Το περισσότερο νερό που καταναλώνει, το μαζεύει η ίδια από τις βροχοπτώσεις ενώ η θέρμανση προέρχεται από ξυλεία. (Από συνέντευξη που παραχωρήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024 στο Travel.gr από όπου είναι και οι φωτογραφίες – της Ελίζας – και μερικά αποσπάσματα). Στόχος είναι να ζήσει χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον ή να το επιβαρύνει ελάχιστα συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην βιώσιμη συνύπαρξη με την φύση, μέσα από έναν ήπιο τρόπο ζωής.

Καλλιεργεί όσο μπορει τα δικά της τρόφιμα, χωρίς λιπάσματα ή κοπριά αλλά σε υπόστρωμα μανιταριού και φύκια για λιπασμα, όπως επίσης και με κομποστ που παραγει η ιδια, και φύτευσε δέντρα όπως ροδακινιές, κορομηλιές, μουσμουλιες, καρυδιά,μηλιά, αβοκάντο, ροδιά αλλά και αλλα δέντρα όπως ενα κυπαρίσσι και μια κουτσουπιά και φυσικά πολλα λουλούδια και πολυετή.

Έχει μελετήσει την τοπική χλωρίδα και έχει καταγράψει φυτά και βότανα, τα οποία αξιοποιεί τόσο η ίδια όσο και – αν χρειαστεί – στην φροντίδα των ζώων που έχει.

Ζώντας δυόμιση χρόνια στη περιοχή, έχει παρατηρήσει αλλαγή και στην πανίδα της περιοχής, μια και υπάρχουν πλέον αρκετά πουλάκια, που πριν σπανίζανε. Αυτό την χαροποιεί ιδιαίτερα μια και βλέπει επιστροφή των πουλιών που είχαν απομακρυνθεί από την περιοχή λόγω ξηρασίας και κυνηγιού. Αυτό το πέτυχε αξιοποιώντας την ηθική/συμπονετικη διατήρηση της βιοποικιλότητας, όπου μέσα από τις καλλιέργειες κατάφερε να προσελκύσει περισσότερα έντομα και αυτά με τη σειρά τους τα πουλιά.

Αυτά και πολλά άλλα μπορείτε να τα διαβάσετε στην ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ

Οι αλλαγές στο κλίμα και η κλιματολογική κατάρρευση που οδηγεί σε θλίψη και άγχος (eco grief, eco -anxiety) την έχουν απασχολήσει ασχολείται αυτόν τον καιρο με την επανασυνδεση και των ανθρώπων με σκοπό την συλλογικη δράση για ενα καλυτερο μελλον, όπως προτείνει η Joanna Macy. Μπορείτε να δείτε περισσότερα στον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ.

Αναζητείστε την Ελίζα για να μπορέσετε να δείτε τις δράσεις της σε διάφορα πεδία .Στο τέλος θα δώσω μερικούς συνδέσμους αν και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλοι.

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας αλλάζουν τον κόσμο.

ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

https://tinyurl.com/4fw2m779

https://tinyurl.com/yc5dhux4

https://tinyurl.com/3sxndabs

Σίγουρα μπορείτε να βρειτε και άλλους συνδέσμους.

Ο Αλέξης Γεωργακόπουλος, απόφοιτος της Σχολής μας είναι από το 2011 ο διευθυντής της Σχολής Τέχνης της Λωζάνης (δεν ξέρω το cantonale τι ακριβώς μετάφραση έχει…καντονική;;; Προφανώς έχει να κάνει με τα καντόνια της Ελβετίας αλλά δεν ξέρω ακριβώς…). Ψάχνοντας βρήκα δύο συνεντεύξεις του μια στα Αγγλικά (μεταφρασμένη από τον Αλέξανδρο Θεοδωρόπουλο) που μπορείτε να την ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ, και μια στα Ελληνικά – από όπου και η φωτογραφία – στο Archisearch την οποία μπορείτε να ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΔΩ. Από αυτή την συνέντευξη αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα….

Η Σχολή θεωρείται από τις κορυφαίες σχολές Τεχνών και design παγκοσμίως, (και ο Αλέξης) είναι ο πιο νέος διευθυντής πανεπιστημιακής σχολής στην ιστορία της Ελβετίας. «A beautiful mind» θα τον λέγαμε με όρους κινηματογραφικής ταινίας.

Μια μοναδική πορεία που φαίνεται στα παρακάτω αποσπάσματα…

Η Écal ιδρύθηκε το 1821 και έχει έδρα στη Λωζάνη. Στεγάζεται εδώ και μερικά χρόνια σε ένα παλιό εργοστάσιο, το οποίο έχει επανασχεδιαστεί από τον Bernard Tschumi, διαθέτει καθηγητές που αποτελούν την αφρόκρεμα του σύγχρονου ελβετικού design, ενώ ως προσκεκλημένοι καθηγητές έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Στην κεφαλή του ιδρύματος αυτού λοιπόν, από την 1η Ιανουαρίου του 2011 βρίσκεται ο Έλληνας βιομηχανικός σχεδιαστής και ακαδημαϊκός Αλέξις Γεωργακόπουλος. 

Η συνέντευξη δόθηκε τις 11 Μαΐου του 2020 – πριν τέσσερα χρόνια δηλαδή, εν μέσω πανδημίας, όπου μαθαίνουμε ότι…

«Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά ήρεμα θα έλεγα, η κυβέρνηση δεν έχει ζητήσει από τον κόσμο να κλειστεί στα σπίτια του τόσο αυστηρά όπως έχει γίνει στη Γαλλία. Ο καθένας όμως, παίρνει τα δικά του μέτρα. Φυσικά μας συνιστούν να μη βγαίνουμε ή να μην συναθροιζόμαστε αλλά πιστεύω ότι η Ελβετία έχει αυτό για το οποίο μπορεί να είναι και γνωστή: τη σύνεση.…

Όπως μας λέει ο Αλέξις…

 …Έχουμε βγει πια από την κατηγορία «μια σχολή που κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει» και είμαστε πλέον «φορέας καινοτομίας». Δηλαδή δε μας βλέπουν μόνο ως σχολή. Έχουμε περάσει πλέον στο επίπεδο του οργανισμού που ανοίγει καινούργιες πόρτες παγκοσμίως. Χαράζουμε νέες γραμμές και στη διδασκόμενη ύλη μας».

Και φτάνοντας στην διεύθυνση έχουμε την ερώτηση “Τι προσόντα κάνουν τον Διευθυντή;” έχουμε την απάντηση…

Το πόστο του διευθυντή της ECAL είχε μπει σε ανοιχτό διαγωνισμό, για τον οποίο ο Αλέξις Γεωργακόπουλος υπέβαλε την υποψηφιότητα του. Είναι μια κρατική σχολή, όπου η φοίτηση κοστίζει δύο χιλιάδες ευρώ το χρόνο ποσό ελάχιστο σε σύγκριση με αυτό που πληρώνεται σε αντίστοιχες σχολές της Αγγλίας, για παράδειγμα.… και συνεχίζει…

«Χρειάζεται μια συνεχής αναζήτηση του καινούργιου και να μην είμαστε ευχαριστημένοι απαραίτητα με την πρώτη ιδέα που θα έρθει και να τοποθετούμε τον πήχη ψηλά. Να αναζητούμε πάντα τη βελτίωση του εαυτού μας απαιτώντας πρώτα από εμάς και μετά από τους υπόλοιπους. Σε μια σχολή ειδικά σαν αυτή που διευθύνω, που ειδικεύεται στις Τέχνες και το design, χρειάζεται και μια συνεχής περιέργεια. Αυτό είναι ίσως και το πρώτο προσόν που χρειάζεται και όλα τα υπόλοιπα έρχονται μετά. Επίσης να προβλέπεις τις εξελίξεις πριν σε προλάβουν αυτές». Αυτό που βοήθησε τον Γαλλοέλληνα διευθυντή του κορυφαίου ανώτατου ιδρύματος ήταν η επιθυμία του να μαθαίνει και να εξελίσσεται συνεχώς .

Και πολλά άλλα γράφηκαν σε αυτές τις συνεντεύξεις. Πιστεύω να σας “εξιτάρισα” την περιέργεια. Οπότε μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τις συνεντεύξεις στους σχετικούς συνδέσμους.

Στην WIKIPEDIA υπάρχει ο ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ με αρκετές αναφορές στη δουλειά του και την πορεία του, για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες.

Είναι 2024 και οι απόφοιτοί μας γράφουν την δική τους ιστορία στην τέχνη.

Αναρτήθηκε στην επίσημη σελίδα της Σχολής και την αναδημοσιεύω :

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ/ΤΡΙΑ ΧΗΜΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

Η Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος Ντελακρουά προτίθεται να προσλάβει καθηγητή/τρια Χημείας, με προϋπηρεσία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εμπειρία σε μαθήματα ομάδας προσανατολισμού και εργαστηριακά μαθήματα για αναπλήρωση συναδέλφου, πλήρους ωραρίου, από 01/09/2024 για το σχολικό έτος 2024-2025. Η γνώση γαλλικής γλώσσας θα εκτιμηθεί ιδιαιτέρως.

Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να αποστείλουν βιογραφικό στα γαλλικά και ελληνικά στις ακόλουθες ηλεκτρονικές διευθύνσεις : recrutements@lfh.gr ,dlyceegr@lfh.gr , dgymnase@lfh.gr έως 25 Μαΐου 2024 επισυνάπτοντας :

– Αίτηση πρόσληψης,

– Αντίγραφα πτυχίου, αναγνώριση τίτλων/πτυχίων, βεβαιώσεις σεμιναρίων κ.λπ

– Βεβαιώσεις εργασίας/προϋπηρεσίας

– Συστατικές επιστολές

– Αριθμούς ΑΦΜ & ΑΜΚΑ

–Εγγραφή στην επετηρίδα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

Είναι 2024 και αναζητούμε χημικό.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο Πάσχα. Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, η μέρα της Αποκαθήλωσης και του Επιτάφιου. Δεν ξέρω πόσοι περπατάμε τον Επιτάφιο, πλέον. Παλαιότερα ήταν από τις σημαντικές στιγμές της Μεγάλης Εβδομάδας. Μεγάλη Πέμπτη τα Δώδεκα Ευαγγέλια, Μεγάλη Παρασκευή ο Επιτάφιος και τέλος το Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση. Η πιο “σύντομη” από όλες τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας. Δηλαδή δεν είναι αλλά εμείς την κάναμε. Φτάνοντας ένα μισάωρο το πολύ πριν το Αγιο Φως, πιάναμε το “στασίδι μας” μια γωνιά προστατευμένη από τα βαρελότα (δηλαδή την πλάτη μας είχαμε προστατευμένη, γιατί το “πεδίο βολής” ήταν μπροστά μας, απλά ποντάραμε ότι θα το δούμε να έρχεται και κάτι θα κάναμε. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε ποτέ). Μετά το “Χριστός Ανέστη” επιστροφή στο σπίτι για να φάμε, ότι είχε προετοιμαστεί και ήταν πολλά, και μετά να μας πιάσει η κοιλιά μας… Γιατί άραγε;

Και την Κυριακή του Πάσχα η μοναχική πορεία του κατσικιού και του ψήστη… Αυτό το θαύμα να εμφανίζονται όλοι κατά τις δώδεκα που βγαίνουν τα λουκάνικα, μπιφτέκια κλπ ακόμα δεν μπορώ να το εξηγήσω… Πως αλλιώς όμως θα ήταν θαύμα αν το εξηγούσαμε. Κατά τη μια – μιάμιση μαζεύονται όλοι και αρχίζει το “παιγνίδι”. Συνήθως όταν κατέβει το κατσίκι κατά τις δύο, έχουμε όλοι φάει τόσα από τα περιφερειακά, που άντε να “φάμε καμιά πετσούλα” από το ψητό.

Είμαι σίγουρος ότι όλοι σας είδατε κάπου τον εαυτό σας στο παραπάνω κείμενο. Φέτος με το να είναι “τόσο πίσω” το Πάσχα, έχουμε για τα καλά μπει στην άνοιξη. Τα σχολεία έχουν τελειώσει ουσιαστικά. Το Λύκειο έχει τρεις με τέσσερις μέρες και μετά εξετάσεις. Το Γυμνάσιο έχει λίγο χρόνο ακόμα (δυο – τρεις βδομάδες). Όπως και να έχει το Πάσχα είναι οικογενειακή γιορτή. Για να βρισκόμαστε και να μιλάμε. Να ξεχάσουμε λίγο τα κινητά και τις οθόνες. Άλλωστε τώρα έχουμε την δυνατότητα να βρισκόμαστε σε ανοικτούς χώρους πολλοί μαζί χωρίς περιορισμούς… (το ζήσαμε και αυτό).

Να περάσετε όλοι καλά. Με υγεία, χαρά, κοντά σε φίλους και ανθρώπους που αγαπάτε. Χρησιμοποιείστε τα κινητά για να κανονίσετε πότε θα βρεθείτε με τους φίλους σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα, ή για να επικοινωνήσετε με ανθρώπους που είναι μακριά. Όχι μηνύματα, για να τους ακούσετε. Υπάρχει πιο όμορφη φράση από το “έτσι σε πήρα για να δω τι κάνεις”. Και μετά παρκάρετέ τα. Μην τα ελέγχετε κάθε τρεις και λίγο.

Είμαι σίγουρος ότι μιλάω για όλους τους συναδέλφους οπότε “Όλοι εμείς” από την Ελληνογαλλική Σχολή “Ευγένιος Ντελακρουά”, ευχόμαστε σε “‘Όλους εσάς” την μεγάλη οικογένεια της Σχολής μας…

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση