Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων, κάναμε τη σύγκριση με τα Πανελλαδικά αντίστοιχα. Η αλήθεια είναι ότι οι βαθμοί αρχικά μας φάνηκαν μικροί. Συγκρίνοντας όμως με τα Πανελλαδικά αντίστοιχα, ισχύει ο κανόνας που έχουμε δημιουργήσει, δηλαδή στους βαθμούς που βάζουν στις σχολές (δηλαδή από 14 ή 16 και πάνω) έχουμε διπλάσια και τριπλάσια ποσοστά σε σύγκριση με τα Πανελλαδικά αντίστοιχα.
Φυσικά αυτά δεν γίνονται μόνα τους. Όλοι οι συνάδελφοι όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος δώσανε τον καλύτερο εαυτό τους. Ειδικά φέτος, μια τόσο περίεργη χρονιά, καταφέραμε και ολοκληρώσαμε την ύλη, κάναμε τις επαναλήψεις ου έπρεπε μέσω διαδικτύου ή αργότερα στο σχολείο, γράψαμε τα διαγωνίσματά μας, όπως κάθε χρόνο δηλαδή. Σε όλη τι διάρκεια της καραντίνας κάναμε τα μαθήματα μας καθημερινά σαν να ήμασταν στο σχολείο.
Επειδή τα πολλά λόγια κουράζουν, στις εικόνες που ακολουθούν θα δείτε σε ραβδογράμματα τα φετινά αποτελέσματα πανελλαδικά (μπλε στήλες) και της Σχολής μας (κόκκινα). Η επεξεργασία έγινε από τον Βαγγέλη Σαλβάνο (μαθηματικό της Σχολής μας) τον οποίο και ευχαριστούμε.
Η Γλώσσα (όπως την λέμε, είναι για όλους τους μαθητές όλων των κατευθύνσεων. Πάνω από 14 περίπου 23% Πανελλαδικά έναντι 49 % της ΣχολήςΑρχαία Ελληνικά 15 % έναντι 70 % της Σχολής για πάνω από 16.Κοινωνιολογία πάνω από 16, 39 % έναντι 70 % της Σχολής.Ιστορία 28 % έναντι 60 % της Σχολής. Φυσική θετικών και ιατρικής, 27,5 % περί΄που έναντι 75 % της Σχολής για πάνω από 16Χημεία θετικής και ιατρικής 28% περίπου πανελλαδικά έναντι 65 % της σχολής για τους πάνω από 14 μια και η χημεία όπως και η Γλώσσα ήταν τα δύο μαθήματα που μπήκαν τα δυσκολότερα θέματα φέτος. (16 % έναντι 35 % για πάνω από 16. Βιολογία ιατρικής 33% Πανελλαδικά έναντι 66,6% της Σχολής για τους βαθμούς πάνω από 16Μαθηματικά Θετικού Οικονομικού 14 % Πανελλαδικά έναντι 41 % της σχολής για πάνω από 16 .Αρχές Οικονομικής Θεωρίας 39 % Πανελλαδικά έναντι 73,3 % της Σχολής για πάνω από 16Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον ή αλλιώς Πληροφορική, 28 % περίπου Πανελλαδικά έναντι 67% περίπου για τους βαθμούς πάνω από 16 της Σχολής.
Αυτά ήταν και για φέτος τα αποτελέσματα. Συγχαρητήρια σε όλους για τα αποτελέσματα αυτή την περίεργη φετινή χρονιά. Συγχαρητήρια στους μαθητές, συγχαρητήρια στους καθηγητές, που καταφέραμε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, να βρούμε τα βήματά μας και να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε τους μαθητές μας σε καιρούς καραντίνας και εγκλεισμού, και να είμαστε δίπλα τους, συγχαρητήρια στους γονείς που σε περίεργες συνθήκες, μπορέσαμε να συνεργαστούμε και να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα για τα παιδιά.
Καλό καλοκαίρι λοιπόν, καλή ξεκούραση και καλή συνέχεια στις σπουδές των μαθητών μας.
Είναι 2020 (για να μη ξεχνάμε και τα σαραντάχρονα της Σχολής μας).
Όλοι πενταήμερη την λένε, γιατί όχι και εγώ αντί του κανονικού πενθήμερη…
Η εκδρομή αυτή ήταν η πρώτη που έκανα σαν συνοδός και έχει πολλά παρασκηνιακά. Μετά από 28 χρόνια νομίζω ότι κάποια μπορώ να τα αναφέρω. Το ονόματα των μαθητών είναι Γιάννης,Μαρία Γιώργος και άλλα τέτοια σπάνια. Ο λόγος είναι ότι δεν έχει περάσει η τριακονταετία, για να αρθεί το απόρρητο :).
Πάμε στο ξεκίνημα. Δεύτερη χρονιά στο σχολείο με ρωτάνε οι μαθητές αν θα τους συνοδέψω στην πενθήμερη. Γενικά πιστεύω στον παιδαγωγικό ρόλο των ταξιδιών και έτσι χωρίς να το πολυσκεφτώ είπα Ναι. Και πάμε στη συνεδρίαση που θα παίρναμε τις αποφάσεις για την πρώτη εκδρομή της Σχολής, Το ύφος, τον παιδαγωγικό στόχο, ποιοι θα συνοδεύανε, και πολλά πρακτικά. Στην ερώτηση ποιος θα ήθελε να συνοδεύσει, μετά από αρκετή αμηχανία, που όλοι κοιταζόμασταν σηκώνω το χέρι μου δειλά δειλά και λέω… “εγώ”. Αφού εξηγώ τους λόγους, ξεκίνησε μια συζήτηση όπου τελικά συμφώνησαν να έρθουν : η Κατερίνα Μητροπούλου, η Κωλέτ Καπετανίδης, ο Μιχάλης Καλλαράς και εγώ. Πρέπει να ήταν και άλλοι, αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι. Αν είναι βοηθάτε.
Και αρχίζουμε τα παραλειπόμενα.
Φτάνουμε στο Ηράκλειο νωρίς το πρωί και πάμε κατευθείαν ξενοδοχείο. Πρώτο λάθος απειρίας. Μας λένε ότι δωμάτια θα πάρουμε μετά τις 2.00 το μεσημέρι. Και η ώρα ήταν 9.00 το πρωί. Και τώρα τι κάνουμε; Λέμε να τους πάμε στο Ηράκλειο. (Το ξενοδοχείο ήταν 8 Κμ έξω από την πόλη). Παίρνουμε το τουριστικό γραφείο και μας ζητάει 80.000 δραχμές για ένα πήγαινε – έλα από το ξενοδοχείο στο Ηράκλειο. Ποσό υπερβολικό για το 1992. Ζητάω τα τηλέφωνα των αστικών λεωφορείων και μας ζητάνε 17 δρχ το άτομο για να μας πάνε Ηράκλειο και άλλα τόσα να γυρίσουμε. Έτσι η πρώτη επίσκεψη κόστισε 34 δραχμές αντί των 1600 που ήθελε το πούλμαν (80.000/50 = 1600). Τρελά νούμερα.
Πρώτο βράδυ. Προσπαθούμε να τους βάλουμε στα δωμάτιά τους. Ο Γιάννης λοιπόν θέλει να πάει από το Γιώργο να πάρει ένα στυλό για να γράψει στο ημερολόγιο του. Τον σταματάει ο κ Καλλαράς και αφού εξηγεί΄γιατί πρέπει να πάρει το στυλό (θα τα έχει ξεχάσει μέχρι αύριο!!!). πάει και χάνεται τρεις ώρες. Έρχεται ο συγκάτοικος και δεν είχε κλειδιά να μπει και περίμενε απ’ έξω. Κάποια στιγμή έρχεται κατά τις 1.30 – 2.00 άνετος και αντιμετωπίζει έναν Καλλαρά εκτός εαυτού. Όσοι έχουν γνωρίσει τον κ Καλλαρά ξέρουν ότι Καλλαράς και εκτός εαυτού είναι ασύμβατες έννοιες.
Πρώτο πρωινό, πλησιάζει ο ρεσεψιονίστας και λέει στη κ Μητροπούλου ότι κάποιος πήρε τηλέφωνο από τη ρεσεψιόν και δεν πλήρωσε και δεν είναι σωστό αυτό που κάνει, και ότι δεν συμπεριφέρονται έτσι γιατί θα το πληρώσει ο ρεσεψιονίστας είναι ένας φτωχός εργαζόμενος και άλλα τέτοια..και και και και .(καταλαβαίνετε ότι είμαστε σε προ κινητών εποχή). Παίρνει τον αριθμό βρίσκουμε ποιος πήρε, ο οποίος φυσικά είχε πληρώσει και είχε και την απόδειξη. Του το δείχνουμε μας λέει ένα ξερό συγγνώμη και κλείνει εκεί. Εμείς ρίχνουμε το σύνθημα. Πάντα αποδείξεις σε ότι κάνετε. Το επόμενο πρωί ξανά τα ίδια με τα ίδια λόγια και και και … Παίρνει τον αριθμό, βρίσκουμε ποιος τηλεφώνησε, φυσικά είχε πληρώσει και είχε και απόδειξη και η κ Μητροπούλου παίρνει την απόδειξη πάει στη ρεσεψιόν και κάνει την παρακάτω δήλωση με τρόπο που δεν σήκωνε αντιρρήσεις : Την επόμενη φορά που θα κατηγορήσεις τα παιδιά μας κοίταξε να έχεις δίκιο γιατί θα σου κάνε τέτοια μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που δεν θα ξέρεις που θα κρυφτείς. Όσοι θυμούνται τη κ Μητροπούλου μπορούν να καταλάβουν.
Είμαστε στα Χανιά. Ξέρουμε ότι δύο παιδιά έχουν γενέθλια. Το παίρνω πάνω μου – καθότι Χανιώτης και έπαιζα εντός έδρας, και κανονίζω να παραγγείλω τούρτες, να κλείσω το καφέ του Κήπου των Χανίων, να φροντίσω οι τούρτες να είναι στην ώρα τους στον Κήπο, για να γίνει το χάπενινγκ. Εκείνη την μέρα πρέπει να έγραψα πολλά χιλιόμετρα πάνω κάτω κήπο – λιμάνι 3-4 φορές. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσες φορές. Κατά τις 5.00 φτάσαμε στο κήπο, και έγινε όλο το χάπενινγκ.
Και πάμε στο προτελευταίο πρωινό. Ένα δωμάτιο αργεί. Είναι τρία αγόρια. Όλοι είμαστε στο πούλμαν αλλά δεν μπορούμε να φύγουμε. Πάει ο κ Καλλαράς και τους βλέπει να κοιμούνται. Τους ξεσηκώνει άρον άρον και τους λέει ότι δεν έχει βραδινή έξοδο για τιμωρία… Μετά στο λεωφορείο μου λέει : Δεν είναι σωστό. Σήμερα είναι η τελευταία βραδιά και θα πρέπει να βγούνε όλοι μαζί να διασκεδάσουν. Λοιπόν εγώ θα κάνω ότι δεν είμαι καλά, και θα μείνω πίσω. Αλλιώς αν έρθω θα πρέπει να μην έρθουν τα παιδιά.Θα κάτσω στο ξενοδοχείο και θα σας περιμένω να γυρίσετε.
Και πολλά άλλα έχω να θυμηθώ από εκείνη την εκδρομή…
Τους γερμανικούς χορούς στην ταβέρνα, τον χορό στο ελαιοτριβείο ή κάπως έτσι που λεγόταν η ντισκοτέκ – τότε – τη βόλτα στο λιμάνι του Ηρακλείου, που μάλλον είχαμε χαθεί, τα παζάρια στην Ελούντα για το μέχρι πότε θα κάτσουμε το βράδυ, την αναμονή το τελευταίο βράδυ στο αεροδρόμιο όταν το αεροπλάνο είχε καθυστέρηση κοντά 2 ώρες. Και πάρα πολλά ακόμα. Και τις φωτογραφίες θα τις βρω σε κάποια φάση. Πάντα έτσι γίνεται. Ελπίζω πριν κλείσει η εορταστική περίοδος για τα σαραντάχρονα.
Κάθε ταξίδι είναι μοναδικό, και αφήνει μοναδικές αναμνήσεις, Πολύ περισσότερο αυτό που ήταν το πρώτο
Από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της Σχολής, βγήκε το χρονικό της. Μια καταγραφή της σχολικής χρονιάς, ένα βιβλίο, με έργα των παιδιών, κείμενα και φυσικά φωτογραφίες…
Η φωτογραφία πάντα ήταν μεγάλη αγάπη. Και έπρεπε να την διαδώσουμε. Έτσι από τη πρώτη χρονιά δημιουργήθηκε η πρώτη φωτογραφική ομάδα της Σχολής. Παιδιά από όλο το Λύκειο, ο Αντώνης, η Ρεγγίνα, η Ινώ, η Αναστασία, ο Κωνσταντίνος, η Χρυσούλα, η Αγγελική, ο Νίκος…και εγώ,κρεμάσαμε τις μηχανές στο λαιμό μας και ξαμολυθήκαμε.
Πήγαμε στο Μοναστηράκι, στην Αρχαία Αγορά,
Παίξαμε με το φως και τα αγάλματα… και μάλλον περάσαμε καλά…
Ήταν 30 Ιανουαρίου του 1991. Ναι των Τριών Ιεραρχών.
Λεύκωμα. Εκείνα τα χρόνια το λεύκωμα ήταν ο τρόπος επικοινωνίας. Η χαρά μας ήταν να βρούμε ένα παρατσούκλι μόνο δικό μας, πρωτότυπο, μοναδικό, να μας θυμίζει όπου και αν το βλέπει κανείς. Και μετά οι ερωτήσεις. Απλές και αθώες ή ίσως όχι τόσο απλές και όχι τόσο αθώες. Το ερωτήματα όλα τα σοβαρά προβλήματα της ζωής. Οι απαντήσεις, διάφορες,σοβαρές, άσχετες, τουλάχιστον έτσι φαίνονταν. Και πάμε στο μετά…Μετά το λεύκωμα κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι, διαβάζαμε όσα είχαν γράψει ο καθένας, αλλά εμείς ξέραμε. Και τι γράφτηκε και για ποιον γράφτηκε.
Αυτό το τελευταίο ήταν το καλύτερο και εκεί γίνονταν πολλές συζητήσεις.
Κάπως – δεν ξέρω πως – από κάποιον – πάλι δεν θυμάμαι ποιον έπεσε στα χέρια μου ένα λεύκωμα από την εποχή του δημοτικού. Σκαναρίστηκε προσεκτικά και έγινε ψηφιακό. Εδώ θα ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες αλλά πολύ περισσότερες στο φατσοβιβλίο.
Η πρώτη σελίδα… Τα σοβαρά ερωτήματα…Τα δύσκολα και επικίνδυνα ερωτήματα. Εδώ δημιουργούνται ή καταστρέφονται φιλίες 🙂 και άλλες ερωτήσεις…
Εγκαινιάζουμε μια νέα σειρά εγγραφών. Τη σειρά “πάμε για τα σαράντα : ” Στη σειρά αυτή θα γίνεται αναφορά σε κάποιο θέμα παλιό- συνήθως πολύ παλιό που αφορά τα πρώτα χρόνια της σχολής αλλά και νεώτερο. Μπορεί να είναι και ομάδα θεμάτων.
Ξεκινάμε τη σειρά με το θέατρο. Μεγάλη αγάπη της Σχολής που εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Παρακολούθηση επιλεγμένων θεατρικών παραστάσεων, προσκλήσεις σε ηθοποιούς και σκηνοθέτες θεάτρου και φυσικά στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις.
Η πρώτη μαθητική θεατρική παράσταση της Σχολής ήταν “Το Φιόρο του Λεβάντε” του Γρηγόρη Ξενόπουλου.
Ακολουθεί η διανομή των ρόλων “δια χειρός” Βάσως Χριστοπούλου
Η Βάσω Χριστοπούλου, έκανε τον συντονισμό όπως έλεγε, γιατί δεν ήθελε να φανεί ότι έκανε όλη τη σκηνοθεσία και όλη την οργανωτική δουλειά.
Τα σκηνικά έφτιαξε ο Γιώργος Μανώλης με την Θέμιδα Φούλια. Ο Γιώργος με μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική δυστυχώς έφυγε νωρίς.
Το έργο : Το Φιόρο του Λεβάντε του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Ήμουν και εγώ εκεί και κάλυψα φωτογραφικά την εκδήλωση.
Η παράσταση έγινε στην αίθουσα 150 με πολύ λίγο κόσμο
Αυτό όμως δεν μας πτόησε και συνεχίσαμε τις προσπάθειες και το θέατρο μπήκε για τα καλά στη ζωή της Σχολής. (Θα ακολουθήσουν και άλλες εγγραφές για το θέατρο).
Η κλασσική αναμνηστική όλων των συντελεστών της παράστασης.
Ο Αίμονας, η Ειρήνη, η Εύα, από όσο γνωρίζω, ακολούθησαν καλλιτεχνική πορεία.
Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της. Χθες Παρασκευή τελευταία μέρα σχολείου ήρθε η Γ Λυκείου για να πάρει τα δελτία της.
Μια περίεργη, πρωτόγνωρη εικόνα. Δεν έχουμε συνηθίσει έτσι. Η τελευταία μέρα στο σχολείο έχει μια μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση. Μαζευόμαστε παρέες, οι καθηγητές τους είναι κοντά στα παιδιά, έρχονται ρωτάνε, απαντάμε, γέλια, συγκίνηση…Δεν θέλουν να φύγουν στη λήξη της ενημέρωσης… σχεδόν τους διώχνουμε. Άλλη μια φορά θυμάμαι στα τριάντα χρόνια στο σχολείο να βγω και να τους “διώξω” για να μη μαζεύονται πολλοί μαζί. Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια πριν ήταν. Έτσι και χθες μετά την λήξη, το να τρέξουν στους συναδέλφους ήταν κάτι αυθόρμητο, και λογικό. Να σχηματίσουν παρέες και ομάδες μεταξύ τους για να τα πούνε ήταν το πιο λογικό μετά από τόσα χρόνια συνύπαρξης στο χώρο. Μόλις δόθηκε η λήξη η εικόνα άλλαξε. Δεν ξέρω πως τους φάνηκε όταν τους έβαλα τις φωνές να απομακρυνθούν και να κρατάνε τις αποστάσεις. Εμένα πάντως δεν μου άρεσε καθόλου αλλά έπρεπε να γίνει
Οι μαθητές τελειώνουν τον κύκλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο τίτλος του μαθητή, απομακρύνεται από αυτούς και η τίτλος του φοιτητή, αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.
Μοιράσαμε τα δελτία και τους είπαμε τα απαραίτητα για το ξεκίνημα…
Τι να προσέξουν, πως θα γίνουν οι εξετάσεις, τους χρόνους, τα απαραίτητα που πρέπει να έχουν μαζί τους και όλα εκείνα που πρέπει να ξέρουν για την πρώτη μέρα στις εξετάσεις σε περίοδο “κορωνοϊού”.
Είναι περίεργο πάντως… η 29η σειρά αποφοίτων που φεύγει από το σχολείο. Φέτος κλείνω 30 χρόνια που είμαι στο σχολείο και φέτος ο κορωνοϊός δεν μας άφησε να μπορέσουμε να μιλήσουμε όπως έχουμε συνηθίσει με τους μαθητές μας. Ήταν αλλιώς.
Κάπως έτσι περίεργα ολοκληρώθηκε και η φετινή χρονιά.
Σε όλα τα παιδιά μας αλλά και σε όλα τα παιδιά που ξεκινάνε τη Δευτέρα τις Πανελλαδικές, να ευχηθούμε καλή επιτυχία, και αυτές οι εξετάσεις να αποτελέσουν το ξεκίνημα για ένα καινούργιο ταξίδι στη γνώση και τη ζωή.
Ήταν 9 Μαρτίου όταν μας ειδοποίησαν ότι είμαστε στη δεύτερη φουρνιά σχολείων που κλείνουμε “λόγω επαφής”. Μόλις είχαμε γυρίσει από τις μικρές διακοπές και ακόμα δεν είχαμε προλάβει να μπούμε σε μια σειρά.
Αμέσως από τη Δευτέρα κιόλας ξεκίνησε η ασύγχρονη εκπαίδευση. Μέχρι το μεσημέρι είχαν μπει στη πλατφόρμα τα κατάλληλα “modules”για να μπορέσουν να δεχτούν τις επιπλέον εργασίες λόγω κορωνοϊού. Οι εργασίες έφευγαν με καταληκτική ημερομηνία και περιμέναμε την επιστροφή τους. Αυτή άρχισε να πραγματοποιείται μετά την πρώτη εβδομάδα. Με το που έκλεισε ο κύκλος των μαθημάτων.
Η ροή επιστροφής ήταν καταπληκτική και οι συνάδελφοι περνούσαν δεκάδες ώρες μπροστά στον υπολογιστή τους να παραλαμβάνουν, να σχολιάζουν και να διορθώνουν εργασίες. Άρχισαν να δημιουργούνται ανάγκες για εκτυπωτές, για προγράμματα ψηφιακής επεξεργασίας και άλλα τέτοια “πρωτάκουστα”.
Παράλληλα μπαίνει στη πλατφόρμα πρόγραμμα τηλεδιάσκεψης. Ζητάμε κλείδωμα καμερών και μικροφώνων και έλεγχο στον καθηγητή των παραπάνω. Επίσης μεταφέρονται όλα τα τμήματα στον αντίστοιχο καθηγητή, ώστε “με ένα κουμπί” να μπορεί να καλέσει όλη την τάξη του. Έλα όμως που οι συνάδελφοι δεν ήξεραν ούτε το πρόγραμμα ούτε φυσικά πως λειτουργεί.
Όλη την εβδομάδα οι καθηγητές στο σπίτι τους και οι διευθυντές στο σχολείο, να επικοινωνούν, να δίνουν αναφορές, να έρχονται οι εγκύκλιοι η μία μετά την άλλη με ζητούμενα που πρέπει να δοθούν την επόμενη ή και αυθημερόν. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε τη σύγχρονη διδασκαλία. Τελικά έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του προγράμματος τηλεδιάσκεψης.
Κυριακή 22 Μαρτίου έρχεται η καραντίνα. Καμία μετακίνηση
Τη Δευτέρα 23 Μαρτίου κανονίζουμε διπλή επιμόρφωση στο πρόγραμμα με τηλεδιάσκεψη για όλους τους συναδέλφους μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα. ΟΚ τα βασικά τα μάθαμε (;) αλλά κανείς δεν ήταν έτοιμος να μπει στη τάξη. Εκεί άρχισε η αλληλοβοήθεια. Οι κονσερτασιόν ( ομάδες ειδικοτήτων που σκοπό έχουν το συντονισμό της ύλης ) πήραν τη σκυτάλη. Κάθε μέρα 2-3 ώρες με συζητήσεις του τύπου : Κοιτάξτε τι έκανα… Α!!! Μπράβο πως το έκανες;;; Να σας δείξω….. Πως θα κάνω αυτό…. και άλλα τέτοια. Ενθουσιασμός θετική διάθεση και πολλές ώρες. 26 και 27 Μαρτίου γίνανε οριζόντια μαθήματα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου σε όλα σχεδόν τα μαθήματα. Συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι καθηγητές και έτσι είχαν μια εικόνα
Την Παρασκευή 27 Μαρτίου έγινε μια μαραθώνια συνεδρίαση σε τηλεδιάσκεψη και αποφασίσαμε πως θα δουλέψουμε. Και την Δευτέρα ξεκινήσαμε.
Οριζόντιο τετράωρο τουλάχιστον σε όλα τα τμήματα σε όλες τις τάξεις από όλους τους καθηγητές. Παράλληλα διατηρήθηκε η ασύγχρονη διαδικασία με εργασίες στους μαθητές που έπρεπε να επιστρέψουν σε προκαθορισμένο χρόνο. Η συμμετοχή στα σύγχρονα μαθήματα πάνω από 90% (ένας ή δύο μαθητές να έλειπαν από κάθε τμήμα και πάντα δικαιολογημένα). Και έτσι φτάσαμε στο Πάσχα… και κάναμε και από την Τετάρτη του Πάσχα και μετά μαθήματα. Και συνεχίσαμε για δεκαπέντε μέρες ακόμα και φτάσαμε στο “άνοιγμα” για την Γ Λυκείου.
Αρχίζουν οι προετοιμασίες.
Αραίωμα στις θέσεις : Δεκατέσσερα μονά θρανία με απόσταση 1,5 μ από οποιοδήποτε διπλανό. Μονοδρόμηση στις σκάλες. Ορισμός χώρου στην αυλή. Περιορισμός στις τουαλέτες. Μείωση μετακινήσεων. Αλλαγή προγράμματος για να έρχονται. Και φυσικά απολύμανση.
Και ξεκινήσαμε.
Σχεδόν απαρτία στην προσέλευση. Πολύ χαρήκαμε που βρεθήκαμε και ξαναείδαμε τους μαθητές μας στην τάξη. Ταυτόχρονα συνεχίσαμε όλα τα σύγχρονα μαθήματα με τις υπόλοιπες τάξεις. Δεν χάθηκε καμία ώρα από τα σύγχρονα μαθήματα με τους ¨”μικρούς”. Αλλά δεν σταματήσαμε εκεί.
Από την Δευτέρα αρχίσαμε να δουλεύουμε στην υποδοχή των υπολοίπων τάξεων. Εκτός από τα προηγούμενα έχουμε και αλλαγές στο πρόγραμμα. Αρχικά αλλαγή στα διαλείμματα, ώστε να μην συνωστίζονται οι μαθητές. Το γυμνάσιο και το Λύκειο Ελληνικό και Γαλλικό είναι περίπου 900 παιδιά άρα θα είναι 450 παιδιά κάθε μέρα. Δεν φτάνει μόνο αυτό. Εντοπίσαμε τα αδέλφια, για να έρχονται μαζί, στο γυμνάσιο ή / και στο λύκειο. Αλλάξαμε τις αίθουσες για να μην μετακινούνται ή πιο σωστά για να μετακινούνται όσο γίνεται λιγότερο. Οι καθηγητές συνοδεύουν τους μαθητές στους χώρους των διαλειμμάτων φροντίζοντας να μην έρχονται κοντά.
Και φτάσαμε στην υποδοχή των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου και όλα ήταν έτοιμα.
Σημάδια στο πεζοδρόμιο για το που πρέπει να στεκονται οι μαθητές και να περιμένουν. Τρεις ανεξάρτητες διαδρομές εισόδου όπου ο κάθε μαθητές απολυμαίνεται με τζελ κάτω από το βλέμμα του νοσηλευτή. Ταυτόχρονα εκπαιδεύεται για τον σωστό τρόπο χρήσης του τζελ. Σε όλη τη διάρκεια φοράνε τη μάσκα τους. Μπαίνοντας υπάρχει αντίστοιχη σήμανση αν πρέπει να περιμένουν. Για να μη ξεχνιόμαστε και καθήσουμε δίπλα δίπλα. Οι μονοδρομημένες σκάλες. Αλλά και για να ξέρεις από που θα πας για να ανέβεις ή να κατέβεις. Ενημερωτικές αφίσες σε όλο το σχολείο.Ενδεικτική εικ΄όνα τάξης. Στη ταράτσα, τα τραπεζάκια είναι για μοναχικούς τύπους. Υπάρχει επισήμανση σε κάθε χώρο ποια τάξη κάνει διάλειμμα εκεί.
Οι φωτογραφίες από την απολύμανση είναι από την κ Νίκη Κεφαλά ενώ οι υπόλοιπες είναι από την κ Μελίσσα Βασιλάκη και το επίσημο site του σχολείου.
Σήμερα είχαμε περίπου 70 % προσέλευση με σχεδόν το σύνολο των απόντων να είναι δικαιολογημένα απόντες με βάση τον νόμο.
Οι απόντες μαθητές υποστηρίζονται από ασύγχρονη διδασκαλία.
Έχουμε δρόμο ακόμα, όμως κάθε μέρα που περνάει κάνουμε τον απολογισμό μας και πάμε ένα βήμα παρακάτω. Με προσεκτικά βήματα και ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες. Προχωράμε….
Τηρώντας την οδηγία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, το LFHED, αναγκάζεται να κλείσει τις πόρτες του μέχρι τις 22 Μαρτίου. Αυτό το υγειονομικό μέτρο που αφορά 34 σχολεία στοχεύει στο να κρατήσει τη σχολική κοινότητα μακριά για μια επαρκή περίοδο που αντιστοιχεί στον χρόνο επώασης του Covid-19. Η απόφαση αυτή λήφθηκε σε συνεννόηση με την Γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα μαθήματα και σχολικές εργασίες θα σταλούν σε μαθητές οι οποίοι θα πρέπει να ελέγχουν τακτικά τον λογαριασμό τους στο Pronote / Classter. θα εξασφαλιστεί συνεπώς η συνέχεια των προγραμμάτων. Το LFHED παραμένει σε επαφή με την Γαλλική Πρεσβεία και τις τοπικές αρχές και θα σας ενημερώσει σχετικά με τους όρους επαναφοράς των μαθημάτων στην σχολή.
