Λεύκωμα. Εκείνα τα χρόνια το λεύκωμα ήταν ο τρόπος επικοινωνίας. Η χαρά μας ήταν να βρούμε ένα παρατσούκλι μόνο δικό μας, πρωτότυπο, μοναδικό, να μας θυμίζει όπου και αν το βλέπει κανείς. Και μετά οι ερωτήσεις. Απλές και αθώες ή ίσως όχι τόσο απλές και όχι τόσο αθώες. Το ερωτήματα όλα τα σοβαρά προβλήματα της ζωής. Οι απαντήσεις, διάφορες,σοβαρές, άσχετες, τουλάχιστον έτσι φαίνονταν. Και πάμε στο μετά…Μετά το λεύκωμα κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι, διαβάζαμε όσα είχαν γράψει ο καθένας, αλλά εμείς ξέραμε. Και τι γράφτηκε και για ποιον γράφτηκε.
Αυτό το τελευταίο ήταν το καλύτερο και εκεί γίνονταν πολλές συζητήσεις.
Κάπως – δεν ξέρω πως – από κάποιον – πάλι δεν θυμάμαι ποιον έπεσε στα χέρια μου ένα λεύκωμα από την εποχή του δημοτικού. Σκαναρίστηκε προσεκτικά και έγινε ψηφιακό. Εδώ θα ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες αλλά πολύ περισσότερες στο φατσοβιβλίο.
Εγκαινιάζουμε μια νέα σειρά εγγραφών. Τη σειρά “πάμε για τα σαράντα : ” Στη σειρά αυτή θα γίνεται αναφορά σε κάποιο θέμα παλιό- συνήθως πολύ παλιό που αφορά τα πρώτα χρόνια της σχολής αλλά και νεώτερο. Μπορεί να είναι και ομάδα θεμάτων.
Ξεκινάμε τη σειρά με το θέατρο. Μεγάλη αγάπη της Σχολής που εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Παρακολούθηση επιλεγμένων θεατρικών παραστάσεων, προσκλήσεις σε ηθοποιούς και σκηνοθέτες θεάτρου και φυσικά στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις.
Η πρώτη μαθητική θεατρική παράσταση της Σχολής ήταν “Το Φιόρο του Λεβάντε” του Γρηγόρη Ξενόπουλου.
Ακολουθεί η διανομή των ρόλων “δια χειρός” Βάσως Χριστοπούλου
Η Βάσω Χριστοπούλου, έκανε τον συντονισμό όπως έλεγε, γιατί δεν ήθελε να φανεί ότι έκανε όλη τη σκηνοθεσία και όλη την οργανωτική δουλειά.
Τα σκηνικά έφτιαξε ο Γιώργος Μανώλης με την Θέμιδα Φούλια. Ο Γιώργος με μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική δυστυχώς έφυγε νωρίς.
Το έργο : Το Φιόρο του Λεβάντε του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Ήμουν και εγώ εκεί και κάλυψα φωτογραφικά την εκδήλωση.
Η παράσταση έγινε στην αίθουσα 150 με πολύ λίγο κόσμο
Αυτό όμως δεν μας πτόησε και συνεχίσαμε τις προσπάθειες και το θέατρο μπήκε για τα καλά στη ζωή της Σχολής. (Θα ακολουθήσουν και άλλες εγγραφές για το θέατρο).
Η κλασσική αναμνηστική όλων των συντελεστών της παράστασης.
Ο Αίμονας, η Ειρήνη, η Εύα, από όσο γνωρίζω, ακολούθησαν καλλιτεχνική πορεία.
Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της. Χθες Παρασκευή τελευταία μέρα σχολείου ήρθε η Γ Λυκείου για να πάρει τα δελτία της.
Μια περίεργη, πρωτόγνωρη εικόνα. Δεν έχουμε συνηθίσει έτσι. Η τελευταία μέρα στο σχολείο έχει μια μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση. Μαζευόμαστε παρέες, οι καθηγητές τους είναι κοντά στα παιδιά, έρχονται ρωτάνε, απαντάμε, γέλια, συγκίνηση…Δεν θέλουν να φύγουν στη λήξη της ενημέρωσης… σχεδόν τους διώχνουμε. Άλλη μια φορά θυμάμαι στα τριάντα χρόνια στο σχολείο να βγω και να τους “διώξω” για να μη μαζεύονται πολλοί μαζί. Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια πριν ήταν. Έτσι και χθες μετά την λήξη, το να τρέξουν στους συναδέλφους ήταν κάτι αυθόρμητο, και λογικό. Να σχηματίσουν παρέες και ομάδες μεταξύ τους για να τα πούνε ήταν το πιο λογικό μετά από τόσα χρόνια συνύπαρξης στο χώρο. Μόλις δόθηκε η λήξη η εικόνα άλλαξε. Δεν ξέρω πως τους φάνηκε όταν τους έβαλα τις φωνές να απομακρυνθούν και να κρατάνε τις αποστάσεις. Εμένα πάντως δεν μου άρεσε καθόλου αλλά έπρεπε να γίνει
Οι μαθητές τελειώνουν τον κύκλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο τίτλος του μαθητή, απομακρύνεται από αυτούς και η τίτλος του φοιτητή, αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.
Μοιράσαμε τα δελτία και τους είπαμε τα απαραίτητα για το ξεκίνημα…
Τι να προσέξουν, πως θα γίνουν οι εξετάσεις, τους χρόνους, τα απαραίτητα που πρέπει να έχουν μαζί τους και όλα εκείνα που πρέπει να ξέρουν για την πρώτη μέρα στις εξετάσεις σε περίοδο “κορωνοϊού”.
Είναι περίεργο πάντως… η 29η σειρά αποφοίτων που φεύγει από το σχολείο. Φέτος κλείνω 30 χρόνια που είμαι στο σχολείο και φέτος ο κορωνοϊός δεν μας άφησε να μπορέσουμε να μιλήσουμε όπως έχουμε συνηθίσει με τους μαθητές μας. Ήταν αλλιώς.
Κάπως έτσι περίεργα ολοκληρώθηκε και η φετινή χρονιά.
Σε όλα τα παιδιά μας αλλά και σε όλα τα παιδιά που ξεκινάνε τη Δευτέρα τις Πανελλαδικές, να ευχηθούμε καλή επιτυχία, και αυτές οι εξετάσεις να αποτελέσουν το ξεκίνημα για ένα καινούργιο ταξίδι στη γνώση και τη ζωή.
Ήταν 9 Μαρτίου όταν μας ειδοποίησαν ότι είμαστε στη δεύτερη φουρνιά σχολείων που κλείνουμε “λόγω επαφής”. Μόλις είχαμε γυρίσει από τις μικρές διακοπές και ακόμα δεν είχαμε προλάβει να μπούμε σε μια σειρά.
Αμέσως από τη Δευτέρα κιόλας ξεκίνησε η ασύγχρονη εκπαίδευση. Μέχρι το μεσημέρι είχαν μπει στη πλατφόρμα τα κατάλληλα “modules”για να μπορέσουν να δεχτούν τις επιπλέον εργασίες λόγω κορωνοϊού. Οι εργασίες έφευγαν με καταληκτική ημερομηνία και περιμέναμε την επιστροφή τους. Αυτή άρχισε να πραγματοποιείται μετά την πρώτη εβδομάδα. Με το που έκλεισε ο κύκλος των μαθημάτων.
Η ροή επιστροφής ήταν καταπληκτική και οι συνάδελφοι περνούσαν δεκάδες ώρες μπροστά στον υπολογιστή τους να παραλαμβάνουν, να σχολιάζουν και να διορθώνουν εργασίες. Άρχισαν να δημιουργούνται ανάγκες για εκτυπωτές, για προγράμματα ψηφιακής επεξεργασίας και άλλα τέτοια “πρωτάκουστα”.
Παράλληλα μπαίνει στη πλατφόρμα πρόγραμμα τηλεδιάσκεψης. Ζητάμε κλείδωμα καμερών και μικροφώνων και έλεγχο στον καθηγητή των παραπάνω. Επίσης μεταφέρονται όλα τα τμήματα στον αντίστοιχο καθηγητή, ώστε “με ένα κουμπί” να μπορεί να καλέσει όλη την τάξη του. Έλα όμως που οι συνάδελφοι δεν ήξεραν ούτε το πρόγραμμα ούτε φυσικά πως λειτουργεί.
Όλη την εβδομάδα οι καθηγητές στο σπίτι τους και οι διευθυντές στο σχολείο, να επικοινωνούν, να δίνουν αναφορές, να έρχονται οι εγκύκλιοι η μία μετά την άλλη με ζητούμενα που πρέπει να δοθούν την επόμενη ή και αυθημερόν. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε τη σύγχρονη διδασκαλία. Τελικά έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του προγράμματος τηλεδιάσκεψης.
Κυριακή 22 Μαρτίου έρχεται η καραντίνα. Καμία μετακίνηση
Τη Δευτέρα 23 Μαρτίου κανονίζουμε διπλή επιμόρφωση στο πρόγραμμα με τηλεδιάσκεψη για όλους τους συναδέλφους μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα. ΟΚ τα βασικά τα μάθαμε (;) αλλά κανείς δεν ήταν έτοιμος να μπει στη τάξη. Εκεί άρχισε η αλληλοβοήθεια. Οι κονσερτασιόν ( ομάδες ειδικοτήτων που σκοπό έχουν το συντονισμό της ύλης ) πήραν τη σκυτάλη. Κάθε μέρα 2-3 ώρες με συζητήσεις του τύπου : Κοιτάξτε τι έκανα… Α!!! Μπράβο πως το έκανες;;; Να σας δείξω….. Πως θα κάνω αυτό…. και άλλα τέτοια. Ενθουσιασμός θετική διάθεση και πολλές ώρες. 26 και 27 Μαρτίου γίνανε οριζόντια μαθήματα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου σε όλα σχεδόν τα μαθήματα. Συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι καθηγητές και έτσι είχαν μια εικόνα
Την Παρασκευή 27 Μαρτίου έγινε μια μαραθώνια συνεδρίαση σε τηλεδιάσκεψη και αποφασίσαμε πως θα δουλέψουμε. Και την Δευτέρα ξεκινήσαμε.
Οριζόντιο τετράωρο τουλάχιστον σε όλα τα τμήματα σε όλες τις τάξεις από όλους τους καθηγητές. Παράλληλα διατηρήθηκε η ασύγχρονη διαδικασία με εργασίες στους μαθητές που έπρεπε να επιστρέψουν σε προκαθορισμένο χρόνο. Η συμμετοχή στα σύγχρονα μαθήματα πάνω από 90% (ένας ή δύο μαθητές να έλειπαν από κάθε τμήμα και πάντα δικαιολογημένα). Και έτσι φτάσαμε στο Πάσχα… και κάναμε και από την Τετάρτη του Πάσχα και μετά μαθήματα. Και συνεχίσαμε για δεκαπέντε μέρες ακόμα και φτάσαμε στο “άνοιγμα” για την Γ Λυκείου.
Αρχίζουν οι προετοιμασίες.
Αραίωμα στις θέσεις : Δεκατέσσερα μονά θρανία με απόσταση 1,5 μ από οποιοδήποτε διπλανό. Μονοδρόμηση στις σκάλες. Ορισμός χώρου στην αυλή. Περιορισμός στις τουαλέτες. Μείωση μετακινήσεων. Αλλαγή προγράμματος για να έρχονται. Και φυσικά απολύμανση.
Και ξεκινήσαμε.
Σχεδόν απαρτία στην προσέλευση. Πολύ χαρήκαμε που βρεθήκαμε και ξαναείδαμε τους μαθητές μας στην τάξη. Ταυτόχρονα συνεχίσαμε όλα τα σύγχρονα μαθήματα με τις υπόλοιπες τάξεις. Δεν χάθηκε καμία ώρα από τα σύγχρονα μαθήματα με τους ¨”μικρούς”. Αλλά δεν σταματήσαμε εκεί.
Από την Δευτέρα αρχίσαμε να δουλεύουμε στην υποδοχή των υπολοίπων τάξεων. Εκτός από τα προηγούμενα έχουμε και αλλαγές στο πρόγραμμα. Αρχικά αλλαγή στα διαλείμματα, ώστε να μην συνωστίζονται οι μαθητές. Το γυμνάσιο και το Λύκειο Ελληνικό και Γαλλικό είναι περίπου 900 παιδιά άρα θα είναι 450 παιδιά κάθε μέρα. Δεν φτάνει μόνο αυτό. Εντοπίσαμε τα αδέλφια, για να έρχονται μαζί, στο γυμνάσιο ή / και στο λύκειο. Αλλάξαμε τις αίθουσες για να μην μετακινούνται ή πιο σωστά για να μετακινούνται όσο γίνεται λιγότερο. Οι καθηγητές συνοδεύουν τους μαθητές στους χώρους των διαλειμμάτων φροντίζοντας να μην έρχονται κοντά.
Και φτάσαμε στην υποδοχή των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου και όλα ήταν έτοιμα.
Οι φωτογραφίες από την απολύμανση είναι από την κ Νίκη Κεφαλά ενώ οι υπόλοιπες είναι από την κ Μελίσσα Βασιλάκη και το επίσημο site του σχολείου.
Σήμερα είχαμε περίπου 70 % προσέλευση με σχεδόν το σύνολο των απόντων να είναι δικαιολογημένα απόντες με βάση τον νόμο.
Οι απόντες μαθητές υποστηρίζονται από ασύγχρονη διδασκαλία.
Έχουμε δρόμο ακόμα, όμως κάθε μέρα που περνάει κάνουμε τον απολογισμό μας και πάμε ένα βήμα παρακάτω. Με προσεκτικά βήματα και ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες. Προχωράμε….
Τηρώντας την οδηγία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, το LFHED, αναγκάζεται να κλείσει τις πόρτες του μέχρι τις 22 Μαρτίου. Αυτό το υγειονομικό μέτρο που αφορά 34 σχολεία στοχεύει στο να κρατήσει τη σχολική κοινότητα μακριά για μια επαρκή περίοδο που αντιστοιχεί στον χρόνο επώασης του Covid-19. Η απόφαση αυτή λήφθηκε σε συνεννόηση με την Γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα μαθήματα και σχολικές εργασίες θα σταλούν σε μαθητές οι οποίοι θα πρέπει να ελέγχουν τακτικά τον λογαριασμό τους στο Pronote / Classter. θα εξασφαλιστεί συνεπώς η συνέχεια των προγραμμάτων. Το LFHED παραμένει σε επαφή με την Γαλλική Πρεσβεία και τις τοπικές αρχές και θα σας ενημερώσει σχετικά με τους όρους επαναφοράς των μαθημάτων στην σχολή.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος την Κυριακή που μας έρχεται θα γίνει ο ετήσιος μεγάλος Αγώνας δρόμου της Ελληνογαλλικής Σχολής Ευγένιος Ντελακρουά. Πληροφορίες και συνδέσμους για εγγραφή μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί.
Ελάτε στο ετήσιο ραντεβού μας λοιπόν να τρέξετε στα 4800, 9000 ή και στα 800 μέτρα.Θα είμαστε εκεί και θα σας περιμένουμε. Και ας μην τρέξετε δεν πειράζει. Ελάτε να χειροκροτήσουμε αυτούς που θα τρέξουν.Κυριακή 8 Μαρτίου στις 9.00 το πρωί στον Αη – Γιάννη τον Κυνηγό στην Αγία Παρασκευή.
Τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου επισκεφτήκαμε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με μαθητές Β και Γ Λυκείου. Σκοπός ήταν να ενημερωθούν οι μαθητές για το συγκεκριμένο ίδρυμα και τις σχολές του.
Μετά από μια αρχική ενημέρωση που έγινε στην αίθουσα Πολυμέσων, και αναπτύχθηκαν όλες οι σχολές του Πολυτεχνείου και οι δυνατότητές τους, μετά ξεκινήσαμε για την ξενάγηση στα εργαστήρια.
Τα εργαστήρια που επισκεφτήκαμε ήταν από την Σχολή των Ναυπηγών, στο εργαστήριο των μηχανών. Αρχικά είδαμε έναν ατμοστρόβιλο που χρησιμοποιήθηκε σε καράβια.
Στη συνέχεια είδαμε έναν από τους δύο αρχικούς κινητήρες του CHRISTINA (του Αριστοτέλη Ωνάση, πριν την μετασκευή στη γνωστή θαλαμηγό). Όπου μας εξήγησαν τον τρόπο λειτουργίας μια και ανήκει στους τελευταίους ατμοκινητήρες πλοίων.
Ακολούθησε η επίσκεψη στους πιο σύγχρονους Diesel κινητήρες και τον τρόπο λειτουργίας τους όπως και υβριδικούς κινητήρες (συνδυασμό κινητήρα Diesel και ηλεκτρικού κινητήρα), και τα οφέλη από αυτόν τον συνδυασμό.
Στη συνέχεια μας εξήγησαν τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φίλτρα και καταλύτες στην εξαγωγή των καυσαερίων, προκειμένου να έχουμε την ελάχιστη επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τα καυσαέρια.
Η ξενάγηση έκλεισε με την επίσκεψη στους Αγρονόμους Τοπογράφους Μηχανικούς.
Εκεί στο μεγάλο αμφιθέατρο ενημερωθήκαμε από τους καθηγητές της Σχολής για τις δυνατότητες της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ενημέρωση κυρίως για τις επιπλέον εφαρμογές της Σχολής.
Έτσι για άλλη μια φορά, φιλοξενηθήκαμε στο Πολυτεχνείο και χάρη στους καθηγητές του, τους οποίους και ευχαριστούμε, μπορέσαμε να ενημερωθούμε για τις Σχολές του και να επισκεφτούμε τα εργαστήριά του.
Η Λόλα Γιαννοπούλου απόφοιτος της Σχολής μας, ασχολείται πολλά χρόνια με την μουσική και δουλειές της έχουμε δει και ακούσει πολλές φορές ξεκινώντας από τις σχολικές μας εκδηλώσεις.
Ο Παναγιώτης Παρασκευαΐδης ή Γιώτης όπως λέγεται πλέον, και αυτός απόφοιτος της Σχολής μας, από τα μαθητικά του χρόνια με την κιθάρα του έδινε το παρόν στις σχολικές γιορτές και τις εκδηλώσεις της Σχολής μας.
Πέρασε πολύς καιρός από τις σχολικές γιορτές και οι δύο παλιοί μας μαθητές ακολούθησαν την καρδιά τους στη μουσική σκηνή και φτάσανε οι δρόμοι τους να συναντηθούν και να συνεργαστούν.
Αν θέλετε να τους καμαρώσετε και τους δύο μαζί και φυσικά να τους δώσετε χαιρετίσματα μας περιμένουν στη Σφίγγα στις 10 Μαρτίου.
Στον σύνδεσμο που ακολουθεί είναι οι πληροφορίες της εκδήλωσης.
Ο Αντώνης Πέππας, απόφοιτος της σχολής μας, πολιτικός μηχανικός, δίνει τη λύση σε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Όταν θέλουμε να κάνουμε ένα αιολικό πάρκο στη θάλασσα, είναι ασφαλές για τις τοπικές καιρικές συνθήκες, ή θα το πάρουν ο αέρας και τα κύματα, προκαλώντας τεράστια ζημιά σε αυτόν που θέλει να κάνει το πάρκο.
Οι δυνατές λύσεις είναι μια σταθερή κατασκευή μεγάλου κόστους που θα παρακολουθεί τον καιρό με μεγάλο κόστος αλλά μεγάλη ακρίβεια μετρήσεων και μια πλωτή πλατφόρμα με μικρότερο κόστος και δυνατότητα μεταφοράς, αλλά μικρότερη ακρίβεια στις μετρήσεις.
Ο Αντώνης προτείνει μια πλωτή δεξαμενή με σύστημα σταθεροποίησης,ικανό να δίνει μετρήσεις μεγάλης ακρίβειας και ταυτόχρονα, με μικρότερο κόστος και δυνατότητα μετακίνησης σε νέα τοποθεσία εφόσον χρειαστεί.
Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στον σύνδεσμο που ακολουθεί :
Στο Γαλλικό Ινστιτούτο, την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου του 2020, μαθητές της Α και Β Λυκείου παρουσίασαν τις ομιλίες τους πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι μαθητές του Ελληνικού και του Γαλλικού τομέα, παρουσίασαν της απόψεις τους στα Γαλλικά, σε θέματα που αναφέρονταν στη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την ενδοοικογενειακή βία, τον κοινωνικό ρατσισμό… Θέματα πολύ σημαντικά παρουσιάστηκαν με πάθος και καθαρό λόγο. Παρόντες ήταν πολλοί γονείς και φίλοι των παιδιών, μέλη της διευθυντικής ομάδας της Σχολής.
Στον σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε εκτενές άρθρο και μεγάλο αριθμό φωτογραφιών.