Η Έλλη Καραδήμου απόφοιτος της Σχολής μας, Γράφει την δική της πορεία στον χορό.
Αντιγράφω από το βιογραφικό της
Η Έλλη Καραδήμου είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και της Δραματικής Σχολής του Κώστα Καζάκου, έχει δε διδαχτεί γαλλικά, αγγλικά και ισπανικά.
΄Εχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση. Έχει μελετήσει χορό, σκηνική παρουσία και κίνηση (κλασικό μπαλέτο, σύγχρονο χορό και λάτιν χορούς), έχει δε παρακολουθήσει εντατικά μαθήματα χορού στο Broadway Dance Center, στη σχολή της Martha Graham και στο Peridance Center. Συμμετείχε στο Summer Intensive Course που διοργάνωσε το Siti Theater Company και στο Skidmore College με αντικείμενο μελέτης τις μεθόδους Viewspoints και Suzuki (έναν ριζοσπαστικό τρόπο χρήσης και έκφρασης του σώματος και του λόγου. Η γνωριμία της με το αργεντίνικο τάνγκο στάθηκε σταθμός στην καριέρα της καθώς αφοσιώθηκε σ΄αυτό, σπουδάζοντάς το στη γενέτειρά του, το Μπουένος Αίρες με τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους. (Όλο το βιογραφικό της μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ )
Η Έλλη μας προσκαλεί να την δούμε “εν δράσει”.
Λοιπόν τι λέτε; Νομίζω είναι μια καλή πρόταση για το Σάββατο βράδυ. Σίγουρα διαφορετική. Με πολύ μουσική και χορό. Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε “κερκίδα” για την Έλλη. Όχι ότι το έχει ανάγκη αλλά περισσότερο για να βρεθούμε.
Είναι 2023 και οι απόφοιτοί μας χορεύουν…και όπως λέει η ίδια…θα χορεύω tango μέχρι να μην μπορώ πια να είμαι πια όρθια
Τέλειωσε η φετινή χρονιά. Μια χρονιά περίεργη, πρωτόγνωρη, δύσκολη, με αποφάσεις σε θέματα που αγνοούσαμε ότι υπάρχουν, με καραντίνα, με περιορισμούς στη κίνηση, με διαδικτυακά μαθήματα, με διαδικτυακές συνεδριάσεις… Πολλά καινούργια πράγματα.
Όταν έκλεισαν τα σχολεία, ξαφνικά το σχολείο “άδειασε”. Υπήρχε μια εκκωφαντική ησυχία στο χώρο. Εμείς – οι διευθυντές – έπρεπε να είμαστε στο σχολείο. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Εμείς δεν κινδυνεύαμε ή ήμασταν αναλώσιμοι. Κάθε μέρα η ίδια περίεργη αίσθηση… του τεράστιου άδειου χώρου. Χωρίς τους 2000 μαθητές, τους 150 καθηγητές, όλους τους ανθρώπους που είναι το σχολείο και ησυχία…πολλή ησυχία αλλά και πολύ ησυχία.
Μετά το σχολείο άνοιξε, οι μαθητές επανήλθαν αλλά τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Πάλι το σχολείο έδειχνε “υποτονικό” και άδειο.
Και φτάνουμε στην αποφοίτηση. Μακριά μακριά, μισοί στο τραπέζι από ότι συνήθως, σερβίρισμα από το προσωπικό του κέτερινγκ με μάσκες, γάντια και πίσω από πλεξιγκλάς, όλα όπως έπρεπε.
Όπως κάθε φορά έγινε η μεταμόρφωση. Οι μαθητές μας πλέον φεύγουν από το σχολείο. Και ξεκινούν τον δικό τους δρόμο. Φαίνεται περίεργο αλλά η σύγκριση με το άδειο σχολείο ήταν αναπόφευκτη. Γελαστά πρόσωπα, πειράγματα, κίνηση, βαβούρα απέναντι σε άδειους διαδρόμους, κενές αίθουσες, κλειστά παράθυρα…
Έτσι όταν τους μιλούσα και από την μια μεριά τους είχα μπροστά μου γελαστούς, χαρούμενος, ένα μελίσσι πολύχρωμο και ζωντανό και από την άλλη σκέφτηκα το άδειο σχολείο, συγκινήθηκα. Δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ το πόσο άχαρη ήταν η μισή φετινή χρονιά. Και δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ τελικά τι είναι το σχολείο. Δεν ξέρω τι ακριβώς “φταίει”. Τα 34 χρόνια στην εκπαίδευση, τα 32 χρόνια σε ιδιωτικό σχολείο, τα 30 χρόνια σε αυτό το σχολείο ή οι 29 αποφοιτήσεις. Κάθε φορά το ίδιο… τα παιδιά φεύγουν και μένουμε εμείς… Το σχολείο αδειάζει και το προετοιμάζουμε για την επόμενη σειρά μαθητών. Κάθε φορά η ίδια συγκίνηση. Η αίσθηση ότι φεύγουν και εσύ μένεις…ανασκουμπώνεσαι και προχωράς.
Όταν πάνω στη σκηνή τους δίνεις το αναμνηστικό (χωρίς αγκαλιές φέτος) και σου λένε εκείνο το “ευχαριστώ, ευχαριστώ για όλα”, εκεί πραγματικά καταλαβαίνεις τι “δουλειά” κάνεις. Αυτό είναι αυτό που λέω ότι, το να είσαι καθηγητής έχει πολλά “πράγματα” που αξίζουν όσο δεν φαντάζεσαι. Όταν βλέπεις τους μαθητές σου να έρχονται τρέχοντας να σε χαιρετήσουν, είναι η καλύτερη επιβράβευση για την πορεία σου.
Και έτσι η φωλιά άδειασε. Φέτος το είδαμε νωρίτερα από ότι συνήθως,και το βιώσαμε πολύ πιο έντονα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Όμως ξέρουμε ότι οι μαθητές μας ξεκίνησαν την επόμενη φάση στο ταξίδι της γνώσης. Κάποιοι θα χαράξουν δικούς τους δρόμους που θα ακολουθήσουν άλλοι. Κοιτάζοντας πίσω τους απόφοιτούς μας είναι κάτι που έχει γίνει πολλές φορές. Κάποιοι θα προχωρήσουν σε αυτό που ονειρεύονται και “δεν θα δουλέψουν ποτέ” γιατί απλά θα κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Πάντα το κοινό σημείο αναφοράς, για όλους θα είναι το σχολείο. Το οποίο ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, είναι εκεί. Και θα είναι για όποιον θέλει να επιστρέψει.
Έχω το προνόμιο, με λίγους ακόμα συναδέλφους, να γνωρίζω όλους τους απόφοιτους του Ελληνικού τομέα από το 1992 και μετά και να είμαι ακόμα στο σχολείο. Θα πω κάτι που λέω πάντα : ¨είμαστε παντού” και όποτε έχει χρειαστεί να γίνει κάτι σχετικά με το σχολείο, πάντα υπάρχουν απόφοιτοι δίπλα μας.
Έτσι η 29η σειρά αποφοίτων της Ελληνογαλλικής Σχολής Ευγένιος Ντελακρουά είναι γεγονός. Κυρίες και κύριοι απόφοιτοι του 2020 καλή συνέχεια.
Είναι 2020 (για να μη ξεχνάμε την χρονοσφραγίδα για τα σαραντάχρονα).
Πιστεύοντας στη μεγάλη σημασία της σωστής διατροφής, πραγματοποιήθηκε μέσα στα πλαίσια την Παγκόσμιας ημέρας διατροφής, ενημέρωση – συζήτηση για τους μικρούς μας μαθητές της Α Γυμνασίου για την μεγάλη σημασία της σωστής διατροφής.
Η κ Καραβιώτη και η κ Τριανταφύλλου οργάνωσαν την εκδήλωση. Η κ Καραβιώτη μας ενημερώνει για την εκδήλωση.
Με αφορμή τη Παγκόσμια ημέρα διατροφής, την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου επισκέφτηκε το σχολείο μας η ενδοκρινολόγος-διαβητολόγος κ Άννα Γαρίδου, η οποία μίλησε στους μαθητές της Α΄Γυμνασίου σχετικά με τη ισορροπημένη διατροφή κατά την περίοδο της ανάπτυξης.
Οι μαθητές μετά την ομιλία πήραν πρωινό όλοι μαζί, το οποίο αποτελούταν από αγνά υλικά και σπιτικές συνταγές, που έφεραν οι ίδιοι. Με αυτόν το τρόπο δόθηκε έμφαση στη σημασία του πρωινού γεύματος για τη σωστή κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των παιδιών, για να είναι υγιή και να ανταπεξέρχονται στους στόχους τους.
Χθες βρέθηκα σε μια καταπληκτική μουσική παράσταση. Έγινε στην Αγγλικανική εκκλησία – πρώτη περίεργη αίσθηση. Περίμενα κάποιο πολυχώρο ίσως, Αλλά εκκλησία, μου φάνηκε κάπως. Η αλήθεια είναι ότι το έμαθα καθυστερημένα τη Πέμπτη και μπαίνοντας στο site για τα εισιτήρια είχα να διαλέξω ανάμεσα στις δύο διαθέσιμες θέσεις με περιορισμένη ορατότητα, όπως χαρακτηρίζονταν. Διάλεξα την καλύτερη από τις δύο. Φαντάστηκα ότι κάποιο εμπόδιο θα υπήρχε. Και φυσικά ήταν ακριβώς έτσι. Ήταν ο άμβωνας μπροστά μου και τη Μαργαρίτα την έβλεπα μόνο όταν πλησίαζε στο μικρόφωνο και λίγο τα χέρια της όταν πήγαινε προς την δεξιά πλευρά του πιάνου. Πολύ σύντομα όμως το εκμεταλλεύτηκα, και άφησα το μυαλό μου να ταξιδέψει μέσα από τη μουσική χωρίς τη δέσμευση της εικόνας. Μπορώ να πω ότι απόλαυσα κάθε νότα και μέσα από την αφήγηση και τη μουσική μπόρεσα να φτιάξω τις εικόνες στο μυαλό μου.
Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, η Θεοδώρα Βουτσά που είχε αναλάβει την σκηνοθεσία της παράστασης, παρακολουθούσε κάθε δευτερόλεπτο τη σκηνή και έδινε οδηγίες για το πότε θα γίνει τι. Εμείς απλά βλέπαμε το αποτέλεσμα “επί σκηνής”.
Στο σύνδεσμο ακριβώς κάτω από την φωτογραφία της Θεοδώρας είναι ένα εκτενές άρθρο για τη συγκεκριμένη παράσταση όπου μπορείτε να καταλάβετε το θέμα της . Υπάρχει και ένα μικρό απόσπασμα από τα τραγούδια σε βίντεο, το οποίο θα σας κάνει σίγουρα να ζηλέψετε.
Μια άλλη παράμετρος πολύ σημαντική για εμένα, ήταν οι “συμμαθητές” της Μαργαρίτας και της Θεοδώρας. Η εκδήλωση αυτή έγινε αφορμή, για να γίνει μια συγκέντρωση των παλιών μαθητών της σχολής μας. Μαζί με εμένα ήταν και η κ Τριανταφύλλου, η οποία όπως και εγώ τους είχαμε όλους μαθητές στη σχολή, τότε, (δεν λέμε το πότε γιατί θεωρείται προσωπικό δεδομένο). Ο Κίμωνας, η Άννα, η Βένια, ο Σπύρος, ο Νίκος, η Τατιάνα, η Κατερίνα, η Λυδία, ο Άλκης, η Εύη, η Εύα, ο Γιώργος… (κάποιοι μου έχουν ξεφύγει αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ) άλλοι μόνοι , άλλοι με τους συντρόφους τους, δώσανε το παρόν. Μιλήσαμε με όλους και πάντα σε αυτές τις συναντήσεις υπάρχει αυτή η γλυκιά ανάμνηση του σχολείου, αυτός ο αόρατος αλλά τόσο δυνατός σύνδεσμος και αυτή η οικειότητα, που από ότι κατάλαβα προξένησε κάποιες απορίες στους συντρόφους των παλιών μας μαθητών, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν κάποια πράγματα.
Αυτό που με “στεναχώρησε” είναι ότι τόσο η Μαργαρίτα όσο και η Θεοδώρα, δεν μένουν πια στην Ελλάδα. Εδώ όμως μπαίνει η νέα τεχνολογία (νέα που λέει ο λόγος), που τελικά έχει καταφέρει να μικρύνει πολύ το κόσμο και να μπορούμε να μαθαίνουμε νέα τους.
Αν πέσει στην αντίληψή σας κάποια επανάληψη της παράστασης, μη τη χάσετε, θα χάσετε.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στις 16 Μαρτίου πραγματοποιείται η Σχολή μας η εκδήλωση για μαθητές Ε και Στ Δημοτικού. Μια ημέρα με πλήθος δραστηριοτήτων ειδικά διαμορφωμένες για τους μικρούς μαθητές, με εργαστήρια φυσικής χημείας, βιολογίας, θεατρικά παιγνίδια, βιωματικές δράσεις, αθλητικές δραστηριότητες, τραγούδια, αφήγηση, κυνήγι θησαυρού και πολλές άλλες. Αλλά και για τα μικρά αδελφάκια τους ειδικά προγράμματα απασχόλησης, Αλλά και για τους γονείς, ομιλίες και δράσεις πάνω στο πέρασμα των παιδιών από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο.
Για όλα αυτά, μπορείτε να επισκεφτείτε τον σύνδεσμο που αναφέρεται παραπάνω όπου θα βρείτε τις απαραίτητες πληροφορίες για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε αυτές τις δραστηριότητες που προσφέρονται χωρίς κόστος.
Είναι δύσκολο να τραβάς βίντεο μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα.
Δεν σε βλέπουν και κάθονται δίπλα στη κάμερα και συζητάνε. Αν το προλάβεις τους κάνεις νόημα και σταματάνε.
Μπαίνουν μπροστά στη κάμερα και ψάχνουν που θα καθίσουν, ενώ εμείς βλέπουμε τη πλάτη τους. Τους κάνεις νόημα και μετά απομακρύνονται.
Μετακινούνται συνέχεια στο διάδρομο, περνώντας μπροστά από τη κάμερα.
Σε κανένα από αυτά δεν μπορώ να καταλογίσω πρόθεση σε κανέναν. Είναι όμως μια πραγματικότητα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε αυτό το βίντεο. Και όλα αυτά κάποια στιγμή θα τα δείτε να γίνονται. Προσπεράστε το όμως και αφοσιωθείτε στη μουσική,
Προσέξτε τα τραγούδια, τα χορευτικά, τη κίνηση. Δεν είναι εύκολο να τα “πιάσεις όλα όσα γίνονται στη σκηνή”. Έτσι προτιμήθηκε η γενική άποψη που εμπεριέχει, το χορευτικό, τους μουσικούς, τη χορωδία και τον χορό κάτω μπροστά στις καρέκλες.
Αυτή ήταν η φετινή μας μουσική βραδιά. Απολαύστε την.
Για μια ακόμα φορά συγχαρητήρια σε όλους όσους με κάποιο τρόπο συνέβαλαν στη μουσική βραδιά.
Πραγματοποιήθηκε χθες στην αίθουσα συναυλιών στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο – Λύκειο Παλλήνης Ο τίτλος ήταν “φωνές της Γης” και οι μαθητές μας για μιάμιση ώρα, μας ταξίδεψαν σε όλο το κόσμο μέσα από παραδοσιακά τραγούδια.
Μια μοναδική εκδήλωση που προετοιμάστηκε με πολύ αγάπη και πολύ θετική διάθεση τόσο από τους καθηγητές που συντόνισαν την εκδήλωση όσο και από τους μαθητές. Το αποτέλεσμα δικαίωσε όλη τη προσπάθεια και μας άφησε μια ακόμα καταπληκτική ανάμνηση ανεβάζοντας ακόμα παραπάνω τον πήχη των μουσικών βραδιών.
Ακολουθεί ένας μεγάλος αριθμός φωτογραφιών με επεξηγηματικούς υπότιτλους.
Η αίθουσα των 600 + θέσεων με ενισχύσεις από πτυσσόμενες καρέκλες. Από τα καταπληκτικά χορευτικά της εκδήλωσης. Αφήγηση παραμυθιού από την Ινδία.Ροκ κλείσιμο της εκδήλωσης.Η εντυπωσιακή “μητέρα φύση”. Τα έγχορδα μας σε αναμονή.Το μπαγλαμαδάκι υποκύπτει στη δεξιοτεχνία του καθηγητή μας κ Τηλέμαχου ΚαρατζάΗ χορωδία του Γαλλικού Δημοτικού. Χορεύοντας σε παραδοσιακά ινδικά τραγούδια.
Αυτά και άλλα πολλά από τη χθεσινή μουσική βραδιά. Σίγουρα κάτι να θυμάσαι. Οι φωτογραφίες είναι ένα πολύ φτωχό υποκατάστατο της πραγματικής εκδήλωσης.
Στις 21 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα συναυλιών του Μουσικού Γυμνασίου/Λυκείου Παλλήνης θα πραγματοποιηθεί η μουσική βραδιά. Φέτος το θέμα είναι οι…μουσικές του κόσμου. Οι προετοιμασίες προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς για να είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη ημέρα.
Φτιάχνοντας το “ρούχο” της μάνας Γης.
Διαβάζουμε στο κείμενο υποδοχής :
Ήχοι, ρυθμοί, ωδίνες πλανητικής απαρχής… Το σύμπαν πάλλεται οργιαστικά και η μουσική γεννά μέσα σε μια χορευτική περιδίνηση τις φυλές των ανθρώπων.
«Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας», ενώνεται και διαθλάται μέσα από τα τραγούδια για να καταλήξει σε ένα πολύχρωμο υφαντό που μας τυλίγει, έστω και φευγαλέα, με τη ζεστή ανάμνηση του πηλού. Θα καταφέρουμε να επιστρέψουμε εκεί όπου ανήκουμε, στο κοινό αίσθημα του μερικού που έχει ανάγκη τον Άλλο , τον Διαφορετικό για να νιώσει ολόκληρο;
Απόψε, σας προσκαλούμε να ντυθείτε τα χρώματα και τις φωνές της γης και να μετεωριστείτε πάνω από τις πέντε ηπείρους . Τα τύμπανα ήδη ηχούν…
Θα σας καλωσορίσουμε λοιπόν σήμερα το βράδυ στο φιλόξενο χώρο της αίθουσας συναυλιών για ένα μουσικό ταξίδι στις “Μουσικές της Γης”.
Σήμερα στην Ελληνογαλλική Σχολή Ευγένιος Ντελακρουά, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του Σύνδεσμου Κριτών Καλαθοσφαίρισης Νομού Αττικής.
Στη κατάμεστη αίθουσα της Σχολής οι κριτές κάνοντας έναν μικρό απολογισμό προχώρησαν στο τιμώμενο πρόσωπο. Ο σύνδεσμος Κριτών πάντα γεφυρώνει τον αθλητισμό με τη τέχνη.Έτσι στη σημερινή εκδήλωση τιμώμενο πρόσωπο ήταν η Τάνια Τσανακλίδου.
Μετά από ένα βίντεο με αναδρομή στη καλλιτεχνική πορεία της κ Τσανακλίδου, πήρε το λόγο φανερά συγκινημένη και ευχαρίστησε για τη μεγάλη τιμή που της έγινε μέσα από αυτό το βίντεο.
Στη συνέχεια η πρόεδρος του Συνδέσμου κ Τάνια Μερίκα, πήρε το λόγο και παρουσίασε στη κ Τσανακλίδου τον πίνακα που επέλεξαν να της κάνουν δώρο, τον οποίο της παρέδωσε η ίδια η ζωγράφος.
Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εδώ. Η παλιά μαθήτρια της Σχολής μας Μαρούλα Κασκαβέλη, ερμήνευσε μοναδικά δύο τραγούδια της κ Τσανακλίδου αποσπώντας τα θερμά χειροκροτήματα όλου του κόσμου.
Στη συνέχεια δόθηκαν τα τιμητικά βραβεία στους κριτές που συμπλήρωσαν 30, 20 και 10χρόνια υπηρεσίας σαν κριτές.
Τα πρώτα βραβεία τα έδωσε σε κριτές που έχουν συμπληρώσει τριάντα χρόνια η Γενική Διευθύντρια της Σχολής μας κ Brigitte Renn η οποία απεύθυνε και ένα μικρό χαιρετισμό σε όλους τους παρόντες στα Γαλλικά και τα Ελληνικά.
Η εκδήλωση έκλεισε με τη κοπή της πίτας
Μια ακόμα εκδήλωση των Συνδέσμου Κριτών Καλαθοσφαίρισης του Νομού Αττικής, που ανέβασε τον πήχη ακόμα ψηλότερα, Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σε σε όλους, και με μεγάλη αγωνία για το ποιος θα είναι ο προσκεκλημένος… του χρόνου..
Στο σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε το βίντεο από τη ζωντανή μετάδοση. Έχει ένα διάστημα 42 λεπτών, μέχρι την επίσημη έναρξη της εκδήλωση το οποίο μπορείτε φυσικά να προσπεράσετε.
